Ταλέντο. Μια τόσο συνηθισμένη αλλά και περίπλοκη έννοια. Τι είναι «ταλέντο»; Ετυμολογικά: το φυσικό χάρισμα, η ιδιαίτερη ικανότητα και επιδεξιότητα που παρουσιάζει κάποιο άτομο σε έναν τομέα, συχνά, ήδη από τα πρώτα στάδια της ενασχόλησής του με αυτόν. Αλλά το ταλέντο δεν φτάνει. «Αν είστε ένας ταλαντούχος άνθρωπος, δεν σημαίνει ότι έχετε κερδίσει κάτι. Σημαίνει απλά, ότι έχετε κάτι να δώσετε πίσω».
Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, πολλές δεκαετίες πριν, είχε εξηγήσει στη θεωρία πώς ένας χαρισματικός εκ φύσεως και εκ γενετής άνθρωπος πρέπει να αξιοποιήσει το χάρισμά του. Κυρίως, όμως, έδειξε τον δρόμο στους «δασκάλους». Στους εκπαιδευτές. Δρόμο, που ο Ολυμπιακός ακολουθεί πιστά. Ευλαβικά. Με τα αποτελέσματα, ορατά. Και σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, προσωποποιημένα.
Με ονόματα και επώνυμα: Κώστας Φορτούνης, Παναγιώτης Ρέτσος, Μπάμπης Κωστούλας, Χρήστος Μουζακίτης, Αντώνης Παπακανέλλος, Φάνης Μπακούλας, Ισίδωρος Κουτσίδης, Σταύρος Πνευμονίδης, Αργύρης Λιατσικούρας. Ολοι, κι άλλοι τόσοι, εν ενεργεία πρωταθλητές Ευρώπης. Σε Ανδρες ή (και) Νέους. Αλλά από όλους, ένας είναι αυτός που συνδέσει τόσο πολύ το σήμερα, το χθες, την ανάγκη του συλλόγου να δώσει χώρο, χρόνο και… ανοιχτό δρόμο για τη δημιουργία ενός σούπερ σταρ. Ο Κωσταντής Τζολάκης δεν είναι απλώς ο βασικός γκολκίπερ του Ολυμπιακού. Δεν είναι απλώς «παιδί» της ακαδημίας του. Και ένας από τους καλύτερους στη θέση του στον πλανήτη. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται όλο αυτό που ονειρεύεται ο Ολυμπιακός για τα «δικά του» παιδιά. Ενα όνειρο διαχρονικό για τον σύλλογο. Ενα όνειρο που είναι πλέον πραγματικότητα. Και είναι πιο σημαντικό από κάθε τίτλο.
Η πορεία του Τζολάκη, από τα πρώτα του βήματα μέχρι σήμερα, είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι η Ακαδημία του Ολυμπιακού γεννά πρωταθλητές
29 Σεπτεμβρίου 1996. Το ταλέντο του Δημήτρη Ελευθερόπουλου συστήνεται στο κοινό του Ολυμπιακού. Τρίτη αγωνιστική της Α’ Εθνικής. Ταξίδι στη Θεσσαλονίκη για αγώνα με αντίπαλο τον Ηρακλή. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν έχει διαθέσιμο τον Αλέκο Ράντο και παράλληλα δεν είναι ικανοποιημένος από την απόδοση του Φώτη Στρακόσα. Η λύση… εύκολη. Εκ των έσω. Ο 20χρονος Δημήτρης Ελευθερόπουλος, μέλος της πρώτης ομάδας από τα 17½ χρόνια του, κάνει το ντεμπούτο του. Γεννημένος το 1976, βέρος Πειραιώτης. Σχολείο πήγε στο Χατζηκυριάκειο. Μαθητή δημοτικού, ο πατέρας του τον πήγε στο κισμέτ του: στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού. Ο «Ελέ», ο απόλυτος ποδοσφαιριστής-σταρ της εποχής, είναι το πρώτο μεγάλο ταλέντο που αναδείκνυε ο σύλλογος έπειτα από χρόνια. Ακραία ταλαντούχος, όμορφος, ψηλός, εντυπωσιακός σε όλα του. Ενα φαινόμενο, σμιλεμένο στα σπλάγχνα του Θρύλου. Την ακαδημία του. Πρωταγωνιστής σε όλα του. Και πρωταγωνιστής, στην πιο πικρή ευρωπαϊκή στιγμή της ιστορίας του συλλόγου.
17 Μαρτίου 1998. Ο Ολυμπιακός προηγείται 1-0 της Γιουβέντους. Κυριαρχεί όλο το βράδυ. Είναι με το ένα πόδι στα ημιτελικά του Champions League. Στο 85’ ο Μπιριντέλι σεντράρει από δεξιά. Ο καταραμένος αέρας αλλάζει την πορεία της μπάλας. Ο Κόντε σκοράρει. Το 1-1 αφήνει τον Ολυμπιακό εκτός ημιτελικών Champions League. Στιγματίζει τον «Ελέ». Η «κατάρα» της Ευρώπης» γίνεται εφιάλτης.
14 Μαρτίου 2024. Ο Ολυμπιακός έχει ηττηθεί 1-4 από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ουσιαστικά έχει… κλειδώσει τον αποκλεισμό από τους «8» του Conference League. Ο Μεντιλίμπαρ αποφασίζει να κάνει… αλλαγή. Στη θέση του τερματοφύλακα. Ο Κωνσταντής Τζολάκης αντικαθιστά τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Και η «κατάρα της Ευρώπης» διαλύεται. Χίλια κομμάτια. Ο Ολυμπιακός ισοπεδώνει τους Ισραηλινούς με 6-1. Πραγματοποιεί τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Αποκλείει κατά σειρά Φενέρμπαχτσε, Αστον Βίλα, με τρεις νίκες και μία ήττα-πρόκριση (στην Πόλη). Και στο τέλος του δρόμου, γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο. Το Conference League φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Τζολάκη. Τα τρία σωσμένα πέναλτι στην Κωνσταντινούπολη, να είναι η προσωπική του εποποιία. Μια δήλωση παρουσίας, κλάσης, προσωπικότητας, ισχύος, αλλά και… μονιμοποίησης.
Ενός παιδιού, η διαδρομή του οποίου σοκάρει, για το πόσο παρόμοια με του Ελευθερόπουλου είναι. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο και παράλληλα έκανε στίβο. Βέρος Χανιώτης, με μητέρα γυμνάστρια και προπονήτρια στίβου και πατέρα φυσικοθεραπευτή. Οικογένεια Ολυμπιακών. Με τον μικρό να έχει δύο στόχους: σπουδές και αθλητισμός. Εκανε άλμα εις ύψος και έλαβε μέρος και σε πανελλήνιο πρωτάθλημα μικρών ηλικιών ως μέλος του ΓΣ Ελευθέριος Βενιζέλος. Παράλληλα, σε ηλικία 12 ετών θα ξεκινήσει να παίζει ποδόσφαιρο στον Πλατανιά Χανίων. Το 2018, σε ηλικία 15 ετών, ο Ολυμπιακός τον εντάσσει στις ακαδημίες του. Με τον ίδιο να δηλώνει με περίσσιο θράσος πως «τους έβλεπα στην τηλεόραση και έλεγα, άντε να πάω μία φορά στο Γ. Καραϊσκάκης και να τους δω έστω από την κερκίδα. Ολα πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα». Κυρίως, όμως, έγιναν σωστά και με πλάνο.
Σε ηλικία 17 ετών, 3 μηνών και 26 ημερών ο Τζολάκης κάνει ντεμπούτο με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Στη Θεσσαλονίκη, όπως ο Ελευθερόπουλος! Στις 4 Μαρτίου 2020, αγωνίζεται βασικός στον αγώνα Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, στην Τούμπα. Ο νεότερος γκολκίπερ στην ιστορία του συλλόγου. Ο τραυματισμός του Ζοσέ Σα τον φέρνει στη βασική 11άδα και στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ, στις 12 Σεπτεμβρίου 2020. Η απόδοσή του εκπληκτική. Οι Πειραιώτες επικρατούν 1-0 της Ενωσης και κατακτούν το Κύπελλο. Η πορεία είχε χαραχθεί. Ο Ολυμπιακός είχε βρει τον επόμενο μεγάλο γκολκίπερ της χώρας. Αλλά για να τον βγάλει στην επιφάνεια, χρειάστηκε υπομονή, επιμονή, αλλά και πλάνο για τα παιδιά. Για τα δικά του παιδιά.
Ο Τζολάκης είναι το απόλυτο πρόσωπο της ακαδημίας του Ολυμπιακού. Ενα παιδί του συλλόγου, που πέρασε όλα τα στάδια, πολλά πάνω και κάτω. Και τελικά, είδε τον σύλλογό του, να του προσφέρει αυτό που άξιζε. Την ευκαιρία. Ουσιαστική και γεμάτη εμπιστοσύνη και πίστη στο ταλέντο, την προσωπικότητα, την εκπαίδευση. Οπως πρέπει να κάνει κάθε σύλλογος που θέλει να βγάλει στον αφρό τα δικά του παιδιά. Και αυτό, αποτελεί αυτοσκοπό για τον Ολυμπιακό. Με απόφαση, εντολή, αλλά και… έξοδα του καθ’ ύλην αρμοδίου. Διότι όλα όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια, αποτελούν έργο που εμπνεύστηκε, ζήτησε και πλήρωσε ο Βαγγέλης Μαρινάκης.
Ο Ολυμπιακός είχε αποφασίσει από το 2010 ότι η ακαδημία του είναι το μέλλον του. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε θέσει ως απόλυτη προτεραιότητα την παρουσία παικτών στην πρώτη ομάδα από τα σπλάγχνα του συλλόγου. Στην εποχή Μαρινάκη το προπονητικό κέντρο του Ρέντη έχει σχεδόν τριπλασιαστεί! Σήμερα καλύπτει μία έκταση περίπου 100.000 τετραγωνικών μέτρων και από τα 3 ποδοσφαιρικά γήπεδα που υπήρχαν το 2010, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 8, τα οποία καλύπτουν τις ανάγκες της πρώτης ομάδας και των αγωνιστικών τμημάτων της ακαδημίας.
Η κατασκευή κτιριακών εγκαταστάσεων, τα νέα γήπεδα, αλλά και όλες οι υπόλοιπες βελτιώσεις που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια στον Ρέντη έχουν ξεπεράσει σε κόστος τα 20.000.000 ευρώ! Χρήματα που αφορούν την περίοδο από το 2010 και μετά και τα οποία έχουν μπει από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και δεν εμπίπτουν στο μπάτζετ του ποδοσφαιρικού τμήματος! Τα χρήματα δεν εγγυώνται την επιτυχία, ούτε την ανάδειξη ποδοσφαιριστών. Αλλά τίποτα δεν έρχεται τσάμπα στη ζωή. Ούτε στο ποδόσφαιρο. Στην εποχή Μαρινάκη, από το 2010 έως σήμερα, έχουν πληρωθεί σχεδόν 55.000.000 ευρώ σε πραγματικά χρήματα για την ακαδημία.
Η πιο μεγάλη στιγμή δόξας μέχρι… την επόμενη: ο Κωσταντής Τζολάκης πανηγυρίζει με τον Παναγιώτη Ρέτσο την κατάκτηση του Conference League
Από τη γενιά του Ρέτσου
Αλλά στο ποδόσφαιρο, ούτε καν τα πολλά χρήματα δεν εξασφαλίζουν την επιτυχία. Ειδικά σε επίπεδο υποδομών. Για να ανακαλύψεις, να αξιολογήσεις, να πλάσεις, να εκπαιδεύσεις ένα ταλέντο και να το παραδώσεις «έτοιμο» για την αρένα των «μεγάλων» δεν φτάνουν τα χρήματα. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης το έμαθε, όχι τσάμπα. Το ξεκίνησε με τη γενιά του Παναγιώτη Ρέτσου, του Ανδρούτσου, του Νικολάου και εκείνων των παιδιών-μόνιμων πρωταθλητών στα τμήματα υποδομής. Απόρροια εκείνης της γενιάς είναι η ανάδειξη του Τζολάκη.
Η ανάδειξη των «μικρών» που κυρίευσαν την Ευρώπη και συνεχίζουν να το κάνουν σε επίπεδο Νέων. Διότι ο Ολυμπιακός αυτό θέλει. Οπως ο Τζολάκης, ο Ρέτσος, ο Φορτούνης έγιναν τα πιο γνήσια, ολυμπιακά πρόσωπα του πρώτου Ευρωπαϊκού, να συνεχίσουν στο ίδιο μονοπάτι και οι επόμενοι. Παιδιά μπολιασμένα με το DNA του συλλόγου. Με φτερά στα πόδια και καρδιά μες στα στήθια. Για να δώσουν νέους θριάμβους, σαν παραμύθια.
