«Μη ξεχνάς το γρύλισμα!» – Η Νικόλ Κίντμαν για το μυστικό της τέλειας ερωτικής σκηνής στο Babygirl
Στο Babygirl, η Νικόλ Κίντμαν στοχεύει να δείξει τη γυναικεία απόλαυση όπως πραγματικά είναι - με λίγη βοήθεια από τον Χάρις Ντίκινσον, έναν ηθοποιό με τα μισά της χρόνια.
«Σε μια φωτεινή και ανθισμένη σουίτα ξενοδοχείου στο West End του Λονδίνου, ο Χάρις Ντίκινσον βάζει στη Νικόλ Κίντμαν ένα φλιτζάνι τσάι. Τίποτα σ’ αυτή τη χειρονομία -ο νεαρός ανερχόμενος περιποιείται κουταβίστικα την καταξιωμένη συμπρωταγωνίστριά του- δεν θα σας φαινόταν κανονικά ασυνήθιστο» γράφει ο Ρόμπι Κόλιν στην Telegraph και συνεχίζει:
«Εκτός αν, δηλαδή, μόλις 24 ώρες πριν, είχατε παρακολουθήσει τον Ντίκινσον να διατάζει την Κίντμαν να πέσει στα γόνατα και να γλύψει γάλα από ένα πιατάκι δίπλα στα πόδια του».
Τέτοιες είναι οι kinky απολαύσεις του Babygirl, μιας ενθουσιωδώς επίκαιρης, αστείας και, ναι, σέξι νέας εκδοχής του ερωτικού θρίλερ.
Σε αυτό, η Νικόλ Κίντμαν, 57 ετών, υποδύεται τη Ρόμι, την παντρεμένη αλλά σεξουαλικά απογοητευμένη διευθύνουσα σύμβουλο μιας εταιρείας logistics με τεχνητή νοημοσύνη, ενώ ο 28χρονος Ντίκινσον είναι ο Σάμιουελ, ο λαλίστατος εκπαιδευόμενος του οποίου η παντελής έλλειψη δουλικότητας πυροδοτεί τη δική της υποτακτική φλέβα.
Η Χαλίνα Ρέιν, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του Babygirl, έχει περιγράψει μάλλον πονηρά την ταινία ως «κωμωδία τρόπων»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μια σαδομαζό συναλλαγή
Εν τω μεταξύ, πίσω στο σπίτι, εκνευρισμένος, είναι ο εξωφρενικά όμορφος και διακριτικός σύζυγος της Ρόμι, σκηνοθέτης θεάτρου, τον οποίο υποδύεται ο Αντόνιο Μπαντέρας -ένα ιδιοφυές κομμάτι του «γιατί να βγεις έξω για μπέργκερ όταν έχεις μπριζόλα στο σπίτι;» casting που υπογραμμίζει την καμικάζι τρέλα της εμπλοκής της με τον Σάμιουελ.
Στη προβολή της ταινίας Babygirl στη βρετανική πρωτεύουσα, ο γεννημένος στο Λονδίνο Ντίκινσον – πρώην δόκιμος πεζοναύτης, γνωστός για το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα των Καννών το 2022, το Τρίγωνο της Θλίψης- είχε τη δυνατότητα να δείξει την ταινία στην οικογένειά του.
Η μητέρα του είναι κομμώτρια και ο πατέρας του κοινωνικός λειτουργός, γεγονός που τον καθιστά μια σπάνια ιστορία επιτυχίας σε ένα επάγγελμα που πλέον σχεδόν μονοπωλείται από τους σικέ.
«Στην αρχή ήμουν “λίγο αμήχανος»», λέει, αναπολώντας την εμπειρία του να βλέπει τους γονείς του να τον παρακολουθούν στο κρεβάτι με έναν από τους μεγάλους κινηματογραφικούς αστέρες των τελευταίων 100 ετών.
«Αλλά δεν είναι ότι είμαστε μια οικογένεια σεμνότυφων, οπότε γιατί όχι; Και το σεξ δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να αποφεύγουμε, ανεξάρτητα από τη δυσφορία που μπορεί να προκαλεί σε κάποιους».
Οι κόρες της Κίντμαν δε θέλουν να δουν το Babygirl
«Λοιπόν, οι κόρες μου δε θα δουν την ταινία», προσθέτει η Κίντμαν, παγώνοντας σε ένα πρόσωπο μητρικού τρόμου. Έχει δύο -τη 16χρονη Σάντεϊ Ρόουζ και τη 14χρονη Φέιθ Μάργκαρετ- με τον σύζυγό της Κιθ Έρμπαν- τα υιοθετημένα παιδιά της με τον πρώην σύζυγό της Τομ Κρουζ, η Ιζαμπέλα και ο Κόνορ, είναι τώρα 32 και 29 ετών αντίστοιχα και μπορούν προφανώς να βλέπουν ό,τι θέλουν.
«Αλλά έχουν επίσης δηλώσει ότι δεν θέλουν να το δουν», διευκρινίζει.
«Καμία από τις δύο δεν ενδιαφέρεται να δει τη μαμά έτσι». Λοιπόν, πώς ακριβώς είναι η μητέρα σε αυτή την ταινία; Από το Έτοιμη για Όλα μέχρι το Dogville, η Νικόλ Κίντμαν έχει πάντα επιδείξει μια ατρόμητη πλευρά, αλλά το Babygirl καρυκεύει αυτή την τόλμη με το συχνά υποτιμημένο κωμικό της ταλέντο, όπως το είδαμε στο Moulin Rouge!
Για την Κίντμαν, η οποία γεννήθηκε στη Χαβάη όσο οι Αυστραλοί γονείς της ζούσαν εκεί, αλλά μεγάλωσε στα προάστια του Βόρειου Σίδνεϊ, το ξεπερασμένο πλέον είδος ερωτικού δράματος ήταν κεντρικό στοιχείο της κινηματογραφικής της ανατροφής
«Κωμωδία τρόπων»
Η ερμηνεία της Νικόλ Κίντμαν μπορεί κάλλιστα να της φέρει ένα δεύτερο Όσκαρ ή/και Bafta- οι υποψηφιότητες και για τα δύο φαίνονται πιθανές. Η Χαλίνα Ρέιν, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του Babygirl, έχει περιγράψει μάλλον πονηρά την ταινία ως «κωμωδία τρόπων».
Για την Κίντμαν, η οποία γεννήθηκε στη Χαβάη όσο οι Αυστραλοί γονείς της ζούσαν εκεί, αλλά μεγάλωσε στα προάστια του Βόρειου Σίδνεϊ, το ξεπερασμένο πλέον είδος ερωτικού δράματος ήταν κεντρικό στοιχείο της κινηματογραφικής της ανατροφής.
«Ήταν απλά τόσο διασκεδαστικά», λέει. «Και ήταν τόσο παρόντα όταν διαμορφώνονταν τα γούστα μου. Εννοώ, έπαιζαν στους πολυκινηματογράφους, ήταν εντελώς mainstream».
Κλασικός χολιγουντιανός οργασμός
Ο Ντίκινσον, από την άλλη πλευρά, γεννήθηκε το 1996, ακριβώς τη στιγμή που τα ερωτικά θρίλερ έπεσαν από τη μόδα. Το Showgirls του Βερχόφεν, που συχνά χαρακτηρίζεται λανθασμένα ως το λιπαρό ναδίρ του είδους, είχε κυκλοφορήσει το προηγούμενο έτος, ενώ η άνοδος του διαδικτύου σήμαινε ότι το σκληρότερο υλικό ήταν πλέον ελεύθερα διαθέσιμο σε όσους είχαν το μόντεμ για να το κατεβάσουν.
«Ήταν ένα κενό στη φιλμογραφία μου», εξομολογείται ο ίδιος.
Ένα από τα πιο τολμηρά τεχνάσματα του Babygirl είναι η ωμή και ειλικρινής προσέγγιση της απεικόνισης της γυναικείας απόλαυσης: η διακοσμητική κορύφωση της Κίντμαν με την οποία ανοίγει η ταινία – πείτε το κλασικό χολιγουντιανό οργασμό – είναι, όπως σύντομα ανακαλύπτουμε, προσποιητή.
Ο Ντίκινσον, από την άλλη πλευρά, γεννήθηκε το 1996, ακριβώς τη στιγμή που τα ερωτικά θρίλερ έπεσαν από τη μόδα
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο ορίτζιναλ οργασμός
Αργότερα, ο πραγματικός οργασμός αποδεικνύεται πολύ λιγότερο γραφικός, με όλα τα σπασίματα και τους σπασμούς που συνήθως γλιτώνουν οι κινηματογραφόφιλοι.
«Και γρυλίσματα!» προσθέτει με ενθουσιασμό η Νικόλ Κίντμαν. «Μη ξεχνάτε το γρύλισμα». Στην αρχή, το να παίξει αυτές τις στιγμές την τρομοκρατούσε: «Όλα αυτά ήταν πραγματικά τρομακτικά, και είπα στη σεναριογράφο στην αρχή πόσο φοβόμουν.
»Αλλά η Χαλίνα μου είπε: «Θα σε πάω εκεί. Θα είναι ασφαλές – αλλά θέλω την αμηχανία, θέλω τον αγώνα”.
»Επειδή ένα μεγάλο μέρος της σεξουαλικότητας της Ρόμι είναι παγιδευμένο στον αγώνα της να απελευθερωθεί. Μπορεί να ερμηνεύσει, αλλά δεν μπορεί να αφεθεί. Και νομίζω ότι αυτό είναι ένα κοινό νήμα που διατρέχει τη σεξουαλικότητα πολλών γυναικών – αυτό που αισθάνονται ότι θα έπρεπε να είναι, σε σχέση με αυτό που πραγματικά είναι».
«Δεν πρόσεχα καν πού βρισκόταν η κάμερα τις μισές φορές, επειδή ο Χάρις και εγώ ήμασταν τόσο άνετα μεταξύ μας, που δεν αισθανόμουν ότι υπήρχε μια «παράσταση» με την οποία συνδεόμασταν»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Δεν κάναμε πολλές πρόβες, δεν γνωριστήκαμε από πριν»
Σε αυτό το σημείο, ο Ντίκινσον αρνείται σεμνά να παρέμβει. «Για μένα, είναι δύσκολο να μιλήσω γι’ αυτό χωρίς να ακουστώ, ειλικρινά, κατώτερος των περιστάσεων», λέει.
Παρ’ όλα αυτά, η Κίντμαν τον βρήκε ιδανικό παρτενέρ στη σκηνή. «Δεν πρόσεχα καν πού βρισκόταν η κάμερα τις μισές φορές, επειδή ο Χάρις και εγώ ήμασταν τόσο άνετα μεταξύ μας, που δεν αισθανόμουν ότι υπήρχε μια «παράσταση» με την οποία συνδεόμασταν».
Και ενώ το ζευγάρι δούλεψε με έναν συντονιστή οικειότητας, τη Λίζι Τάλμποτ του Bridgerton, η Νικόλ Κίντμαν τονίζει ότι ο αυθορμητισμός εξακολουθούσε να έχει κεντρική σημασία.
«Δεν κάναμε πολλές πρόβες, δεν γνωριστήκαμε από πριν. Οπότε δεν υπήρχε η άνεση μεταξύ μας που υπάρχει τώρα. Υπήρχε ακόμα ένα στοιχείο κινδύνου, ακόμα και δυσφορίας – και νομίζω ότι αυτό είναι καλό- το χρειαζόμασταν αυτό».
Ολέθρια Σχέση του 1987
Φυσικά, η δυναμική της εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών ήταν ανέκαθεν κεντρικό θέμα στα ερωτικά θρίλερ, και το Babygirl σκανταλίζει με το πόσο έχουν μετατοπιστεί τα τελευταία χρόνια – και πόσο δεν έχουν μετατοπιστεί.
Ο Σάμιουελ είναι νεότερος, η Ρόμι είναι μεγαλύτερη- εκείνη είναι το παντρεμένο αφεντικό, εκείνος ο ελεύθερος υπάλληλος.
Σε σύγκριση με την Ολέθρια Σχέση του 1987, όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα. Αλλά στη μετά-MeToo εποχή, υπάρχει ένα πλεονέκτημα στο να μπορείς να παρουσιάζεις τον εαυτό σου ως το εκμεταλλευόμενο μέρος -ή τουλάχιστον να απειλείς ότι θα το κάνεις- το οποίο δεν είχε στη διάθεσή της η Άλεξ Φόρεστ της Γκλεν Γλόουζ.
Σε μια συνέντευξη που έδωσε στα 20 της χρόνια, η Νικόλ Κίντμαν δήλωσε ότι την τραβούσε να υποδύεται «σεξουαλικά απογοητευμένες, ηλικιωμένες γυναίκες», γεγονός που αναμφισβήτητα καθιστά το Babygirl το αποκορύφωμα του έργου της ζωής της
Είναι δύναμη ένας νεότερος άνδρας;
Πιστεύει η Κίντμαν ότι, στις μέρες μας, το χάσμα ηλικίας δίνει σε μια μεγαλύτερη γυναίκα δύναμη έναντι ενός νεότερου άνδρα; «Ω, σχεδόν σίγουρα όχι!» λέει.
«Επειδή, ξέρετε, τα νιάτα είναι δύναμη. Στην ταινία μας, ο Σάμιουελ κατέχει μεγάλο μέρος της εξουσίας στη σχέση τους, παρόλο που η Ρόμι είναι πανίσχυρη στον εργασιακό της χώρο. Η ηλικία της τής δίνει λιγότερη δύναμη όταν είναι με έναν νεαρό άνδρα.
»Η μόνη δύναμη που έχει πραγματικά είναι ότι μπορεί να τον απολύσει, αλλά δεν ξέρει αν το θέλει αυτό. Μέρος της διαδρομής της είναι ότι οι επιθυμίες της, τα πράγματα που αναζητά σεξουαλικά, την μπερδεύουν πολύ και δεν μπορεί να τα δηλώσει ευθέως».
Τα άβολα θέματα
Σε μια συνέντευξη που έδωσε στα 20 της χρόνια, η Νικόλ Κίντμαν δήλωσε ότι την τραβούσε να υποδύεται «σεξουαλικά απογοητευμένες, ηλικιωμένες γυναίκες», γεγονός που αναμφισβήτητα καθιστά το Babygirl το αποκορύφωμα του έργου της ζωής της.
Γιατί της άρεσε η ιδέα τότε; «Επειδή πιστεύω ότι το σεξ δεν εξερευνάται ακόμα αρκετά στην οθόνη, ιδίως στις αμερικανικές ταινίες. Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος είναι διαφορετικό θέμα. Αλλά η Αμερική, η Αγγλία, η Αυστραλία – δεν μιλάμε γι’ αυτό, κι όμως είναι ένα τεράστιο κομμάτι του ποιοι είμαστε ως άνθρωποι.
»Ακριβώς όπως έχω κυκλώσει τα θέματα της απώλειας, του τραύματος και της θλίψης καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, έχω επίσης κυκλώσει τους σεξουαλικούς ρόλους – ίσως επειδή δεν τα συζητάμε αυτά τα πράγματα επειδή είναι άβολα. Οπότε είμαι μεγάλη υποστηρίκτρια του να πετάς τα πράγματα εκεί έξω και να βλέπεις πώς προσγειώνονται».
*Με στοιχεία από telegraph.co.uk | Αρχική Φωτό: Babygirl (Niko Tavernise/A24)
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις