Αγαπάμε τα ρούχα μας. Μας αγαπούν κι αυτά; Η παράλογη σχέση μας με τη ντουλάπα μας

Η σκηνοθέτις Joanna Hogg έχει ιδιαίτερη μανία με τα ρούχα. Λυπάται να πετάξει. Θυμάται όταν είχε αγοράσει ένα σύνολο Prada… Πριν από είκοσι-κάτι χρόνια, αγόρασε ένα μαύρο φόρεμα με τιράντες καλυμμένο με παγιέτες και ένα ζευγάρι ασορτί πέδιλα για να γιορτάσει τα γενέθλιά της.

«Δεν θα το ξεφορτωθώ ποτέ», είπε σε μια συνέντευξή της στην Washington Post, από την Τοσκάνη, όπου ζει, «γιατί αφορά ένα συγκεκριμένο σημείο της ζωής μου. Έκανα ένα πάρτι για τα 40α γενέθλιά μου. Μπορώ να θυμηθώ ποιοι ήταν σε εκείνο το πάρτι και πώς έμοιαζαν οι προσκλήσεις – ήταν σαν αεροπορικά εισιτήρια, μόνο που ήταν εισιτήρια για τον πλανήτη Αφροδίτη, και όταν έφτανες, ένα μέρος του εισιτηρίου ξεκολλούσε. Όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, ξέρετε – που θα μπορούσαν εύκολα να μπουν σε μια ταινία στο μέλλον. Είναι όλα ένα μέρος της ζωής μου».

Η σκηνοθέτις Joanna Hogg έχει ιδιαίτερη μανία με τα ρούχα

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Girls at Films (@girlsatfilms)

Η πονεμένη ιστορία μιας it bag

Η τρυφερή, πονεμένη προσκόλληση στα ρούχα και τα αντικείμενα μόδας είναι το θέμα της τελευταίας ταινίας της Hogg, «Autobiografia di una Borsetta» ή «Autobiography of a Handbag», μια ταινία μικρού μήκους που αποτελεί μέρος της σειράς Women’s Tales της Miu Miu.

Μια τσάντα -συγκεκριμένα, Miu Miu Wander, η hobo bag από δέρμα matelassé nappa σε λευκό χρώμα- «γεννιέται», βγαίνοντας με ρόδες από το ατελιέ από τεχνίτες με λευκή στολή. Χαρίζεται σε μια νεαρή γυναίκα για τα γενέθλιά της. Παραμελείται. Κλέβεται. Χάνεται. Μάρτυρας ενός φόνου. Εγκαταλείπεται.

Το πανέμορφο διαστημικό λογότυπό της αρχίζει να πέφτει, το αστραφτερό λευκό δέρμα της αρχίζει να μαζεύει βρωμιά και η ημικυκλική της μορφή αρχίζει να ξεφουσκώνει.

«Μέχρι το τέλος της ταινίας, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να πονάει παράξενα για την τύχη αυτής της ξεχασμένης it bag» γράφει η Rachel Tashjian στην Washington Post.

«Η Hogg λάτρεψε το ζαρωμένο δέρμα αυτού του κλασικού Miu Miu. «Όλες οι τσάντες τους έχουν χαρακτήρα, αλλά σκέφτηκα ότι αυτή είχε ιδιαίτερα χαρακτήρα»».

«Ήμουν αμφίθυμη σχετικά με αυτή την ιδέα του ανθρωπομορφισμού της τσάντας. Αλλά τελικά αυτό έκανα»

Η σύνδεση της ποπ κουλτούρας και της μόδας

Η Miu Miu έχει γίνει το μεγάλο φαινόμενο της μόδας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από τότε που η Miuccia Prada παρουσίασε για πρώτη φορά μια συλλογή με εξωφρενικά μίνι φούστες και άρχισε να εξερευνά τα αρχέτυπα της ομοιόμορφης ένδυσης και τις εσωτερικές ανησυχίες και απολαύσεις της γυναικείας φύσης.

Οι πωλήσεις της μάρκας το πρώτο τρίμηνο του 2024 αυξήθηκαν κατά 89% σε ετήσια βάση, σε μεγάλο βαθμό επειδή τα απολαυστικά προϊόντα της συνδέονται διαισθητικά με ευρύτερα θέματα της ποπ κουλτούρας και της σύγχρονης γυναικείας ζωής.

Αλλά εδώ και μερικά χρόνια η Prada έχει κάνει αυτή τη σύνδεση μεταξύ μόδας και πολιτισμού με τη σειρά Women’s Tales, που ξεκίνησε το 2011, η οποία δίνει στις γυναίκες κινηματογραφίστριες carte blanche να γυρίσουν οποιοδήποτε είδος ταινίας μικρού μήκους της επιλογής τους, αρκεί να περιλαμβάνει (κάπως, κάπου) ρούχα Miu Miu.

Στις προηγούμενες σκηνοθέτιδες περιλαμβάνονται η αείμνηστη Agnès Varda, η Ava DuVernay και ο Παλαιστίνιος σκηνοθέτης Hiam Abbass.

«Η Hogg λάτρεψε το ζαρωμένο δέρμα αυτού του κλασικού Miu Miu. «Όλες οι τσάντες τους έχουν χαρακτήρα, αλλά σκέφτηκα ότι αυτή είχε ιδιαίτερα χαρακτήρα»»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη i-D (@i_d)

Η τσάντα ως μέσο επικοινωνίας

Η Joanna Hogg σκεφτόταν τα σκηνικά στον κινηματογράφο όταν έλαβε την εντολή. «Ίσως είμαι λίγο παράξενη, αλλά έχω την τάση, με τον τρόπο μου, να ζωντανεύω πράγματα που είναι πολύτιμα για μένα. Δεν είναι απλώς ένα είδος νεκρού αντικειμένου», δήλωσε η Hogg.

«Μπορώ να λυπηθώ ένα ρούχο που πρόκειται να πετάξω».

«Ήμουν αμφίθυμη σχετικά με αυτή την ιδέα του ανθρωπομορφισμού της τσάντας», συνέχισε. «Αλλά τελικά αυτό έκανα. Ήταν σαν ένα μέσο, κατά κάποιον τρόπο, για να βάλω τον εαυτό μου σε κάτι που δεν είχε το όνομά μου πάνω του. Μου έδωσε την ελευθερία να εκφράσω ιδέες -αρκετά προσωπικές ιδέες, στην πραγματικότητα- τι σκέφτομαι για τη ζωή ή τι σκέφτομαι για τη δική μου ζωή και να το βάλω σε αυτό το άψυχο αντικείμενο».

Η τσάντα με τις χίλιες ζωές

Η Hogg ξεκίνησε τα γυρίσματα στα τέλη του περασμένου έτους και τελείωσε νωρίτερα φέτος, δουλεύοντας εξ ολοκλήρου με iPhones. Δουλεύοντας με, όπως είπε, «τουλάχιστον πέντε» από τις τσάντες (συμπεριλαμβανομένων μερικών διαφορετικών μεγεθών, «έτσι ώστε αν υπάρχει μια στιγμή όπου η τσάντα φοβάται και βρίσκεται σε ένα ντουλάπι, μπορεί να χρησιμοποιήσουμε τη μικρότερη έκδοση της τσάντας»), η Hogg τοποθέτησε τα τηλέφωνα στο κάτω μέρος μιας τσάντας για ψώνια Miu Miu κάτω από χαρτί υγείας, έτσι ώστε να μπορείτε να δείτε το χαρούμενο πρόσωπο της νεαρής γυναίκας που ξετυλίγει το νέο της θησαυρό, ή να χαζέψετε τη θέα της τσάντας καθώς μεταφέρεται σε ένα παγωμένο δοχείο αποδεικτικών στοιχείων.

Η Hogg έβαλε την ομάδα παραγωγής της να κατασκευάσει μια θήκη για κάμερα σε σχήμα τσάντας, την οποία στερέωσε σε τηλέφωνα. «Και έτσι κουβαλούσα την τσάντα γύρω από την κάμερα, σαν να ήταν η προοπτική της τσάντας», δήλωσε η Hogg.

Η Hogg ξεκίνησε τα γυρίσματα στα τέλη του περασμένου έτους και τελείωσε νωρίτερα φέτος, δουλεύοντας εξ ολοκλήρου με iPhones

Μια σκηνή από το «Autobiografia di una Borsetta», το οποίο η Hogg γύρισε στην Ιταλία, όπου ζει αυτή τη στιγμή. (Brigitte Lacombe/Miu Miu)

Η φωνή της τσάντας – απαλή, σοφή και μελαγχολική

Μεγάλο μέρος της ταινίας, από το καστ μέχρι τους διαλόγους, αντλείται από τη δική της ζωή – ένα μέρος της κινηματογραφικής διαδικασίας που της έχει αποφέρει πολλαπλές διακρίσεις σε ταινίες όπως το «The Souvenir» (2019), «The Souvenir Part II» (2021) και «The Eternal Daughter» (2022).

Χρησιμοποίησε το δικό της αρχείο με ρούχα Yohji Yamamoto και Vivienne Westwood κατά τη δημιουργία και των δύο τμημάτων του «The Souvenir», έβαλε την παιδική της φίλη Tilda Swinton στο ρόλο της μητέρας της και επιστράτευσε γνωστούς της, από τον καλλιτέχνη Liam Gillick μέχρι τον μουσικό Viv Albertine, ως ηθοποιούς.

Εδώ, η φωνή της τσάντας – απαλή, σοφή και μελαγχολική – ανήκει σε μια γυναίκα που η Hogg βρήκε μέσω του κομμωτή του ιταλικού χωριού της, του Lorenzo, ο οποίος έχει τις περισσότερες ηλικιωμένες γυναίκες της πόλης ως πελάτισσες.

«Δεν είχε ξανακάνει ποτέ κάτι τέτοιο», λέει η Hogg. «Και άρπαξε την ευκαιρία με ανοιχτές αγκάλες».

Eδώ και μερικά χρόνια η Prada έχει κάνει αυτή τη σύνδεση μεταξύ μόδας και πολιτισμού με τη σειρά Women’s Tales, που ξεκίνησε το 2011, η οποία δίνει στις γυναίκες κινηματογραφίστριες carte blanche να γυρίσουν οποιοδήποτε είδος ταινίας μικρού μήκους της επιλογής τους, αρκεί να περιλαμβάνει (κάπως, κάπου) ρούχα Miu Miu

Η συμβιωτική σχέση με τα ρούχα μας και οι παραγεμισμένες τσάντες

Η ταινία έχει μεγαλύτερο συναισθηματικό αντίκτυπο από ό,τι μπορεί να υποδηλώνει η υπόθεσή της. Αγαπάμε τα ρούχα μας, ειδικά η Hogg: «Φοράω τα ρούχα μου μέχρι θανάτου», είπε. Και ναι, μας φροντίζουν, δίνοντάς μας αυτοπεποίθηση όταν μας λείπει, σεξαπίλ όταν το χρειαζόμαστε, άνεση όταν την αποζητάμε.

Αλλά μας αγαπούν και αυτά; Η ταινία της Hogg δείχνει ότι, πράγματι, η σχέση ανάμεσα σε εμάς και τα ρούχα μας, είτε πρόκειται για Prada είτε για ένα παλιό μπλουζάκι, είναι άκρως συμβιωτική.

Στην πραγματικότητα, μπορεί να νοιάζονται για εμάς περισσότερο από ό,τι εμείς για αυτά. Αυτός ο τρόπος συνδυασμού της αυτοβιογραφικής λεπτομέρειας -είτε καθημερινής είτε επικής- με την αίσθηση του αυθόρμητου είναι μια μεθοδολογία που μοιράζεται με την Κυρία Prada, της οποίας οι επιδείξεις στην πασαρέλα (ειδικά της Miu Miu) είναι μια καταγραφή των εμμονών και των κολλημάτων της, καθώς και ευρύτερων, σχεδόν ανέκφραστων διαθέσεων.

Μια συλλογή της Miu Miu μπορεί να είναι ένας διαλογισμός πάνω στην προχειρότητα, ενώ περιλαμβάνει περίεργες αλλά οικείες λεπτομέρειες όπως οι παραγεμισμένες τσάντες, μια ιδιότητα που μοιράζονται οι ταινίες της Hogg.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ✨ 🄵🄰🅂🄷🄸🄾🄽 🅂🅃🅈🄻🄴🅂 ✨ (@fashionist_styles)

Η αυθόρμητη μόδα της Miuccia

Η Hogg είναι παλιά θαυμάστρια της Prada, ακολουθώντας τη μάρκα από τότε που η Κυρία Prada άρχισε να παράγει συλλογές μόδας τη δεκαετία του 1980. «Καθώς μεγάλωνα, σκεφτόμουν ότι κανείς δεν θέλει να φαίνεται βαρετός με αυτά που φοράει – θέλει να δοκιμάζει πράγματα», δήλωσε η Hogg.

«Οπότε τη Miu Miu, τη βλέπω ως μία από τις παιδικές χαρές της Miuccia Prada, όπου πειραματίζεται. Και προφανώς δεν είναι εντελώς σαν αυτό που κάνω εγώ, αλλά βλέπω έναν παραλληλισμό στο είδος του αυτοσχεδιασμού που κάνει στις συλλογές της ακριβώς με το είδος του αυτοσχεδιασμού που μου αρέσει – να σκέφτομαι ιδέες της στιγμής, πολύ, πολύ ζωντανές. Υπάρχει κάτι πολύ ελαστικό σε αυτό που κάνει».

Ο κινηματογράφος και η μόδα ήταν πάντα ξαδέρφια που φιλιούνται, αλλά η προσέγγιση της Hogg δείχνει πόσο παρόμοιος μπορεί να είναι ο τρόπος δημιουργίας μιας ταινίας και μιας επίδειξης μόδας – ή ακόμη και ενός ρούχου

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη EMILIA JONES (@emiliajonesy)

Η ισορροπία μεταξύ εμμονής και αυθορμητισμού

Ο κινηματογράφος και η μόδα ήταν πάντα ξαδέρφια που φιλιούνται, αλλά η προσέγγιση της Hogg δείχνει πόσο παρόμοιος μπορεί να είναι ο τρόπος δημιουργίας μιας ταινίας και μιας επίδειξης μόδας – ή ακόμη και ενός ρούχου.

Συγκρίνει τα ανορθόδοξα σενάριά της με μικρές ιστορίες, πλούσιες σε λεπτομέρειες -τα ρούχα, την τοποθέτηση ή το είδος των επίπλων- που ένας άλλος σκηνοθέτης μπορεί να αγνοήσει.

Μπορεί να αναδημιουργήσει ολόκληρο το διαμέρισμά της μέχρι και τα έπιπλα και το χρώμα των τοίχων, αλλά γράφει πολύ λίγους διαλόγους, αντί γι’ αυτό «πλάθει», όπως λέει, τους ηθοποιούς και τις σκηνές της στο πλατό.

Πού βρίσκεται λοιπόν η γραμμή μεταξύ της εμμονικής αναδημιουργίας και της αυτοσχεδιαστικής δημιουργίας; «Ίσως είναι πρόβλημα» λέει με τη βροντερή φωνή και χαμογελάει.

Ερωτηθείσα αν αυτή η ισορροπία μεταξύ εμμονής και αυθορμητισμού μπορεί να επικαλύπτεται με το ενδιαφέρον της για τη μόδα, η Hogg είπε ότι τα δύο είναι ένα και το αυτό. «Νομίζω ότι η μόδα είναι πολύ δύσκολο να διαχωριστεί από την υπόλοιπη ζωή μου και το πώς βλέπω τα πράγματα, επειδή η μόδα έχει να κάνει με το τι φοράμε ή τι θέλουμε να φοράμε» δήλωσε η Hogg.

Τα ρούχα της, είπε, είναι «προσωπικά αντικείμενα». »

«Τώρα σκέφτομαι, στην πραγματικότητα, τι να κάνω με την τσάντα», είπε. «Αν πρέπει να τη δώσω στη Miu Miu, αν είναι κάτι που θέλουν να αρχειοθετήσουν – δεν ξέρω. Έχω αυτή την τσάντα που γερνάει μέρα με τη μέρα».

Ίσως να μπει σε μια μεταγενέστερη ταινία, σχετικά με το ταξίδι της δημιουργίας μιας τσάντας για την Miu Miu.

*Με στοιχεία από washingtonpost.com | Αρχική Φωτό: Η αγκαλιά της τσάντας Miu Miu βρίσκεται στο επίκεντρο της οδυνηρής μελέτης της Joanna Hogg για την προσκόλλησή μας στα ρούχα (Brigitte Lacombe/Miu Miu).