Τον ρώτησαν αν θέλει να πεθάνει στο σπίτι ή στο νοσοκομείο – Τότε η τεχνητή νοημοσύνη του έσωσε τη ζωή

Πριν από ένα χρόνο, ο Joseph Coates ρωτήθηκε αν ήθελε να πεθάνει στο σπίτι ή στο νοσοκομείο;

Ο Coates, τότε 37 ετών και ζούσε στο Renton της Ουάσιγκτον, είχε μόλις και μετά βίας τις αισθήσεις του. Για μήνες, πάλευε με μια σπάνια διαταραχή του αίματος που ονομάζεται σύνδρομο POEMS, η οποία τον είχε αφήσει με μουδιασμένα χέρια και πόδια, διογκωμένη καρδιά και νεφρά σε ανεπάρκεια.

Κάθε λίγες μέρες, οι γιατροί έπρεπε να αποστραγγίζουν λίτρα υγρού από την κοιλιά του. Έγινε πολύ άρρωστος για να λάβει μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων – μία από τις μοναδικές θεραπείες που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε ύφεση.

«Τα παράτησα», είπε. «Απλά πίστευα ότι το τέλος ήταν αναπόφευκτο».

Φαρμακευτική αγωγή από… τεχνητή νοημοσύνη

Αλλά η φίλη του Coates, η Tara Theobald, δεν ήταν έτοιμη να τα παρατήσει. Έτσι, έστειλε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εκλιπαρώντας για βοήθεια σε έναν γιατρό στη Φιλαδέλφεια ονόματι David Fajgenbaum, τον οποίο το ζευγάρι είχε γνωρίσει ένα χρόνο νωρίτερα σε μια σύνοδο κορυφής για σπάνιες ασθένειες.

Μέχρι το επόμενο πρωί, ο δρ Fajgenbaum είχε απαντήσει, προτείνοντας έναν αντισυμβατικό συνδυασμό χημειοθεραπείας, ανοσοθεραπείας και στεροειδών που δεν είχε δοκιμαστεί προηγουμένως ως θεραπεία για τη διαταραχή του Coates.

Μέσα σε μια εβδομάδα, ο Coates ανταποκρίθηκε στη θεραπεία. Σε τέσσερις μήνες, ήταν αρκετά υγιής για μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων. Σήμερα, σύμφωνα με πληροφορίες από τους New York Times, βρίσκεται σε ύφεση.

Ο γιατρός (αριστερά) που με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης έσωσε τον ασθενή (δεξιά). Πηγή φωτό: Hannah Yoon for The New York Times

Τον περασμένο μήνα, λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά τη σύγκρουσή του με το θάνατο, ο Coates και η φίλη του επισκέφθηκαν τον Dr. Fajgenbaum στη Φιλαδέλφεια για να τον ευχαριστήσουν για τη βοήθειά του.

Ο χαμογελαστός Coates ήταν η εικόνα της υγείας- είχε πάρει μυϊκή μάζα από την τελευταία φορά που συνάντησε τον γιατρό.

Ο Coates είχε γυρίσει τον αστράγαλό του εκείνο το πρωί ενώ γυμναζόταν. Αλλά κατά τα άλλα, είπε, ένιωθε «μια χαρά».

Η σωτήρια φαρμακευτική αγωγή δεν επινοήθηκε από τον γιατρό ή από οποιοδήποτε άτομο. Είχε φτιαχτεί από ένα μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης.

Η αρχή για κάτι σπουδαίο

Σε εργαστήρια σε όλο τον κόσμο, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη για να αναζητήσουν ανάμεσα στα υπάρχοντα φάρμακα θεραπείες που λειτουργούν για σπάνιες ασθένειες.

Η επαναχρησιμοποίηση φαρμάκων, όπως ονομάζεται, δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά η χρήση της μηχανικής μάθησης επιταχύνει τη διαδικασία – και θα μπορούσε να διευρύνει τις δυνατότητες θεραπείας για άτομα με σπάνιες ασθένειες και λίγες επιλογές.

Χάρη στις εκδόσεις της τεχνολογίας που αναπτύχθηκαν από την ομάδα του Δρ Fajgenbaum στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και αλλού, τα φάρμακα επαναπροσδιορίζονται γρήγορα για παθήσεις όπως σπάνιοι και επιθετικοί καρκίνοι, θανατηφόρες φλεγμονώδεις διαταραχές και πολύπλοκες νευρολογικές παθήσεις. Και συχνά, αποδίδουν.

Το ερώτημα που προκύπτει

Οι λίγες ιστορίες επιτυχίας μέχρι στιγμής έχουν οδηγήσει τους ερευνητές να θέσουν το ερώτημα: Πόσες άλλες θεραπείες κρύβονται σε κοινή θέα;

Υπάρχει ένας «θησαυρός φαρμάκων που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τόσες άλλες ασθένειες. Απλώς δεν είχαμε έναν συστηματικό τρόπο να το εξετάσουμε», δήλωσε ο Donald C. Lo, πρώην επικεφαλής της θεραπευτικής ανάπτυξης στο Εθνικό Κέντρο για την Προώθηση των Μεταφραστικών Επιστημών και επιστημονικός επικεφαλής της Remedi4All, μιας ομάδας που επικεντρώνεται στην επαναχρησιμοποίηση φαρμάκων.

Τα ήδη υπάρχοντα φάρμακα μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν για άλλες ασθένειες

«Είναι ουσιαστικά σχεδόν ανόητο να μην το δοκιμάσουμε, επειδή αυτά τα φάρμακα είναι ήδη εγκεκριμένα. Μπορείτε ήδη να τα αγοράσετε στο φαρμακείο», είπε μιλώντας στους NewYork Times.

Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας ορίζουν ως σπάνιες ασθένειες εκείνες που προσβάλλουν λιγότερους από 200.000 ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν όμως χιλιάδες σπάνιες ασθένειες, οι οποίες συνολικά επηρεάζουν δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανούς και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Και όμως, πάνω από το 90% των σπάνιων ασθενειών δεν έχουν εγκεκριμένες θεραπείες και οι φαρμακευτικοί κολοσσοί δεν δεσμεύουν πολλούς πόρους για να προσπαθήσουν να τις βρουν.

Συνήθως δεν υπάρχουν πολλά χρήματα που μπορούν να κερδηθούν από την ανάπτυξη ενός νέου φαρμάκου για έναν μικρό αριθμό ασθενών, δήλωσε η Christine Colvis, επικεφαλής των προγραμμάτων συνεργασίας για την ανάπτυξη φαρμάκων στο NCATS.

Σωτήρια η επαναχρησιμοποίηση φαρμάκων

Αυτό είναι που κάνει την επαναχρησιμοποίηση φαρμάκων μια τόσο «δελεαστική εναλλακτική» οδό για την εξεύρεση θεραπειών για σπάνιες ασθένειες, δήλωσε η Δρ Marinka Zitnik, αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ που μελετά εφαρμογές της επιστήμης των υπολογιστών στην ιατρική έρευνα. Το εργαστήριο της Zitnik, στο Χάρβαρντ έχει κατασκευάσει ένα άλλο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης για την επαναχρησιμοποίηση φαρμάκων.

«Άλλες εργαστηριακές τεχνικές ανακάλυψης έχουν ήδη βάλει την επαναχρησιμοποίηση φαρμάκων στο χάρτη», δήλωσε ο Δρ Lo. «Η τεχνητή νοημοσύνη απλά το ενισχύει».

Η επαναχρησιμοποίηση είναι αρκετά συνηθισμένη στη φαρμακευτική βιομηχανία: Η μινοξιδίλη, που αναπτύχθηκε ως φάρμακο για την αρτηριακή πίεση, έχει επαναχρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της τριχόπτωσης.

Το Viagra, που αρχικά κυκλοφόρησε στην αγορά για τη θεραπεία μιας καρδιακής πάθησης, χρησιμοποιείται τώρα ως φάρμακο για τη στυτική δυσλειτουργία.

Η σεμαγλουτίδη, ένα φάρμακο για τον διαβήτη, έχει γίνει περισσότερο γνωστή για την ικανότητά της να βοηθά τους ανθρώπους να χάσουν βάρος.