
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Μ’)
Στον «Τίμαιο» περιλαμβάνεται εν ολίγοις η πλατωνική κοσμολογία
Σύμφωνα με τους μελετητές, ο Πλάτων συνέλαβε τον Τίμαιο –το μοναδικό έργο του με αντικείμενο το φυσικό κόσμο– ως τον πρώτο διάλογο μιας τριλογίας που θα συνεχιζόταν με τον –εντέλει ανολοκλήρωτο– Κριτία και θα ολοκληρωνόταν με τον –ούτε καν γραμμένο– Ερμοκράτη. Η υπό εξέταση πλατωνική πραγματεία, που έμελλε να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις μετέπειτα γενιές, οφείλει την ονομασία της στον κύριο ομιλητή, τον πυθαγορικό φιλόσοφο και αστρονόμο Τίμαιο από τους Λοκρούς της Κάτω Ιταλίας. Στο σύντομο διάλογο που λαμβάνει χώρα στην αρχή του έργου συμμετέχουν, πέραν του Τίμαιου, ο Σωκράτης και ο αθηναίος πολιτικός Κριτίας, ενώ παρών είναι και ο συρακούσιος στρατηγός Ερμοκράτης, γνωστός από τη Σικελική Εκστρατεία.
Στον Τίμαιο περιλαμβάνεται εν ολίγοις η πλατωνική κοσμολογία. Συνδυάζοντας με εκπληκτική δεξιοτεχνία το μύθο και την επιστημονική γνώση, ο μέγας φιλόσοφος εκθέτει τις απόψεις του για τη γέννηση του κόσμου, τη δημιουργία του ανθρώπου και των υπόλοιπων ζωντανών οργανισμών, ενώ εξετάζει ενδελεχώς την ψυχή του κόσμου και την ανθρώπινη ψυχή.
Στην αρχή του έργου ο Σωκράτης προβαίνει σε μια σύνοψη του περιεχομένου της περίφημης πλατωνικής Πολιτείας, εκφράζοντας την επιθυμία του να ακούσει κάποιον από τους συνομιλητές του να περιγράφει τη μετάβαση από τη θεωρία στη δράση, σε συγκεκριμένα επιτεύγματα. Ανταποκρινόμενος στο αίτημα του Σωκράτη, ο Κριτίας αφηγείται τον γνωστό από τον Σόλωνα μύθο της Ατλαντίδας, τον οποίο συναντούμε και πάλι –σε εκτενέστερη μορφή– στον Κριτία.
Ακολούθως ο Τίμαιος αναπτύσσει τη δική του κοσμολογική θεωρία, που καταλαμβάνει το πρώτο μέρος του έργου. Στο προοίμιο της εκτενούς διήγησής του κάνει τη διάκριση ανάμεσα στο Είναι και το Γίγνεσθαι, δηλαδή ανάμεσα σε αυτό που πάντα είναι και δεν υπόκειται στο γίγνεσθαι και σε αυτό που συνεχώς μεταβάλλεται και ουδέποτε είναι (το ον αεί, γένεσιν δε ουκ έχον, και το γιγνόμενον μεν αεί, ον δε ουδέποτε).
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο «Τίμαιος» του Πλάτωνος (μετάφραση Παύλου Γρατσιάτου, εκδόσεις Φέξη, 1912).
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Α’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Β’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Γ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Δ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Ε’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΣΤ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Ζ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Η’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Θ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Ι’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΑ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΒ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΓ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΔ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΕ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΣΤ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΖ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΗ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΘ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Κ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΑ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΒ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΓ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΔ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΕ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΣΤ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΖ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΗ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΘ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Λ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΛΑ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΛΒ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΛΓ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΛΔ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΛΕ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΛΣΤ’)
Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΛΖ’)
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις