Μια κλωστή από το Μάντσεστερ μέχρι την Δομινίκα: Η Σάρα Πάρκερ Ρέμοντ, η δουλεία και η Αγγλία

Στα ίδια «χώματα» όπου η θρυλική Σάρα Πάρκερ Ρέμοντ έβγαλε έναν λόγο για την κατάργηση της δουλείας το 1859 που έμελλε να παίξει κομβικό ρόλο στην επόμενη μέρα των σκλάβων διεθνώς, μια καλλιτέχνιδα διερευνά τους δεσμούς του Μάντσεστερ με τη δουλεία μέσω μιας οπτικής μεταφοράς.

Το κοινό νήμα είναι το βαμβάκι – το εμπόρευμα που συνδέει την ανάδειξη του βικτοριανού Μάντσεστερ ως βιομηχανική δύναμη με το υπερατλαντικό εμπόριο ανθρώπων, μια σύνδεση που τέθηκε υπό μεγαλύτερη εξέταση στην πόλη μετά τις διαδηλώσεις του 2020 για το Black Lives Matter.

«Σας ζητώ να υψώστε την ηθική κοινή γνώμη μέχρι η φωνή της να φτάσει στις αμερικανικές ακτές … μέχρι τα δεσμά του Αμερικανού σκλάβου να λιώσουν σαν δροσιά μπροστά στον πρωινό ήλιο»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Manchester Art Gallery (@mcrartgallery)

Ένα νήμα από το Μάντσεστερ μέχρι την Δομινίκα

Ένα μπλε φόρεμα, εμπνευσμένο από τη σιλουέτα ενός ρούχου που φορούσε η Πάρκερ Ρέμοντ συνδέει με τις λεπτομέρειές του ιστορίες από την αφρικανική, την αμερικανική και την ευρωπαϊκή ήπειρο, διερευνώντας τους δεσμούς του Μάντσεστερ με τη δουλεία.

Το φόρεμα βικτοριανού στιλ, που παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα – με μεσοφόρι, κορσέ, πανταλόνια, σεμίς και κρινολίνο – είναι έργο της καλλιτέχνιδας Χόλι Γκράχαμ, η οποία δήλωσε ότι ήθελε να φέρει τη «φωνή της Πάρκερ Ρέμοντ πίσω στο χώρο» όπου ακούστηκε πριν από 165 και πλέον χρόνια.

Η Γκράχαμ συνεργάστηκε με τη μητέρα της, την ενδυματολόγο της σκηνής και της οθόνης Τζένιφερ Γκράχαμ, και βοηθήθηκε από ερευνητές για να δημιουργήσει το φόρεμα για την έκθεση The Warp/ The Weft/ The Wake.

Η εκτύπωση του φορέματος παραπέμπει στα μαρμάρινα εξώφυλλα των ημερολογίων συνδρομητών του Royal Manchester Institution (RMI), πρόδρομου οργανισμού του 1823 της Manchester Art Gallery, στους ευεργέτες του οποίου περιλαμβάνονταν μέλη της οικογένειας Γκρεγκ, του μύλου Quarry Bank του Tσέσαιρ, οι οποίοι υποδούλωναν ανθρώπους στη Δομινίκα.

«Σκεφτόμουν τον τρόπο με τον οποίο οι ιστορίες της κατάργησης του νόμου υπερασπίζονται στη βρετανική πολιτιστική μνήμη, χωρίς όμως να αντιμετωπίζουν πάντα το γιατί αυτές οι αρχές ήταν εξ αρχής απαραίτητες», δήλωσε η Γκράχαμ.

Το έργο τέχνης εμπνέεται επίσης από σπάνια, αρχειακά δείγματα του «υφάσματος της Γουινέας», γνωστού επίσης ως καρό του Μάντσεστερ, ενός υφάσματος που παράγεται για τις αγορές της Δυτικής Αφρικής στο πλαίσιο του «τριγωνικού εμπορίου» ανθρώπων και αγαθών.

«Με ενδιέφερε η ομοιότητα της εκτύπωσης του καρό με το πλέγμα που έδενε τα ονόματα των συνδρομητών του RMI στα λογιστικά βιβλία του ιδρύματος, για να αναδείξω τα ονόματα εκείνων των οποίων τα χρήματα αποδόθηκαν για την ίδρυση του ιδρύματος, αλλά και τα ονόματα που δεν περιλαμβάνονται … εκείνων των οποίων η εργασία διευκολύνει τον πλούτο που επενδύθηκε στο ίδρυμα», δήλωσε ο Γκράχαμ.

«Ζητώ ιδιαίτερη βοήθεια από τις γυναίκες της Αγγλίας. Οι γυναίκες είναι τα μεγαλύτερα θύματα της δουλοκτητικής εξουσίας»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Manchester Art Gallery (@mcrartgallery)

Η Σάρα Πάρκερ Ρέμοντ

Η Πάρκερ Ρέμοντ ταξίδεψε στην Αγγλία στα τέλη της δεκαετίας του 1850 για να παροτρύνει τους ιδιοκτήτες μύλων και τους εργάτες να υποστηρίξουν την κατάργηση του νόμου στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια να υποστηρίξουν τον αποκλεισμό της Ένωσης κατά των ιδιοκτητών φυτειών του αμερικανικού Νότου.

Η Ρέμοντ ήταν μια γιατρός που έκανε εκστρατεία για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο βασίλειο ήρθε αντιμέτωπη με κάτι αρκετά διαφορετικό από ότι είχε συνηθίσει.

«Με δέχτηκαν εδώ ως αδελφή λευκές γυναίκες για πρώτη φορά στη ζωή μου … Έλαβα μια συμπάθεια που δεν μου είχε προσφερθεί ποτέ πριν», έγραφε σε έναν φίλο της, σύμφωνα με τον Guardian.

Στο Μάντσεστερ, η Πάρκερ Ρέμοντ τόνισε τη σχέση μεταξύ της περιοχής με τους σκλαβωμένους Αμερικανούς, πριν προσθέσει: «Ο Τόμας Κλάρκσον σας και ο Γουίλιαμ Γουίλμπερφορς σας είναι ονόματα δύναμης για εμάς. Σας ζητώ να υψώστε την ηθική κοινή γνώμη μέχρι η φωνή της να φτάσει στις αμερικανικές ακτές … μέχρι τα δεσμά του Αμερικανού σκλάβου να λιώσουν σαν δροσιά μπροστά στον πρωινό ήλιο. Ζητώ ιδιαίτερη βοήθεια από τις γυναίκες της Αγγλίας. Οι γυναίκες είναι τα μεγαλύτερα θύματα της δουλοκτητικής εξουσίας».

Ενώ το Μάντσεστερ ανθούσε από το εμπόριο βαμβακιού από το οποίο «ούτε ένα σεντ», όπως υπενθύμιζε η Πάρκερ Ρέμοντ στο ακροατήριό της, δεν έφτανε στους σκλαβωμένους εργάτες, η πόλη ήταν επίσης κέντρο του αισθήματος της κατάργησης της δουλείας.

Ο αγωνιστής κατά της δουλείας Ρίτσαρντ Κόμπντεν ήταν ιδρυτής του Manchester Athenaeum, όπου έδωσε επίσης διαλέξεις ο Αφροαμερικανός πολιτικός και συγγραφέας Φρέντερικ Ντάγκλας.

Ο Ίνμπαλ Λίβνε, ανώτερος δημιουργικός υπεύθυνος της Manchester City Galleries, δήλωσε: «Η Πινακοθήκη του Μάντσεστερ αποτελεί κεντρικό κομμάτι της πολύπλοκης ιστορίας της πόλης.

»Το έργο της Χόλι Γκράχαμ παρέχει μια συναρπαστική ευκαιρία να συνδέσουμε την αυτοκρατορία, την αποικιοκρατία και την εκμετάλλευση του παρελθόντος με πραγματικές και άμεσες ανησυχίες του παρόντος γύρω από την αναπαράσταση, τον ρατσισμό και την εξουσία».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Holly Graham (@hollycagraham)

*Πηγή: The Guardian , Κεντρική Φωτογραφία: Σάρα Πάρκερ Ρέμοντ, Πηγή: Wikimedia Commons