O σκληρός Φεβρουάριος της κυβέρνησης και η μουσική δωματίου της αντιπολίτευσης

Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, λατρεμένες μου βιοπαλαίστριες, τελειώνει μια δύσκολη εβδομάδα για την κυβέρνηση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τελειώνουν και τα βάσανά της. Τουναντίον. Καλό μήνα είπαμε;

Σκληρός μήνας

«Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας ο σκληρός» για να παραφράσω ένα από τους πιο γνωστούς στίχους του Τ.Σ. Ελιοτ από την «Ερημη Χώρα». Και θεωρώ ότι το πρώτο peak θα είναι η έκδοση των πορισμάτων και η κορύφωση της κυβερνητικής τραγωδίας θα γίνει στις 28 Φεβρουαρίου, που συμπληρώνονται δύο χρόνια από τα Τέμπη. Αν τα πορίσματα παρουσιάσουν μια διαφορετική πραγματικότητα από το κυβερνητική αφήγημα που γνωρίζαμε έως και την προηγούμενη εβδομάδα -πριν αναδιπλωθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος- τότε πραγματικά δεν ξέρω αν η πλατεία Συντάγματος θα φτάνει για τον κόσμο που θα βγει στο δρόμο.

Το χαρτί

Από την άλλη φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος είναι έτοιμος να ρίξει κι άλλο ένα χαρτί στο τραπέζι. Το φόβο της Ακροδεξιάς. Και το ρίχνει απευθυνόμενος στα κόμματα της αντιπολίτευσης γνωρίζοντας ότι και αυτά βρίσκονται σε αδυναμία, καθώς κανέναν απ’ αυτά δεν συγκεντρώνει τις απαιτούμενες δυνάμεις προκειμένου να τον χτυπήσει.

Κουμπάρες

Κάπως έτσι ειπώθηκε η φράση -κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου- «τα κόμματα που θέλουν να ανήκουν στο συνταγματικό και ευρωπαϊκό τόξο είναι καιρός να σκεφτούν αν με την στάση τους τελικά τροφοδοτούν τον λαϊκισμό, τη δημαγωγία και τον τυφλό αντισυστημισμό». Με άλλα λόγια, αν το συνεχίσετε αυτό πριμοδοτείτε τα κόμματα στα δεξιά μου και θα είστε κι εσείς χαμένοι. Το έχω γράψει εδώ και μήνες αγαπημένοι μου, ότι ελλοχεύει κι εδώ ο κίνδυνος να γίνουμε Γαλλία και να μας τεθεί κάποια στιγμή το δίλημμα, «Δεξιά ή ακροδεξιά». Και είναι πιθανό όσο τα κόμματα της Αριστεράς και του κέντρου παίζουν τις κουμπάρες.

Το επίδικο

Εδώ και μέρες βλέπουμε να παίζεται στην αντιπολίτευση το έργο, «ποιός θα κάνει την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης και ποιος θ’ ακολουθήσει». ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να τα βρίσκουν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Προσωπικά διαφωνώ με την πρόταση μομφής καθώς θα καταφέρει να συσπειρώσει τη ΝΔ. Το επιχείρημα, «επί τρεις μέρες η κυβέρνηση θα τρώει «ξύλο» στη Βουλή», δεν μου λέει τίποτε. Το ίδιο έχει συμβεί και στο παρελθόν και καμία κυβέρνηση δεν έπεσε απ’ αυτό. Το ζήτημα είναι αλλού.

Στο δρόμο

Αν δηλαδή η αντιπολίτευση θεωρεί ότι τα στοιχεία που έχει στα χέρια της (πορίσματα κλπ.) είναι καταδικαστικά για την κυβέρνηση, ας καλέσει τον κόσμο στον δρόμο. Σε διαδηλώσεις. Όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο όταν η κοινωνία θέλει να εκφράσει την αποδοκιμασία της. Αλλά να είναι κι αυτή εκεί, να δει τι σημαίνει να βρίσκεσαι ανάμεσα στους ανθρώπους και να συνομιλείς ουσιαστικά μαζί τους. Γιατί, όπως φαίνεται, το έχει ξεχάσει. Σε αντίθεση περίπτωση μπορεί να συνεχίσει να πετάει χαρταετό και να αφήσει μερίδα του κόσμου να γοητευτεί απ’ τους τραμπικούς και τους ακροδεξιούς.

Μουσική δωματίου

Θα το ξαναπώ το ΠΑΣΟΚ το 1981 και το 1993, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 κέρδισαν διότι διαμεσολάβησαν ένα ολόκληρο κίνημα. Τώρα είναι σε κατάσταση «μουσικής δωματίου»! Οσο δεν το αντιλαμβάνονται τόσο χειρότερο γι΄ αυτούς…

Σύμβαση

Το βέβαιο είναι πως η Hellenic Train δεν πρέπει να νιώθει ιδιαίτερα καλά. Ο πρώην CEO της εταιρείας καλείται από τον ανακριτή ως ύποπτος. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως χθες ο υπουργός Παιδείας, ο κ. Κυριάκος Πιερρακάκης και δήλωσε μεταξύ των άλλων ότι αν αποδειχθεί ότι η εταιρεία είτε δεν τήρησε όλα τα συστήματα ασφαλείας, είτε δεν έδωσε πλήρη εικόνα της πραγματικότητας, τότε η σύμβαση της θα καταγγελθεί!

Πτώση

Νομίζω ότι την τύχη της την προδιέγραψε με την συνέντευξη του ο κ. Μητσοτάκης την περασμένη Τετάρτη – αυτά μου είπαν, αυτά είπα! Σας είπα πρέπει να «χυθεί αίμα» για να «ανακουφιστεί» – αν είναι δυνατόν! – η κυβέρνηση. Είναι σαν το αερόστατο, αν πέσει σε άπνοια πετάει βάρος για να πάρει ύψος – αλλά η παρατεταμένη άπνοια οδηγεί σε πτώση!

Αποφεύγουν

Πανικός και νεύρα, πολλά νεύρα, είναι το κλίμα που χαρακτηρίζει αυτές τις μέρες το Μέγαρο Μαξίμου. Γι΄ αυτό έχουν πιάσει όλοι «στασίδι» στα τηλεοπτικά πάνελ. Ολοι; Οχι βέβαια. Ολοι πλην Λακεδαιμονίων! Οι οποίοι αποφεύγουν συστηματικά να «πέσουν στην μάχη» για να σώσουν τον κ. Μητσοτάκη. Γιατί θεωρούν ότι έτσι προστατεύουν το «πρωθυπουργίσιμο» προφίλ τους και ισχυροποιούνται με την αδυναμία του πρωθυπουργού. Θα τους βγει; Θα δούμε…. Διότι μία παράμετρος στο πλαίσιο των τελευταίων εξελίξεων είναι και το σκέλος της διαδοχής του κ. Μητσοτάκη!

Νεύρα

Νεύρα όμως έχουν και στην Κουμουνδούρου, ειδικά από τη στιγμή που βλέπουν ότι δεν προχωράει ο επαναπατρισμός των βουλευτών της Νέας Αριστεράς (εντάξει, όχι όλων) και την ίδια ώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η Πλεύση Ελευθερίας τούς παίρνει κόσμο. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι το ίδιο κόμμα δείχνει να έχει εισροές και από το ΠΑΣΟΚ.

Κατενάτσιο

Το οποίο ΠΑΣΟΚ κάποια στιγμή θα έρθει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα που λέει ότι με το «κατενάτσιο» κανείς δεν κέρδισε κρίσιμους αγώνες κι αν το κατάφερε, αυτό αφορά περιπτώσεις μία στο εκατομμύριο. Δεν μπορείς να παίζεις άμυνα συνέχεια ελπίζοντας ότι θα εξοντώσεις τους αντιπάλους σου, γιατί υπάρχει η πιθανότητα να εξοντωθείς πριν ο ίδιος. Και αν κρίνουμε από τις μετρήσεις, η ομάδα δεν πείθει με την απόδοσή της.