Όταν ο βασιλιάς Κάρολος ξεγελάστηκε από ένα πλέιμποϊ που αγαπούσε την κοκαΐνη και τις σεξεργάτριες

Στις 11 Φεβρουαρίου του 2017, ο βασιλιάς Κάρολος (τότε πρίγκιπας) έστειλε μια επαινετική επιστολή στον Βρετανό κοσμικό Τζέιμς Σταντ, στην οποία τον ευχαριστούσε για τον δανεισμό δεκαεπτά έργων ζωγραφικής στον Οίκο Ντάμφις, το σκωτσέζικο αρχοντικό που ο Κάρολος έσωσε από την πώλησή του το 2007 και το οποίο αποτελεί πλέον μέρος του φιλανθρωπικού Ιδρύματος King’s Foundation.

Η επιστολή, στην κορυφή της οποίας βρίσκεται το οικόσημο του Clarence House (βασιλική κατοικία), αναφέρει τα εξής: «Αγαπητέ Τζέιμς. Ήταν εξαιρετικά λυπηρό που δεν μπορέσατε να έρθετε στο Clarence House τις προάλλες, όταν εμφανίστηκε ο Μάλκολμ Ρότζερς με τσ θαυμάσια έργα σας. Δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια το πόσο συναρπαστικό ήταν να βλέπω αυτούς τους πίνακες -ιδιαίτερα τους δύο Van Dyck- και θα είναι μεγάλη απόλαυση να τους έχουμε στον Οίκο Ντάμφρις».

»Η καλοσύνη και η γενναιοδωρία σας είναι πραγματικά αξιοσημείωτες και εκτιμώ μια τέτοια χειρονομία περισσότερο από όσο μπορείτε να φανταστείτε… Ελπίζω ότι κατά τη διάρκεια μιας από τις επόμενες επισκέψεις μου στον Οίκος Ντάμφρις θα μπορέσετε να με συνοδεύσετε και να δείτε όλα τα υπέροχα έργα τέχνης σας στην έκθεση; Με εκτίμηση, Κάρολος».

O Τζέιμς Σταντ στο The Royal Stunt

The Royal Stunt

Οι πίνακες -που περιλάμβαναν έναν «Κλοντ Μονέ», έναν «Σαλβαδόρ Νταλί», έναν «Μαρκ Σαγκάλ» και έναν «Πάμπλο Πικάσο»- ήταν μεταξύ των έργων που δανείστηκε ο Σταντ, σε μια σύμβαση  που υπέγραψε ο ίδιος και ο τότε βοηθός του πρίγκιπα, Μάικλ Φόσετ. Αποδείχτηκε όμως ότι αρκετοί από τους πίνακες ήταν πλαστοί, γεγονός που αποκαλύφθηκε πρόσφατα από έναν καταδικασμένο πλαστογράφο έργων τέχνης με το όνομα Τόνι Τέτρο.

Τώρα ένα νέο ντοκιμαντέρ, το The Royal Stunt, σε σκηνοθεσία του Κιφ Ντέιβιντσον, ξετυλίγει αυτή την περίπλοκη ιστορία εξαφάνισης έργων τέχνης και παραπλάνησης.

Στην ταινία κυριαρχούν δύο άνθρωποι: Ο Τέτρο, ο πλαστογράφος με το αγγελικό πρόσωπο, που τώρα δείχνει λίγο χειρότερα και ονειρεύεται να αποσυρθεί στην Κόστα Ρίκα- και ο Σταντ, ο οποίος είναι βαφτισιμιός του γκάνγκστερ Τέρι Άνταμς.

Στο ντοκιμαντέρ ο Τέτρο λέει ότι πίστευε ότι δημιουργούσε τα έργα μόνο για τον Σταντ, αλλά κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο Λονδίνο, είδε έγγραφα που αποκάλυπταν ότι περνούσαν ως γνήσια και δανείζονταν στον Οίκος Ντάμφρις.

Ο Τόνι Τέτρο στο The Royal Stunt

Γνήσιες επιστολές, λιγότερο γνήσια έργα τέχνης

Η ταινία αναπαράγει αθυρόστομες εκρήξεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -που έχουν πλέον διαγραφεί- του Σταντ, του πλέιμποϊ που παραδέχονταν ανοιχτά ότι σνιφάρει κοκαΐνη και συνευρίσκεται με σεξεργάτριες.

Αρχικά, ο Σταντ ήταν πρόθυμος να παρουσιάσει τη συλλογή έργων τέχνης του σε έναν δημοσιογράφο -ο Τέτρο λέει ότι αναγνωρίζει και εκεί κάποια από τα έργα του- και επιδεικνύει με υπερηφάνεια περίπου είκοσι κορνιζαρισμένες επιστολές που του έστειλε ο βασιλιάς Κάρολος, που τον ευχαριστούσαν για το έργο του. Αυτές οι βασιλικές επιστολές είναι γνήσιες. Οι επιστολές προέλευσης που νομιμοποιούσαν τον Νταλί, τον Μονέ και τον Πικάσο, ωστόσο, δεν ήταν -τα έργα αυτά ήταν πλαστά.

Η ταινία παρακολουθεί το πώς οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας Mail on Sunday συνεργάστηκαν με τους κινηματογραφιστές για να ξεδιαλύνουν την ιστορία, επικοινωνώντας με τον σωματοφύλακα που είχε προσληφθεί από τον Σταντ.

Πώς γίνεται ο βασιλιάς Κάρολος και οι σύμβουλοι του να έπεσαν θύματα απάτης;

Εκείνη την εποχή το Ίδρυμα του Πρίγκιπα δήλωσε ότι η υπόθεση ήταν «εξαιρετικά λυπηρή» και ότι όλα τα έργα είχαν επιστραφεί στον Σταντ. Και όμως, τρεις πίνακες του Τέτρο δεν έχουν βρέθηκαν ποτέ, με τον Σταντ να αρνείται ότι τους έχει.

Η ταινία αποσαφηνίζει επίσης γιατί ο Σταντ το έκανε εξ αρχής: με το να δώσει υπερβολικά διογκωμένες αξίες στα έργα τέχνης, ήλπιζε να δανειστεί εκατομμύρια δολάρια έναντι αυτών. Ο παραγωγός, Τζιαμπιέρο Αμπρόζι, παίρνει συνέντευξη από έναν μεσίτη που προσπάθησε να τα τοποθετήσει, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει ότι η αποτίμηση των 300 εκατομμυρίων δολαρίων ήταν φαντασίωση.

Αυτό που παραμένει ασαφές είναι το πώς ο βασιλιάς Κάρολος ή οι σύμβουλοί μπόρεσαν να εξαπατηθούν με τόση ευκολία. Ο μονάρχης διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης στον κόσμο- δεν χρειαζόταν πραγματικά αυτούς τους επιπλέον πίνακες. Επίσης, πώς εξηγείται το γεγονός ότι οι σύμβουλοί του δεν έριξαν μια πιο προσεκτική ματιά στα έργα;

*Με πληροφορίες από: The Art Newspaper