Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μιλά για την απώλεια της μητέρας του

Ο τραγουδιστής Αλκίνοος Ιωαννίδης έδωσε πρόσφατα μια συνέντευξη στον Τάσο Τρύφωνος -η οποία πρόκειται να προβληθεί στις 30 Μαρτίου- στην οποία αναφέρθηκε τόσο στην απώλεια της μητέρας του, όσο και στην νοσταλγία που ένιωθε για την πατρίδα του, τη Κύπρο.

Πιο συγκεκριμένα, στο τρέιλερ της εκπομπής «ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ» που κυκλοφόρησε νωρίτερα σήμερα, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μίλησε για τον θάνατο της μητέρας του, αποκαλύπτωντας: «Ήλπιζα ότι όταν θα φύγει η μητέρα μου, θα ενηλικιωθώ επιτέλους. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν το βλέπω. Πάλι παιδί αισθάνομαι. Ήμασταν μαζί της μέχρι το τέλος, και όταν λέω μέχρι το τέλος, εννοώ μέχρι την τελευταία της πνοή. Ήταν μεγάλο δώρο στη ζωή για εμένα».

Η μητέρα του τραγουδιστή, Μαριλένα Ιωαννίδου, έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2024, σκορπίζοντας θλίψη στην οικογένειά της, στους φίλους της στη Λευκωσία, καθώς και στους αμέτρητους θαυμαστές του καλλιτέχνη σε Ελλάδα και Κύπρο. Η μητέρα του Αλκίνοου Ιωαννίδη, Μαριλένα, σπούδασε θέατρο και εργάστηκε σαν παραγωγός και εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου.

«Δεν είμαι από τους Κύπριους που φεύγουν και δεν θέλουν να επιστρέψουν»

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μίλησε και για τις δυσκολίες που συνοδεύουν πολλές φορές την αναγνωρισιμότητα, αναφέροντας: «Δεν είναι εύκολο πράγμα. Πρέπει να έχεις τεράστιες ψυχικές δυνάμεις για να τη διαχειριστείς. Η έκθεση κυρίως είναι ψυχοφθόρα[…]Μετά αρχίζει μία συζήτηση, που ο καθένας αρχίζει να λέει το μακρύ και το κοντό του. Γίνεται γραφικό όλο το θέμα».

Τέλος, ο καλλιτέχνης αναφέρθηκε και στη νοσταλγία που ένιωθε για την πατρίδα του. «Δεν είμαι από τους Κύπριους που φεύγουν και δεν θέλουν να επιστρέψουν[…]Φέρνοντας τρία παιδιά εδώ, το ένιωσα πραγματικά σαν μια νίκη της ζωής», δήλωσε.

Σε παλαιότερη συνέντευξη του, μιλώντας για την απόφαση του να επιστρέψει στη Κύπρο έπειτα από σχεδόν 35 χρόνια παραμονής του στην Ελλάδα, δήλωσε: «Παρόλο που είμαι μισός Κύπριος, αφού η μητέρα μου είναι Σαλονικιά, αγαπώ την Κύπρο βαθιά και καθοριστικά για την ύπαρξή μου. Δεν αισθάνομαι ότι έφυγα ποτέ. Τριάντα τέσσερα χρόνια τώρα, επιστρέφω μέσα μου καθημερινά στο πληγωμένο μου νησί»,