«Οπως αναπνοή στο τελείωμά της», η νέα παράσταση χορού της Μαρίας Γοργία εμπνέεται από τον Μπέκετ

Με κεντρική επιρροή το έργο του Samuel Beckett Le Depeupleur, το νέο έργο της χορογράφου Μαρίας Γοργία και της ομάδας Αμάλγαμα, με τίτλο «όπως αναπνοή στο τελείωμά της», εκτυλίσσεται σε έναν χωροχρόνο ύστερο κι αλλοτινό, κατοικημένο από σώματα τα οποία βρίσκονται σε μια κατάσταση φθοράς, ψυχοχοσωματικής κούρασης και εν αναμονή ενός είδους λύτρωσης.

Η χορογράφος μας μίλησε για τη νέα της παράσταση που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 4 Απριλίου.

Πώς προέκυψε η ιδέα για τη νέα σας παράσταση;

«Από μια δική μου εσωτερική ανάγκη. Εδώ και ενάμιση χρόνο με προβληματίζει πάρα πολύ το τι συμβαίνει εκεί έξω στον κόσμο. Νιώθω πως η κατάσταση χειροτερεύει παγκοσμίως και πως έχει πάρει μια τροπή συνεχούς κατάβασης, οπισθοδρόμησης, φθοράς πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και κρίσης σοβαρότατης των αξιών.

Άδικοι πόλεμοι, άδικες και συνεχείς αλλαγές στα μέτρα των κυβερνήσεων για την οικονομική κρίση, ή με πρόφαση αυτήν, γυναικοκτονίες, παιδοβιασμοί, καθεστώτα που λειτουργούν προς όφελος των πολύ λίγων αφαιμάζοντας τον πολίτη της μεσαίας τάξης η οποία συρρικνώνεται και της κατώτερης τάξης.

Συνεχής παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έξαρση του ρατσισμού, άνοδος του φασισμού…τι να πρωτοαναφέρω δεν ξέρω…»

Ποιο είναι το μήνυμα της, συνήθως επιλέγετε κοινωνικό σχόλιο μέσω των παραστάσεων σας

«Έτσι αποφάσισα να φτιάξω το συγκεκριμένο έργο ενθυμούμενη ένα έργο του Samuel Beckett, το Le Depeupleur, που είχα διαβάσει πριν 9 χρόνια και με είχε και τότε συνεπάρει, όπως και τώρα που το ξαναδιάβασα.

Tο “όπως αναπνοή στο τελείωμα της” (τίτλος από φράση του Beckett) έχει ένα πολύ μικρό μέρος του κειμένου του Beckett (λιγότερο από το 10% του κειμένου). H μετάφραση είναι του Θωμά Συμεωνίδη (“Αυτοί που έχουν χαθεί”).

Το έργο έχει και δικά μου πεζά κείμενα μαζί με τη δημιουργική παρεμβολή σε σημεία τους από τον πρωταγωνιστή  Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου.

το συνολικό έργο κτίζει πάνω στην ίδια κεντρική ιδέα με εκείνη του Beckett

«Αυτή ενός τόπου ή χώρου όπου έχει συμβεί μια σοβαρή και μεγάλη φθορά ενός πληθυσμού και θα επέλθει σύντομα το Τέλος…

Όλα αυτά συμβαίνουν όμως στα παραληρήματα ενός άνδρα (Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου), ο οποίος αφηγείται και δρα ταυτόχρονα μέσα στο όνειρο του. Η αφήγηση του περιγράφει έναν τόπο με μοναδικά αντικείμενα κάποιες σκάλες,  όπου σώματα τα οποία ήδη έχουν υποστεί μεγάλη φθορά, (οι χορεύτριες Φοίβη Αλεξιάδη, Δίρφυ Γιατζουζάκη και Μυρσίνη Πετρούτσου), βρίσκονται εγκλωβισμένα και συνεχώς αναζητούν ματαίως μια έξοδο και μια λύτρωση. Κ

άθε τόσο ο άνδρας ξυπνά και έρχεται αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα ή τους προβληματισμούς του σε σχέση με τη σημερινή μας πραγματικότητα. Στα όνειρα του εμφανίζονται και κάποιες άλλες σκηνές, με χροιά φαρσοκωμωδίας, οι οποίες έρχονται για να τονίσουν περισσότερο τα αδιέξοδα και τα κακής αισθητικής τεκταινόμενα της εποχής μας.»

Τι λειτουργεί ως έμπνευση για το καλλιτεχνικό σας έργο;

Κάποτε μου είχε πει ένας φίλος και σημαντικός σκηνοθέτης: “η έμπνευση δεν έρχεται! Η έμπνευση καλλιεργείται!” Για μένα η έμπνευση είναι μια στιγμιαία κατάσταση η οποία και έρχεται και καλλιεργείται!

Πολύ συχνά μου συμβαίνει όταν βρίσκομαι μόνη κοντά στη θάλασσα. Πολύ συχνά επίσης λίγο πριν ξυπνήσω και ενώ στην ουσία βρίσκομαι σε ένα ημισυνειδητό στάδιο ή λίγο πριν κοιμηθώ.

Καμιά φορά συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της πρόβας, καθώς οι performers αντιδρούν στα ερεθίσματα που τους δίνω και τότε ξαφνικά μου έρχεται μια νέα ιδέα! Έμπνευση βέβαια παίρνω και από τα ταξίδια σε χώρες και τοπία ξένα και ασυνήθιστα, από τα βιβλία, τις ταινίες και από τις εικαστικές τέχνες.»

Το κοινό στην Ελλάδα επιλέγει να βλέπει παραστάσεις χορού ή δεν είναι στις πρώτες επιλογές του;

«Έχω την αίσθηση ότι βλέπει λίγο περισσότερο από παλιά, αν και δεν είμαι και τόσο βέβαιη. Πριν καμιά δεκαπενταετία θα έλεγα πως το κοινό του χορού αυξήθηκε σε σχέση με το παρελθόν.Μετά την περίοδο του κορωνοϊού, τα πράγματα δυσκόλεψαν.

Νομίζω πως δυστυχώς δεν είναι στις πρώτες ανάγκες του κοινού ο χορός και αυτό θεωρώ πως έχει τρία κατά κύριο λόγο αίτια:

Πρώτον είναι η προώθηση του από το κράτος, αρχίζοντας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι και την τριτοβάθμια. Δεύτερον από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (τηλεόραση, έντυπος, διαδικτυακός τύπος κτλ).

Και τέλος από τον ίδιο τον χώρο του χορού ο οποίος συχνά δημιουργεί έργα που απευθύνονται ή ενδιαφέρουν σε μεγάλο βαθμό όσες και όσους ασχολούνται με το χορό και όχι γενικότερα τον θεατή που βλέπει θέατρο, πάει σινεμά, πάει σε συναυλίες, βλέπει εικαστικές εκθέσεις και performance art.

Υπάρχει  ακόμα μια αυτιστική διάθεση και τα τελευταία χρόνια μια διάθεση αυτοαναφορικότητας, καθώς προωθούνται έργα με θεματικές φορμαλιστικές ή της τάξης “η φύση του χορευτή/τριας” κτλ. Προσωπικά για μένα αυτό δεν είναι ελκυστικό σε καμία μορφή τέχνης, αν και αντιλαμβάνομαι ότι για αρκετούς στο χώρο μου είναι.»

Συντελεστές

Σύλληψη Χορογραφία: Μαρία Γοργία

Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης

Κείνενα: Samuel Beckett,

(αποσπάσματα από το έργο Le Depeupleur σε μετάφραση του Θωμά Συμεωνίδη), Μαρία Γοργία, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου

Μουσική: Μανώλης Μανουσάκης, Ludwig van Beethoven

Σκηνικά-κοστούμια: Μαρία Γοργία

Κατασκευή μάσκας: Απόστολος Καρακατσάνης

Βοηθός παραγωγής: Στέλλα Ατζέμη

Σχεδιασμός έντυπου υλικού: Γιώρκια Ζίττης

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Λάμπρου

Βίντεο-τρέιλερ: Περικλής Μαθιέλης

Πληροφορίες

Πρεμιέρα Παρασκευή 4 Απριλίου

4-11 Απριλίου 2025

8 παραστάσεις

Χώρος Αμάλγαμα, Μενάνδρου 47, 5ος όροφος, Αθήνα

Ώρα 9.00μμ

Διάρκεια: 80 λεπτά

Γενική είσοδος: 10 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/…/opos-anapnoi-sto…

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6944686991