Μοντέλο, ηθοποιός και trainer πια, ο Kάι Μπρέϊντεν ήταν ένα από τα ημίγυμνα αγόρια στην υποδοχή ενός καταστήματος Abercrombie & Fitch στο απόγειο της ετικέτας. Είκοσι χρόνια μετά, η καμπάνια του βοήθησε στο να εξασφαλίσει προστασία στους εργαζόμενους της μόδας από predators και κακοποιητές.

Ο Kάι Μπρέϊντεν ένιωσε άβολα στην πρώτη του μέρα εργασίας σε ένα κατάστημα Abercrombie & Fitch το 2006. Τα αφεντικά του του ζήτησαν να του δείξουν κάποιες πρακτικές για την καλύτερη απόδοση του στο πόστο. Ωστόσο αντί να μάθει πώς να διπλώνει σωστά τα πουκάμισα ή να δουλεύει στο ταμείο, ο Braden παρακολούθησε ένα video με νεαρούς άνδρες σε διάφορα στάδια γύμνιας.

«[Ήταν] στοκ πλάνα ανδρών χωρίς πουκάμισο με το τζιν τους να πέφτει για να μπορείς να δεις λίγο από τον πισινό τους», θυμάται ο Μπρέιντεν. Δυσκολεύτηκε να καταλάβει πώς το video θα τον έκανε πιο αποδοτικό στη δουλειά του. «Τι σχέση έχει αυτό με οτιδήποτε;» λέει το μοντέλο στον The Guardian.

O Μπρέϊντεν είχε ως ευθύνη να χαιρετίζει τους πελάτες και να τους προωθεί προϊόντα. Στεκόταν έξω από το Abercrombie, και χαμογελούσε σε υποψήφιους πελάτες με τους κοιλιακούς του εκτεθειμένους και το χαμόγελο του να λάμπει. Είτε το ήθελε, είτε όχι.

Οι περισσότεροι millennials θυμούνται την ετικέτα Abercrombie για ένα πράγμα: τους νεαρούς άνδρες, συνήθως όχι μεγαλύτεροι από 21 ετών, που πόζαραν για φωτογραφίες με έφηβες σε προαστιακά εμπορικά κέντρα στις ΗΠΑ.

Τα αγόρια, όλοι με τις αναλογίες μοντέλων, ήταν ημίγυμνα, χωρίς πουκάμισο. Αυτό ήταν και το κόλπο που είχε επινοήσει το τμήμα μάρκετινγκ της Abercrombie και ακολούθησε και ο Μπρέϊντεν όταν προσλήφθηκε σε ένα κατάστημα στο κέντρο της Νέας Υόρκης.

Μοντέλο ως προϊόν

Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, ο Μπρέϊντεν μιλά για την υπηρεσία του στην Abercrombie ως εκπρόσωπος της σκοτεινής πλευράς της μόδας, Τη μόδα που εκμεταλλεύεται νέους χωρίς προστασία για ευάλωτους εργαζόμενους. Η συνηγορία του γύρω από αυτά τα ζητήματα βοήθησε στην υιοθέτηση νέων μέτρων προστασίας για τα μοντέλα στη Νέα Υόρκη από το 2025.

Η εταιρεία Abercrombie ήταν ένα υπερσεξουαλικό περιβάλλον. Οι έφηβοι που αναζητούσαν τζιν με μποτάκια ή μπλουζάκια πόλο ήταν η υποψήφια πελατεία που η ετικέτα αποπλανούσε με ηδονισμό.

Ο Μπρέϊντεν ξεκίνησε να εργάζεται στα 18 του, αφού αποφοίτησε από το γυμνάσιο. Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και υπέγραψε ως μοντέλο με το πρακτορείο Wilhelmina. Ο ατζέντης του είπε ότι η εργασία στην Abercrombie ήταν ένας καλός τρόπος για να βγάλεις χρήματα ανάμεσα στα bookings – μια ωραία εναλλακτική συγκριτικά με το να σερβίρει τραπέζια.

Ως μοντέλο με ασιατική καταγωγή, ο Μπρέϊντεν ήταν εκεί για να εξυπηρετήσει την κοινότητα. Οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του ήταν λευκοί, οι μαύροι και οι λατίνοι εργαζόμενοι ήταν «σίγουρα» στα πίσω δωμάτια, διπλώνοντας πουκάμισα αντί να αλληλεπιδρούν με πελάτες ή να ποζάρουν για φωτογραφίες χωρίς πουκάμισο.

Ενώ αυτή η μεταχείριση έκανε τους υπαλλήλους του καταστήματος να νιώθουν άβολα, κανείς δεν μίλησε ανοιχτά από φόβο αντεκδίκησης και επειδή όλοι γνώριζαν ότι η έλλειψη διαφορετικότητας ήταν ριζωμένη στο DNA του Abercrombie.

«Ήμουν ευγνώμων που ήμουν εκεί ως μοντέλο, αλλά παρατήρησα επίσης ότι δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι σαν εμένα. Θα μπορούσαμε να είμαστε τόσοι πολλοί. Δεν ήταν κάτι κρυφό: όλοι μπορούσαν να δουν ότι όλοι οι υπάλληλοι που δεν ήταν λευκοί, δούλευαν στα παρασκήνια της παράστασης» λέει στον The Guardian.

Οι μεροληπτικές πρακτικές προσλήψεων του καταστήματος στα μέσα της δεκαετίας ήταν τεκμηριωμένες και γνωστές σε όλους. Η εταιρεία είχε κατηγορηθεί ανοιχτά για ρατσισμό, είχε αντιμετωπίσει σειρά αγωγών και ένα ντοκιμαντέρ του Netflix του 2022 είχε αναδείξει τις πρακτικές και παθογένειες της εταιρείας.

Το 2003, ομαδική αγωγή στην Καλιφόρνια ισχυρίστηκε ότι η Abercrombie έκανε διακρίσεις σε βάρος μειονοτήτων και γυναικών στις πρακτικές προσλήψεων και η επωνυμία συμβιβάστηκε με 40 εκατομμύρια δολάρια αν και δεν παραδέχτηκε ποτέ την αδικοπραγία.

Ο Μπρέϊντεν πληρωνόταν 100 δολάρια για τέσσερις ώρες έξω από το μαγαζί κατά τη διάρκεια της βάρδιας του, ένα ποσό που έμοιαζε με πολλά χρήματα εκείνη τη στιγμή. «Πολλά έφηβα κορίτσια θα ενθουσιάζονταν και ένιωθα ευλογημένος», είπε. Όχι όμως όλες εκείνες τις φορές που οι πελάτες ξεπερνούσαν τα όρια.

«Οι τρόποι απλά ξεχνιούνται, ειδικά σε ένα κατάστημα υψηλής επισκεψιμότητας», λέει ο Μπρέϊντεν. «Επειδή ήμασταν μοντέλα, οι άνθρωποι πίστευαν ότι είμαστε κουλ στο να μας αγγίζουν, να μας αρπάζουν. Οι πελάτες με έπιαναν από τη μέση και με τραβούσαν μέσα, με έκαναν να νιώθω περίεργα».

Η Abercrombie δεν είχε εκπαιδεύσει τους υπαλλήλους της πώς να χειρίζονται ένα μη συναινετικό άγγιγμα. «Ήμασταν σε μια ευάλωτη κατάσταση από την αρχή και το μόνο που μας είπαν ήταν να μιλήσουμε σε κάποιον manager, αν συνέβαινε κάτι σοβαρό».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kai Braden (@kaibraden)

Ο Μπρέϊντεν, αν και νέος, αντιλήφθηκε ότι ο τρόπος που η ετικέτα φερόταν στα μοντέλα ήταν λάθος και κακοποιητικός. Αλλά ήταν στην αρχή του. «Όταν είσαι 18, λες ναι σε κάθε ευκαιρία. Είχα τα μάτια μου ανοιχτά αλλά δεν ήθελα να είμαι το πρόβλημα».

Η πορεία του στην Abercrombie έφερε τον Μπρέϊντεν από τη Νέα Υόρκη  στο Λονδίνο και το Λος Άντζελες. Τελικά ο Μπρέϊντεν προχώρησε αφήνοντας πίσω του το modeling, μπήκε στην υποκριτική, εμφανίστηκε στις σειρές Magnum PI και Orange Is the New Black, σε διαφημίσεις και μουσικά βίντεο. Το ίδιο και η Abercrombie.

Rebranding, όχι βελτίωση

Το 2015, μετά από χρόνια πτώσης των πωλήσεων, η εταιρεία σταμάτησε το «σεξουαλικό μάρκετινγκ» στα καταστήματά της, καταργώντας τα ημίγυμνα αγόρια στην υποδοχή και το 2017, η νέα CEO Fran Horowitz άλλξε και τη σχεδιαστική της γραμμή.

Το rebrand απέδωσε: σύμφωνα με την Fast Company, η Abercrombie δημιούργησε περισσότερα από 4,03 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023, μεταβαίνοντας «από την πιο μισητή ετικέτα της Αμερικής σε έναν αγαπημένο της γενιάς Z».

Ωστόσο, τα φαντάσματα του παρελθόντος της, συνεχίζουν να στοιχειώνουν την εταιρεία. Το 2018, στον απόηχο του κινήματος #MeToo, πολλοί άνδρες μοντέλα μίλησαν ως θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης κατά τη διάρκεια φωτογραφιών της Abercrombie από έναν από τους αγαπημένους φωτογράφους της μάρκας, τον Μπρους Γουέμπερ. Ο Γουέμπερ αρνήθηκε τις καταγγελίες.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Model Alliance (@modelallianceny)

Άνδρες και στίγμα

Τον περασμένο Οκτώβριο, ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος, Mαικ Τζέφρις δήλωσε αθώος για 16 ποινικές κατηγορίες μετά από ομοσπονδιακό κατηγορητήριο που ισχυρίστηκε ότι ο Τζέφρις, ο σύντροφός του Mάθιου Σμιθ και ο Τζέιμς Τζάκομπσον, ένας υπάλληλος του, είχαν στήσει διεθνές δίκτυο εμπορίας νεαρών και πορνείας από περισσότερα από δώδεκα επίδοξα μοντέλα της Abercrombie από 2008 έως 2015. Πρόσφατα, οι δικηγόροι του Τζέφρις ισχυρίστηκαν ότι ο ατιμασμένος CEO πάσχει από άνοια.

Ο Μπρέιντεν είπε ότι είναι έκπληκτος που «χρειάστηκε τόσος καιρός» μέχρι ο Τζέφρις να βρεθεί αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη.

«Αυτό συνέβη πριν από 15 χρόνια και το #MeToo συνέβη το 2017. Γιατί αυτό γίνεται μόλις τώρα;» είπε ο Μπρέιντεν. «Αναρωτιέμαι αν έχει να κάνει με το στίγμα γύρω από τους άνδρες και τη σεξουαλική κακοποίηση».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kai Braden (@kaibraden)

Το 2018, ο Μπρέιντεν μοιράστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τη δική του ιστορία για σεξουαλική επίθεση κατά τη διάρκεια μιας φωτογράφισης ως μοντέλο – όχι για λογαριασμό της Abercrombie. Αμέσως μετά, ήρθε σε επαφή με τη Model Alliance, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων στη μόδα.

Ο Μπρέϊντεν συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία υπέρ του νόμου για τους εργάτες μόδας, το Fashion Workers Act, που θέλει να προστατέψει τους εργάτες της μόδας από οικονομική και σωματική εκμετάλλευση.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kai Braden (@kaibraden)

Για μια καλύτερη μόδα

Ο νόμος θέλει να δημιουργήσει ένα ασφαλές κανάλι υποβολής καταγγελιών και προστατεύει τα μοντέλα από αντίποινα από τους εργοδότες. Τον Δεκέμβριο, περισσότερα από 200 μοντέλα, συμπεριλαμβανομένων των Κάρε Ότις, Κρίστι Τέρλινγκτον, Έλενα Κρίστενσεν και Μπέβερλι Τζόνσον υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή καλώντας την κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, Kathy Hochul, να υπογράψει το νομοσχέδιο.

Η Σάρα Ζιφ, πρώην μοντέλο και ιδρύτρια της Model Alliance, είπε ότι ο νόμος ήταν «μια σημαντική νίκη» για τα μοντέλα, πολλά από τα οποία είναι πολύ μικρά.

«Από την έναρξή της, η βιομηχανία της μόδας ήταν ένα πεδίο όπου οι εργαζόμενοι δεν είχαν δικαιώματα. Καμουφλαρισμένη πίσω από αίγλη και γεμάτη με καταχρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, η μόδα ήταν ένα κολαστήριο. Ο νόμος Fashion Workers Act θα ρυθμίσει τα πρακτορεία μοντέλων και θα επεκτείνει την προστασία της εργασίας σε εργαζόμενα και επίδοξα μοντέλα στη Νέα Υόρκη – μια από τις πρωτεύουσες της μόδας στον κόσμο».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kai Braden (@kaibraden)

Η Ζιφ περιέγραψε πώς τα κορίτσια και οι νέες γυναίκες στη βιομηχανία αντιμετωπίζουν έναν «εξωγήινο κόσμο», όπου η οικονομική δύναμη των πρακτορείων μπορεί να ελέγξει σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής τους. Συχνά, ο μόνος τρόπος που μπορούν να φάνε ή να έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν οτιδήποτε είναι να πάνε σε αυτά τα δείπνα με επιχειρηματίες.

«Φανταστείτε ότι είστε μια νεαρή μετανάστρια που έχει υπογράψει με ένα πρακτορείο μοντέλων στη Νέα Υόρκη: όταν το πρακτορείο χορηγεί τη βίζα εργασίας σας, επιτρέπεται να εργάζεστε μόνο μέσω του πρακτορείου. Δεν μπορείτε να κάνετε κράτηση για άλλες θέσεις εργασίας και, ωστόσο, το πρακτορείο ισχυρίζεται ότι δεν έχει καμία υποχρέωση να σας κάνει κράτηση για θέσεις εργασίας» έχει πει.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sara Ziff (@saraziff)

Ο νόμος, ο οποίος τίθεται σε ισχύ τον Ιούνιο του 2025, είναι ο πρώτος του είδους του, αλλά η Ζιφ είπε ότι η Model Alliance σχεδιάζει να επεκτείνει την ατζέντα της σε άλλες πρωτεύουσες της μόδας ανά τον κόσμο.

Ο Μπρέϊντεν δεν μετανιώνει για το χρόνο που δούλευε στην Abercrombie – του έδωσε ένα σταθερό εισόδημα και του επέτρεψε να ζήσει σε τρεις συναρπαστικές πόλεις – αλλά πιστεύει ότι είναι σημαντικό να μιλήσουμε για την κακομεταχείριση των μοντέλων και για το πώς εταιρείες όπως η Abercrombie έβγαζαν χρήματα από την εργασία τους .

«Πάντα μου αρέσει να σκέφτομαι ότι υπάρχει φως στο τούνελ», είπε. «Εάν οι άνθρωποι μπορούν να δουν τι συμβαίνει πραγματικά, τότε μόνο μπορούμε να αναπτυχθούμε ως πολιτισμός και κοινότητα».

Headlines