Οι άνδρες είναι ρομαντικοί ή εξαρτημένοι από τις γυναίκες;

Σε πολλά γυναικεία περιοδικά είναι πιθανό να διαβάσουμε άρθρα όπως «πώς να καταλάβετε ότι σας θέλει», ή «δέκα σημάδια ότι είναι ο άντρας της ζωής σας», και άλλου τέτοιου είδους δημοσιεύματα που υπονοούν ότι οι σταθερές σχέσεις είναι το άλφα και το ωμέγα για τη ζωή των γυναικών. Στην αντίπερα όχθη, στα ανδρικά περιοδικά είναι σπάνιο, αν όχι ανήκουστο, να πέσουμε επάνω σε κείμενα αρθρογράφων που απαριθμούν τα σημάδια ότι μια γυναίκα επιθυμεί έναν άνδρα.

Ο έρωτας και η σταθερότητα σε μεγάλο βαθμό έχει ταυτιστεί με τα θέλω των γυναικών και για αυτό ευθύνεται ως ένα βαθμό, η γραφική, στερεοτυπική και μπανάλ απεικόνιση των σχέσεων στη τηλεόραση και το σινεμά.

Η Κάρι Μπράντσο του «Sex and the City» που αγωνιά για το αν ο Μπιγκ θα της δώσει τη σημασία που της αναλογεί είναι ένα κλασικό παράδειγμα: μια γυναίκα θεωρεί ότι η αξία της ορίζεται από την αξία που της δίνει ένας άνδρας με τον οποίο σχετίζεται ερωτικά και πασχίζει να τον κάνει να την ερωτευτεί ακόμα και αν εκείνος είναι πιο κρύος και από τη Ρωσία το χειμώνα και έχει το τουπέ του γοητευτικού εργένη 40+ ετών.

Όμως, όλα αυτά ισχύουν και στην πραγματικότητα;

«Σε αγαπάω»

Νέα έρευνα διαπίστωσε ότι οι άνδρες τείνουν να ερωτεύονται πιο γρήγορα και πιο συχνά, να νοσταλγούν περισσότερο τη σύντροφό τους και να λένε το πολυπόθητο (και πολλές φορές άβολο) «σε αγαπάω» πρώτοι. Είναι επίσης λιγότερο πιθανό να ζητήσουν από τη σύντροφο τους να δώσουν ένα τέλος στη σχέση τους, με περίπου το 65% των χωρισμών να γίνονται με πρωτοβουλία των γυναικών. Επιπλέον, μετά από έναν χωρισμό, οι άνδρες τείνουν να επηρεάζονται συναισθηματικά περισσότερο.

Οι Times θεώρησαν ότι αυτά τα ευρήματα αποτελούν απόδειξη ότι «οι άνδρες είναι πιο ρομαντικοί από τις γυναίκες». Το Dazed από την άλλη, εκφράζει μια διαφορετική άποψη: «Εξαρτώνται [οι άνδρες] περισσότερο από τους συντρόφους τους για μια ολοκληρωμένη ζωή; Ναι. Είναι ρομαντικοί; Δεν το νομίζω», γράφει η Serena Smith.

Ο Τάσος Λειβαδίτης, ο ποιητής του ατέρμονου έρωτα και της επανάστασης, είχε γράψει στο «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας»:

«Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ’ έχει δει γυμνή πριν από μένα, να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία. Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωτα, εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα. Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή».

Αυτοι οι στίχοι μπορούν να θεωρηθούν ο ορισμός της αγάπης, καθώς στέκουν μακριά από την αρρενωπότητα που θέλει ένα σώμα ανέγγιχτο και υποτακτικό, ενώ παράλληλα προσδίδουν στον έρωτα ένα πρόσημο το οποίο έχουμε λησμονήσει: την ελπίδα και την ανθρώπινη υπόσταση του.

Η έρευνα λοιπόν, μπορεί να μαρτυρά ότι οι άνδρες λένε «σε αγαπάω» νωρίτερα και ότι επηρεάζονται περισσότερο από έναν χωρισμό σε σχέση με τις γυναίκες, αλλά για αρχή πρέπει να εξετάσουμε τι σημαίνει το «σε αγαπάω» τους.

Το να λατρεύεις μια γυναίκα, επειδή είναι η ψυχολόγος σου, η μητέρα σου, η απλήρωτη εργαζόμενη του σπιτιού, εκείνη που σου συγχωρεί τα πάντα και ο άνθρωπος που ακούει τους βαθύτερους προβληματισμούς που δεν μοιράζεσαι με τους φίλους σου, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι ερωτευμένος – και σίγουρα δεν είναι ρομαντικό. Ή μάλλον είναι, αλλά μόνο για εσένα που είσαι ο συναισθηματικά κερδισμένος.

Κλισέ

Μια χρήστης του TikTok, ανέβασε πρόσφατα ένα βίντεο στο οποίο πρότεινε στις γυναίκες να μένουν σε μια σχέση μέχρι να σιχαθούν τους συντρόφους τους, ώστε να μην τους λείψουν αργότερα και να προχωρήσουν πιο γρήγορα. Όσο κυνική και αν ακούγεται αυτή η δήλωση κρύβει μια αλήθεια: αν είσαι με κάποιον μέχρι να αποκωδικοποιήσεις το πραγματικό του πρόσωπο που δεν λέει να αλλάξει για να σε ευχαριστήσει, ενώ παράλληλα απολαμβάνει τα προνόμια της αγάπης σου, η απέχθεια είναι φυσικό επακόλουθο.

H Lena Nguyen, δικηγόρος διαζυγίων με έδρα τη Νέα Υόρκη, ανέφερε σε ένα νέο podcast της: «Το 70% των διαζυγίων οφείλεται σε απόφαση των γυναικών, και ως δικηγόρος διαζυγίων μπορώ να σας πω ότι οι γυναίκες δεν χωρίζουν τους άνδρες επειδή τους βαρέθηκαν ή δεν εκτιμούν όσα έχουν κάνει για εκείνες. Χωρίζουν επειδή είναι κουρασμένες από το να κάνουν τα πάντα. Στους γάμους που και οι δύο είναι πτυχιούχοι, το ποσοστό εκτοξεύεται στο 90%. Και αν αναρωτιέστε ποιος ειναι ο λόγος που κάνει αυτές τις γυναίκες να φεύγουν μακριά, η απάντηση είναι απλή. Περιμένουν από τις γυναίκες να δουλεύουν λες και δεν έχουν παιδιά και να προσέχουν τα παιδιά, λες και δεν δουλεύουν. Περιμένουν από εκείνες να είναι ο συναισθηματικός βράχος, να κρατούν το σπίτι, να είναι εκείνες που θυμούνται τις ημερομηνίες γενεθλίων [συγγενών και φίλων], να μην ξεχνάν πότε είναι τα ραντεβού με τους γιατρούς, να ξέρουν τι νούμερο παπούτσι φορούν τα παιδιά. Από την άλλη πολλοί πατεράδες ακόμη νομίζουν ότι άμα δίνουν πολλά χρήματα είναι αρκετό, αλλά δεν είναι».

Η έρευνα σίγουρα υπογραμμίζει κάποια σημαντικά στοιχεία, όμως το ζήτημα είναι πιο σύνθετο. Αν οι άνδρες κλαίνε για έναν χωρισμό, ο οποίος ήταν αποτέλεσμα της αποτρόπαιας συμπεριφοράς τους και δεν χωρίζουν ενώ δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να αλλάξουν πληγώνοντας τη σύντροφο τους, γίνονται αυτομάτως πιο ρομαντικοί επειδή όταν σπαράζει η καρδιά τους προσφεύγουν σε φαντασμαγορικές πράξεις (λουλούδια, ακριβά δώρα, μεθυσμένα μηνύματα και το κακό συναπάντημα) για να τους δεχθούν πίσω;

Και σε τελευταία ανάλυση, είναι πιο ρομαντικοί από τις γυναίκες ή απλά θρηνούν τα προνόμια τους;