Κώστας Σημίτης: Η Δημοκρατική Άμυνα, η αντιδικτατορική δράση και οι βόμβες

Ο Κώστας Σημίτης έφυγε από τη ζωή σήμερα 5 Ιανουαρίου σε ηλικία 89 ετών.

Είναι γνωστό ότι ο πρώην πρωθυπουργός συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα (1967 – 1974), ενώ ήταν μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας.

Η συγκεκριμένη οργάνωση προήλθε από τον Όμιλο «Αλέξανδρο Παπαναστασίου».

Όπως αναφέρεται στο προσωπικό σάιτ του Κώστα Σημίτη, ο ίδιος «πρωτοστάτησε το 1965 στην ίδρυση του Ομίλου Πολιτικής Έρευνας ‘Αλέξανδρος Παπαναστασίου’. Ο ‘Όμιλος Παπαναστασίου’, είχε ως στόχο τη συστηματική μελέτη των σημαντικότερων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και την ανάληψη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπισή τους. Το 1967, ο όμιλος μετεξελίχθηκε στην αντιδικτατορική οργάνωση ‘Δημοκρατική Άμυνα’».

Η Δημοκρατική Άμυνα ήταν αντιδικτατορική οργάνωση.

Ο Κώστας Σημίτης καταδικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση

Μέλη της Δημοκρατικής Άμυνας, εκτός από τον Κώστα Σημίτη, ήταν ο αγωνιστής καθηγητής Σάκης Καράγιωργας, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού και ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης, πρώην υπουργός και πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, ο Γιώργος Ιορδανίδης, συνταξιούχος στρατηγός κ.ά.

Η Δημοκρατική Άμυνα δεν είχε αποκηρύξει τον ένοπλο αγώνα και επέλεγε να κάνει και δυναμικές ενέργειες, όπως η τοποθέτηση (κυρίως χαμηλής ισχύος) εκρηκτικών μηχανισμών σε διάφορα κομβικά σημεία της Αθήνας που είχαν να κάνουν με το χουντικό καθεστώς.

Ο Κώστας Σημίτης συμμετείχε σε αυτές τις ενέργειες.

Ο ίδιος στο βιβλίο του με τίτλο «Δρόμοι Ζωής» που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2015 από τις εκδόσεις «Πόλις» έγραφε: «Συνεργαζόμουν με τον Σάκη Καράγιωργα και δραστηριοποιούσα έναν κύκλο στον οποίο ανήκαν, μεταξύ άλλων, ο Χρήστος Ροκόφυλλος, ο Μάνος Δελούκας, ο Νίκος και η Βέτα Οικονομίδου. Σε πρώτη φάση μοιράζαμε – για την ακρίβεια πετούσαμε – προκηρύξεις τα βράδια. Περάσαμε, λοιπόν, σε μια δεύτερη φάση. Τοποθετούσαμε μικρές αυτοσχέδιες βόμβες. Φροντίζαμε να τις βάζουμε πάντα με τρόπο που να μην προκληθεί ο παραμικρός τραυματισμός. Κατασκευαστής τους ήταν ο Γιάννης Σταράκης, δημοσιογράφος, ανταποκριτής γαλλικών εφημερίδων στην Ελλάδα.

Τις παραλάμβανα από τον Καράγιωργα, στο γραφείο του στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ο μηχανισμός έπρεπε να συναρμολογείται πριν από τη χρήση. Τοποθέτησα, αρχικά, βόμβες σε συνοικίες. Η έκρηξή τους δεν αναφέρθηκε στις εφημερίδες. Τον επιθυμητό θόρυβο προκάλεσε μια αρκετά μεγαλύτερης ισχύος «βόμβα» ή «κροτίδα», όπως τις αποκαλούσε η Χούντα».

Το βιβλίο του Κώστα Σημίτη. «Δρόμοι ζωής».

Σε άλλο σημείο αποκάλυπτε: «Μου είχε δώσει δύο ο Γιώργος Μαγκάκης. Τη μία την τοποθέτησα στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού, στην είσοδο του θεάτρου ‘Orwo’, μεσημέρι, ώρα που δεν λειτουργούσε το θέατρο. Η έκρηξη αναφέρθηκε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, με τις σχετικές καταγγελίες κατά της χούντας.

Είχα διαλέξει το σημείο, με σκοπό οι δημοσιογράφοι που σύχναζαν στις καφετέριες της περιοχής να ακούσουν τον θόρυβο, που ήταν αρκετά δυνατός. Τη δεύτερη ‘βόμβα’ ήθελα να τη βάλω στο ίδιο κτίριο, σε μια απομονωμένη είσοδο της οδού Αμερικής. Είχε όμως ελαττωματικό μηχανισμό και αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την προσπάθεια».

Το 1969 διέφυγε στο εξωτερικό μετά που μια τέτοια βόμβα έσκασε στα χέρια του συναγωνιστή του, Σάκη Καράγιωργα. Η δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας έγινε το 1970.

Στιγμιότυπο από τη δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας.

Ο Κώστας Σημίτης καταδικάσθηκε ερήμην σε φυλάκιση. Σε αντίποινα συνελήφθη η σύζυγός του, Δάφνη και κρατήθηκε για δυο μήνες σε απομόνωση.

Το 1970 στη Γερμανία έγινε μέλος του ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) και το 1974 ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας και στη διατύπωση της «Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη». Συμμετείχε στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο και στην πρώτη Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ.