Ντίνος Χριστιανόπουλος: Γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου

λάσπες της άνοιξης

τι γυρεύω εγώ σ’ αυτές τις νύχτες

οδεύοντας σε λασπωμένες ερημιές
μ’ ένα απαίσιο συνάχι και το παπούτσι να με χτυπάει
και το φεγγάρι να μη λέει να κρυφτεί
κ’ η νύχτα να με σφίγγει απ’ το λαιμό σαν τοκογλύφος
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτές τις νύχτες

τι γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους δρόμους
που άγρια τους φορολογεί η νύχτα
άνθρωποι χθαμαλοί* δυναστεύουν τον ουρανό
πλημμύρισαν τέρατα τα ποτάμια
σπίτια που είδαν πολλούς ξυλοδαρμούς
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους δρόμους

τι γυρεύω εγώ σ’ αυτή την άνοιξη
τα πάντα μηχανεύεται για να με ρίξει
έκανε νέες προμήθειες πουλιών
συσσώρεψε ερεθισμούς στα χαλάσματα
υπόσχεται μεγάλες εκπτώσεις
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτή την άνοιξη

γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου
δεν τα αντέχω πια αυτά τα βλέματα
στοιβάχτηκαν πολλά παράπονα στα μάτια μου
τα χαμόγελά μου πικρίζουν
το πρόσωπό μου έγινε ολοκαύτωμα
γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου

*χθαμαλός: ταπεινός

Ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, δημοσιευμένο στη Διαγώνιο (πρώτο τεύχος του 1960, Θεσσαλονίκη, Πρωτοχρονιά 1960), το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιοδικό που είχε ιδρύσει ο ίδιος το 1958.

Ο ποιητής και πεζογράφος Ντίνος Χριστιανόπουλος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου 1931.

Φοίτησε στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (έλαβε πτυχίο του Τομέα Κλασικών Σπουδών) και εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης από το 1958 έως το 1965.

Ο Χριστιανόπουλος πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1949 δημοσιεύοντας το ποίημα «Βιογραφία» στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης «Μορφές», ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Εποχή των ισχνών αγελάδων».

Η προσωπικότητα του Χριστιανόπουλου υπήρξε ο κύριος άξονας γύρω από τον οποίον οργανώθηκε η ομάδα των λογοτεχνών και των καλλιτεχνών που έγινε γνωστή ως «κύκλος της Διαγωνίου» (Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Γιώργος Ιωάννου, Τάσος Κόρφης, Βασίλης Καραβίτης κ.ά.).

Στο ποιητικό έργο του Χριστιανόπουλου, στο οποίο είναι εμφανείς οι καβαφικές επιρροές, κυριαρχούν η ερωτική επιθυμία, η εξομολογητική διάθεση, η αίσθηση της μοναξιάς και η πρόθεση για κοινωνική κριτική.

Τον Ιούνιο του 2011 ο Χριστιανόπουλος αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το Τμήμα Φιλολογίας.

Το ίδιο έτος τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων του ελληνικού κράτους για το σύνολο του έργου του, αλλά αρνήθηκε να το παραλάβει, συνεπής προς τα πιστεύω του, ότι ο πνευματικός δημιουργός οφείλει να μένει μακριά από βραβεύσεις.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος απεβίωσε στη γενέτειρά του στις 11 Αυγούστου 2020.

*Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο παρόν άρθρο προέρχονται από το διαδικτυακό τόπο της Βιβλιοθήκης και Κέντρου Πληροφόρησης του ΑΠΘ (συλλογή Ντίνου Χριστιανόπουλου).