Έντγκαρ Άλαν Πόε: λίγες μακάβριες ιστορίες ακόμη
Κυκλοφορεί σε graphic novel το δεύτερο μέρος της ανθολόγησης του Σαρλ Μποντλέρ, όταν ανακάλυπτε τη «φαντασία» του Αμερικανού ομότεχνού του Έντγκαρ Α. Πόε και αποθέωνε τη Φαντασία του για τις «μυστικές σχέσεις των πραγμάτων»
- «Πού βρίσκετε την όρεξη», είπε ο Γεωργιάδης στον «Άγιο Σάββα» - «Δεν είμαστε βολεμένοι όπως εσύ», του φώναζαν
- «Πυρά» ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τις προκλητικές δηλώσεις Μίτσκοσκι περί «άλυτου μακεδονικού»
- Καίτη Γκρέυ: Η διαθήκη και το εξώδικο στο «Υπάρχω»
- Γερμανικό επιτραπέζιο παιχνίδι προκαλεί κατακραυγή στην Ιταλία - Ποιος ο λόγος;
Και μόνο οι πρόσφατες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες που βασίζονται στο έργο του Έντγκαρ Άλαν Πόε θα αρκούσαν για να επιβεβαιώνουν τη διαρκή επιρροή του στην ποπ κουλτούρα, η οποία ανακαλύπτει συνεχώς ιδέες προς διασκευή. Αρκεί, λοιπόν, να αναφέρουμε την «Πτώση του Οίκου των Άσερ» (Netflix) του Μάικ Φλάναγκαν, σειρά μεταφερμένη προφανώς στη σύγχρονη εποχή, που περιλαμβάνει πολλαπλές αναφορές στο σύμπαν του Αμερικανού συγγραφέα. Αλλά και την ταινία «The pale blue eye» (2022), σε σκηνοθεσία Σκοτ Κούπερ, όπου ο νεαρός Έντγκαρ Άλαν Πόε βοηθάει έναν ντετέκτιβ (Κρίστιαν Μπέιλ) να εξιχνιάσει τη δολοφονία σε ένα στρατόπεδο.
Το ειδικό ενδιαφέρον πάντοτε είναι η πρόσληψη των μεγάλων κειμένων από τη νεότερη γενιά. Κι αυτή την πρόκληση μάς θυμίζει η έκδοση graphic novel με τις «Μακάβριες ιστορίες» του Πόε, κατά την ανθολόγηση του Σαρλ Μποντλέρ, σε εικονογράφηση του Γάλλου Μπενζαμέν Λακόμπ (εκδ. Οξύ, τόμος ΙΙ, μετάφραση από τα γαλλικά Χαρά Σκιαδέλλη). Για την ιστορία, ο Μποντλέρ (1821 – 1867) ανακαλύπτει για πρώτη φορά τον Πόε μέσω του «Μαύρου γάτου» το 1847, καθώς τότε είχε μεταφραστεί στα γαλλικά από την Ιζαμπέλ Μενιέ. Προς το τέλος του 1851 αρχίζει να αναζητά έγγραφα σχετικά με τα βιβλία του και συντάσσει το δοκίμιο «Έντγκαρ Άλαν Πόε, η ζωή και το έργο του», που δημοσιεύεται το 1852 στο La Revue de Paris. Παράλληλα, συγκεντρώνει τις ιστορίες που δημοσίευσε ο Πόε στο περιοδικό Southern Literary Messenger από το 1834 έως το 1837 και ετοιμάζει ένα δεύτερο άρθρο. Επίσης μεταφράζει και εκδίδει στο Παρίσι τις «Αλλόκοτες ιστορίες» το 1856, τις «Νέες αλλόκοτες ιστορίες» το 1857 και το «Γκροτέσκες και σοβαρές ιστορίες» το 1864.
Στην έκδοση του graphic novel περιλαμβάνονται έξι ιστορίες: «Μετζενγκερστάιν», «Ελεονώρα», «Ο σκακιστής του Μέλζελ»,«Ο βασιλιάς Πανούκλας», «Κουβεντιάζοντας με μια μούμια» και «Χειρόγραφο σ’ ένα μπουκάλι», απ’ όπου το παρακάτω απόσπασμα για να φανεί το ύφος του κειμένου και της απόδοσης: «Είχα μόλις ολοκληρώσει το έργο μου όταν ένας θόρυβος από βήματα στο αμπάρι με ανάγκασε να το χρησιμοποιήσω. Ένας άντρας πέρασε δίπλα από τη κρυψώνα μου με αδύναμο και ασταθές βάδισμα. Δεν μπόρεσα να δω το πρόσωπό του, αλλά είχα χρόνο να περιεργαστώ τη συνολική του όψη. Παρουσίαζε έκδηλα σημάδια γήρανσης και αναπηρίας. Τα γόνατά του παρέπαιαν υπό το βάρος των ετών και έτρεμε σύγκορμος. Μιλούσε μόνος του, μουρμουρίζοντας με χαμηλή και βραχνή φωνή ορισμένες λέξεις μιας γλώσσας που ήμουν ανίκανος να καταλάβω, και ψαχούλευε σε μια γωνιά όπου ήταν στοιβαγμένα παράξενα όργανα και φθαρμένοι ναυτικοί χάρτες. Οι τρόποι του ήταν ένα ασυνήθιστο μείγμα της σκυθρωπότητας ενός ξεμωραμένου και της επιβλητικής αξιοπρέπειας ενός θεού. Ύστερα από λίγο, ξανανέβηκε στο κατάστρωμα, και τον έχασα απ’ τα μάτια μου. Ένα συναίσθημα για το οποίο δεν βρίσκω λέξη κυρίευσε την ψυχή μου, μια αίσθηση που δεν επιδέχεται ανάλυση, που δεν έχει μετάφραση στα λεξικά του παρελθόντος, και για την οποία φοβάμαι πως ακόμα και το μέλλον δεν θα δώσει κανένα κλειδί. Για ένα μυαλό φτιαγμένο όπως το δικό μου, αυτή η τελευταία συνειδητοποίηση είναι αληθινό μαρτύριο. Ποτέ δεν θα μπορέσω, νιώθω πως δεν θα μπορέσω ποτέ να διαφωτιστώ σχετικά με τη φύση των ιδεών μου. Ωστόσο δεν είναι παράξενο που αυτές οι ιδέες είναι αδύνατον να προσδιοριστούν, αφού προέρχονται από τόσο ολοκαίνουριες πηγές. Ένα νέο συναίσθημα -μια νέα οντότητα- προστέθηκε στην ψυχή μου».
Όποιος θέλει να απολαύσει -περί αυτού πρόκειται- το ύφος του Μποντλέρ καθώς γράφει για έναν ομότεχνό του, στον τόμο περιλαμβάνονται και οι «Νέες σημειώσεις πάνω στον Ε. Α. Πόε» του 1857: «Για εκείνον, η Φαντασία είναι η βασίλισσα των ικανοτήτων· όμως με τούτη τη λέξη εννοεί κάτι μεγαλύτερο απ’ ό,τι εννοεί ο κοινός αναγνώστης. Η Φαντασία δεν είναι η φαντασιοπληξία· δεν είναι ούτε η ευαισθησία, παρότι είναι δύσκολο να διανοηθούμε έναν ευφάνταστο άνθρωπο που δεν θα ήταν ευαίσθητος. Η Φαντασία είναι μια σχεδόν θεϊκή ικανότητα που διακρίνει πρώτα απ’ όλα, έξω από τις φιλοσοφικές μεθόδους, τις μύχιες και μυστικές σχέσεις των πραγμάτων, τις αντιστοιχίες και τις αναλογίες..».
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις