Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ποζάρει βγάζοντας (πάλι) το παντελόνι του – Δε σκέφτεται τους μεσήλικες συναδέλφους του;
«Το μαυρισμένο στέρνο του Ντέιβιντ Μπέκαμ είναι γελοία καλογυμνασμένο προκαλώντας για άλλη μια φορά, μια αλλαγή στα αποδεκτά πρότυπα ανδρικής σωματικής διάπλασης» γράφει ο Tim Dowling στον Guardian.
Ώστε, λοιπόν, αυτό είναι το σώμα του μπαμπά, σήμερα. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος φέτος κλείνει τα 50 του χρόνια, δημοσίευσε φωτογραφίες του μισόγυμνου εαυτού του να ποζάρει με νωχελική λαγνεία για τη νέα του συλλογή bodywear για τη Hugo Boss.
Το bodywear, αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τον όρο, φαίνεται να σημαίνει αυτό που μέχρι τώρα λέγαμε εσώρουχα.
Στο αντίστοιχο διαφημιστικό κλιπ, ο Μπέκαμ επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μία κουραστική(;) ημέρα με τη vintage Aston Martin του, σε στυλ Τζέιμς Μποντ, αλλά δεν βλέπει την ώρα να σκίσει το κομψό κοστούμι του και να αράξει σε μια δερμάτινη πολυθρόνα μόνο με το σλιπάκι του.
«Αν αισθάνεστε αμήχανα για τη μαλακή, μαλακή, μαλακή, λόγω μπύρας κοιλιά σας, η νέα καμπάνια του Ντέιβιντ Μπέκαμ δε θα σας βοηθήσει»
Αναμφισβήτητα, ο Μπέκαμ βάλει πολύ ψηλά τον πήχη για τους μεσήλικες μπαμπάδες που απλά τους αρέσει να χαλαρώνουν αράζοντας και πίνοντας απαλλαγμένοι από το παντελόνι τους, σε στυλ Χόμερ Σίμσον.
«Αν αισθάνεστε αμήχανα για τη μαλακή, μαλακή, μαλακή, λόγω μπύρας κοιλιά σας, η νέα καμπάνια του Ντέιβιντ Μπέκαμ δε θα σας βοηθήσει» σχολιάζει ο Tim Dowling στον Guardian και συνεχίζει:
«Τα τελευταία χρόνια, το σώμα του μπαμπά (dad bod) φαινόταν να βρίσκεται στα πρόθυρα μιας ευρείας δημόσιας αποδοχής, ακόμη και ενός συγκρατημένου εορτασμού, θα λέγαμε και πολλοί από εμάς συγχαίρουμε τους εαυτούς μας για το timing μας -δεν ήταν ασυνήθιστο για τους άνδρες μιας ορισμένης ηλικίας να βγαίνουν από το πρώτο πανδημικό λουκέτο μοιάζοντας με ένα αφράτο προζύμι.
»Αισθανόμασταν, έστω και άθελά μας, ότι ήμασταν στην πρωτοπορία των μπαμπάδων – περισσότερο έτοιμοι για φούρνο παρά για παραλία- μαλακοί, κρεμασμένοι και περήφανοι».
«Δυστυχώς, η υπέρμετρη επιρροή του στην κουλτούρα μας σημαίνει πιθανότατα μια μετατόπιση στα αποδεκτά πρότυπα για την ανδρική σωματική διάπλαση, ειδικά για εμάς τους άνω των 50»
«…τότε οι υπόλοιποι από εμάς δεν είμαστε προφανώς αρκετά αφοσιωμένοι»
«Ο Μπέκαμ, ωστόσο, φαίνεται να μην συμβαδίζει με το νέο παράδειγμα -απήχθη εγκαίρως, όπως θα το έθετε ο Σαίξπηρ. Για να μην αναφέρω τον μπρονζέ, σμιλεμένο, περιποιημένο άνδρα» προχωράει τη σκέψη του ο Tim Dowling στον Guardian.
«Και είναι τέλος Ιανουαρίου -ακριβώς η εποχή που όλοι μας αναρωτιόμαστε τι ποσό επιστροφής χρημάτων μπορούμε να διεκδικήσουμε από τις απερίσκεπτες, αχρησιμοποίητες συνδρομές μας στο γυμναστήριο.
»Θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ απλά καταλαβαίνει τι ακριβώς κάνει. Δυστυχώς, η υπέρμετρη επιρροή του στην κουλτούρα μας σημαίνει πιθανότατα μια μετατόπιση στα αποδεκτά πρότυπα για την ανδρική σωματική διάπλαση, ειδικά για εμάς τους άνω των 50, που νομίζαμε ότι είχαμε ξεφύγει με ασφάλεια από τον έλεγχο.
»Αν είναι δυνατόν να μοιάζεις με τον Μπέκαμ στα 50 σου – και φαίνεται ότι είναι – τότε οι υπόλοιποι από εμάς δεν είμαστε προφανώς αρκετά αφοσιωμένοι. Δεν αποκτάς τέτοια σωματική διάπλαση με το να στέκεσαι στο ένα πόδι ενώ βουρτσίζεις τα δόντια σου».
«Το να μοιάζεις με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ είναι η δουλειά του Ντέιβιντ Μπέκαμ – οι υπόλοιποι από εμάς έχουμε άλλες δουλειές και ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για να περνάμε πίνοντας με το εσώρουχό μας σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται το σώμα μας»
«Αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει το σώμα του Μπέκαμ για τον μέσο πενηντάρη άνδρα είναι, φυσικά, το ξεγλίστρημα του χρόνου – όλη η γυμναστική που θα μπορούσε να είναι δική μας αλλά δεν είναι, επειδή ποτέ δεν διαθέσαμε τις ώρες. Και τώρα αυτές οι ώρες χάθηκαν» διαπιστώνει με χιούμορ ο Tim Dowling στον Guardian.
«Αλλά ακόμη και αν είχατε δεσμευτεί με το ποσό της προπόνησης που απαιτείται, ποιος από εμάς, την τελευταία δεκαετία, είχε τον χρόνο; Ξεχάστε την άσκηση – δεν νομίζω ότι θα μπορούσα καν να έχω καταφέρει να μαζέψω τόσα τατουάζ όσα έχει ο Μπέκαμ.
»Κοιτάζω όλο αυτό το μελάνι και σκέφτομαι, πώς θα μπορούσα να συνδυάσω τα ραντεβού; Το να μοιάζεις με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ είναι η δουλειά του Ντέιβιντ Μπέκαμ – οι υπόλοιποι από εμάς έχουμε άλλες δουλειές και ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για να περνάμε πίνοντας με το εσώρουχό μας σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται το σώμα μας.
»Οι Φινλανδοί το αποκαλούν kalsarikännit -η τέχνη του να πίνεις στο σπίτι με το βρακί σου- και αυτή η σημαντική μορφή χαλάρωσης θα ακυρωνόταν εντελώς από οποιαδήποτε πίεση να μοιάζεις στον Μπέκαμ με το χαρακτηριστικό κορμάκι του.
»Κανείς δεν κοιτάζει πίσω στο νεκροκρέβατό του για να πει: “Μακάρι να είχα κάνει περισσότερους κοιλιακούς». Εκτός αν τύχει να πεθαίνετε από κάτι που προκαλείται άμεσα από την έλλειψη δύναμης του κορμού. Σε αυτή την περίπτωση, ντροπή» καταλήγει καυστικά ο συντάκτης της Guardian.
*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: Ντέιβιντ Μπέκαμ / HUGO BOSS
Κάθε πρωί που ξυπνάμε βρισκόμαστε ήδη μπροστά σε ένα γεμάτο πρόγραμμα που μπορεί να μας εξαντλήσει με το «καλημέρα». Ωστόσο, μια φράση, ίσως να είναι αρκετή για να μας δώσει δύναμη. Ποια είναι η σωστή όμως;
