Η λυδία λίθος
Η αντοχή στο χρόνο, ο επικαιρικός χαρακτήρας της συγγραφικής δραστηριότητας που συμπορεύεται με την καθαυτό δημοσιογραφία
Διαβάζοντας κείμενα όπως η προ ολίγου δημοσιευθείσα επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά —κείμενα με ρωμαλέο λόγο και απαράμιλλη καθαρότητα νοημάτων, που ευτυχώς διασώζονται στο Ιστορικό Αρχείο μας—, πείθομαι ολοένα και περισσότερο ότι η αντοχή στο χρόνο, ο επικαιρικός χαρακτήρας, αποτελεί τη λυδία λίθο της συγγραφικής δραστηριότητας που συμπορεύεται με την καθαυτό δημοσιογραφία, στο πλαίσιο της συμμετοχής των πνευματικών ανθρώπων στο κατά Μαρωνίτη «δημοσιογραφικό παιχνίδι».
Ο Γιανναράς γράφει για την αλήθεια, για το κύρος της αλλά και για τη διαστροφή της.
Γράφει για την αξία της αλήθειας αυτής καθαυτήν και για την αναξιότητα των εκπροσώπων της.
Γράφει για τα κριτήρια της ακατάπαυστης κριτικής που ασκούμε επί παντός του επιστητού, για την πιθανή πνευματική νηπιότητα των κριτηρίων μας αυτών.
Γράφει για τους «καθαρούς» που διαδέχονται τους «φαύλους» δίχως τίποτα στην πραγματικότητα να αλλάζει, για την ατελέσφορη αντικατάσταση ενός αποτυχημένου σχήματος αντικειμενοποιημένης αλήθειας από ένα άλλο, «σωστότερο» σχήμα, με πιο εντυπωσιακές απλώς επιφάσεις αντικειμενικότητας και κύρους.
Και μολονότι γράφει πριν από μισόν και πλέον αιώνα, το 1973, έχει κανείς την αίσθηση ότι γράφει (και) για το σήμερα, (και) για το τώρα.
Η προσέγγιση της τραγωδίας των Τεμπών —και των πολλαπλών πολιτικοκοινωνικών προεκτάσεών της— μέσα από το προεκτεθέν πρίσμα του Γιανναρά είναι όχι μόνο προδήλως εφικτή αλλά και αναμφίβολα ουσιαστική.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Τετάρτη 23.04.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/04/pexels-marek-piwnicki-3907296-19961522-600x381.jpg)
