O Γιοβάνοβιτς, ο Καρέτσας και μια ήττα που αρκετούς πίκρανε…

Ας αρχίσουμε από το αποτέλεσμα: είναι ξεκάθαρο πως ως λαός δεν μπορούμε να διαχειριστούμε «συνθήκες πάρτι». Πάει να πει, τον υπέρμετρο ενθουσιασμό, τον ξεσηκωμό των οπαδών στις εξέδρες, το κατάμεστο γήπεδο και εν τέλει τη βεβαιότητα πως «ό,τι κι αν γίνει θα νικήσουμε». Χρειάζεται προσγείωση και όχι ταξίδι στα ουράνια.

Οσον αφορά στις επιλογές του Γιοβάνοβιτς για την αρχική ενδεκάδα, ένα και μόνο στοιχείο είναι αρκετό: ο κόσμος προτιμούσε κάτι άλλο. Θα αναρωτηθεί κάποιος: «αποφασίζει το κοινό»; Όχι, αλλά όπως και να έχει, το δυνατότερο χειροκρότημα το βράδυ της Πέμπτης στο Νέο Φάληρο και κατά την παρουσίαση των ποδοσφαιριστών, το εισέπραξαν οι Βαγγέλης Παυλίδης και Χρήστος Μουζακίτης. Πολύ απλά γιατί οι φίλαθλοι παρακολουθούν και ενημερώνονται για τα όσα σπουδαία κάνουν οι συγκεκριμένοι άσοι σε Μπενφίκα και Ολυμπιακό, αντίστοιχα. Στο κορυφαίο, μάλιστα, επίπεδο.

Ο προπονητής, συμπαθής αναμφίβολα, μάλλον μπερδεύτηκε. Προτίμησε να κάνει… μισό βήμα και όχι ολόκληρο. Να παντρέψει τα νιάτα με την εμπειρία. Το μείγμα δεν του βγήκε. Συμβαίνει. Εβγαλε τον Βλαχοδήμο γιατί δεν αγωνίζεται εδώ και μήνες και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Τζολάκη. Λογικό και αναμενόμενο. Παράλληλα, όμως, έριξε στο χορτάρι τον Μάνταλο που δεν κάνει σούπερ σεζόν και τον Ρότα που είναι ή του ύψους ή του βάθους.

Αποτέλεσμα; Η εθνική υπήρξε ακίνδυνη στο πρώτο ημίχρονο, δεν μπορούσε να διασπάσει την οργανωμένη άμυνα της Σκωτίας, δυσκολεύτηκε να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή και εν τέλει βρέθηκε πίσω στο σκορ με ένα πέναλτι όντως πολύ συζητήσιμο. Τι έκανε ο Γιοβάνοβιτς μετά; Ρίσκαρε.

Ο Καρέτσας που μπήκε πρώτη αλλαγή, είναι αλήθεια πως διέλυσε την ιεραρχία! Ως δεξιός εξτρέμ έχει το απρόβλεπτο στο παιχνίδι του και με το αριστερό έβγαζε καταπληκτικές πάσες. Επαιξε σε μια πλευρά με «ανάποδο πόδι» και πάντα αυτό δημιουργεί ζήτημα στους μπακ που μαρκάρουν. Ουδέποτε στο παρελθόν ένας ποδοσφαιριστής που αποφάσισε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες σε ποια εθνική ομάδα θα αγωνιστεί, εμφανίστηκε τόσο νωρίς στο σχήμα. Και έχοντας κάνει ελάχιστες προπονήσεις με τους νέους συμπαίκτες του.

Αλλά ο Καρέτσας δείχνει ποδοσφαιριστής-εύρημα, μάλλον ανώτερου επιπέδου από τον Ζαφείρη, ικανός με αυτό το ανάλαφρο στυλ να ανακατέψει όσους βρίσκει απέναντί του. Αλλά δεν έφτασαν οι εμπνεύσεις του πιτσιρικά για να έρθει η ισοφάριση. Ούτε η συνεχής αναζήτηση λύσεων από τον Ιβάν που πόνταρε σε όλους τους επιθετικογενείς παίκτες του: μέσα ο Ζαφείρης, μέσα ο Πέλκας, μέσα ο Παυλίδης, μέσα ο Φούντας. Εψαχναν απεγνωσμένα η εθνική και ο Γιοβάνοβιτς ένα γκολ αλλά αυτό ποτέ δεν ήρθε. Όλα στράβωσαν από την αρχή, γιατί η Γαλανόλευκη παρασύρθηκε από ένα στυλ, αυτό των Σκωτσέζων, που δεν της ταιριάζει. Η δε αρχική προσέγγιση, μάλλον δεν ήταν η ιδεατή.

Η συνέχεια ποια θα είναι; Σαφώς και οι δυνατότητες να έρθει ένα καλό αποτέλεσμα στο εκτός έδρας ραντεβού της Κυριακής και να ανατραπούν τα δεδομένα, υπάρχουν. Αλλά το μείζον αφορά στη μεγάλη εικόνα. Το μέλλον και τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εκεί πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο πλάνο, αποκρυσταλλωμένες ιδέες τι ζητάμε και κυρίως ποδοσφαιριστές που να γνωρίζουν ρόλους και αρμοδιότητες.