Από το σκέιτ και τη νομική στις Κάννες και τον Γουίλεμ Νταφό: Ο Έβαν Μαραγκουδάκης δεν φοβήθηκε ποτέ το ρίσκο

Είναι πρωταπριλιά. Η κίνηση στο κέντρο της Αθήνας αδιανόητη. Κάποιος μου κάνει πλάκα. Βγαίνω καταμεσής της Πανεπιστημίου από το «κολλημένο» μεταξύ των αυτοκινήτων όλων των αργοπορημένων για τον ίδιο λόγο ανθρώπων ταξί κι αρχίζω να τρέχω προς την Σοφοκλέους. Σε μισή ώρα έχουν γύρισμα. Βλέπω τον Έβαν και τον χαιρετώ. Με καθοδηγεί. Είναι πραγματικά σαν ψέμα.

Με τον Έβαν γνωριζόμαστε όσα χρόνια μετρά η ζωή ενός εφήβου. Τον γνώρισα ούτε θυμάμαι πώς και πού. Ο Έβαν ήταν ένας φίλος μου σκεϊτάς, πολύ καλός στα ντραμς, σπούδαζε νομική και έβγαζε όσα χρόνια τον ξέρω υπέροχες φωτογραφίες. Κατέληξε να κάνει κινηματογράφο.

Μια μέρα, μετά την ταινία της Εύης Καλογεροπούλου, «Στον Θρόνο του Ξέρξη», βλέπω από story του στο Instagram ότι έφτασε μέχρι τις Κάννες. Δεν μου έκανε εντύπωση – ούτε ότι η βράβευση ταινίας στην οποία συμμετείχε, ούτε που το έμαθα από ένα story. Ο Έβαν ποτέ δεν ήταν κάποιος που κόμπαζε για τα επιτεύγματά του και δούλευε σκληρά, πολύ σκληρά, για να καταφέρει ό,τι έβαζε στόχο και πάντα το έκανε με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Μια άλλη μέρα, χρόνια μετά, τον περασμένο μήνα, βλέπω μια φωτογραφία του με μια κάμερα και τον Γουίλεμ Νταφό. «Φυσικά και θα συνεργαζόσουν εσύ με τον Νταφό», του στέλνω σε μήνυμα στο Instagram το δευτερόλεπτο που βλέπω τη φωτογραφία. Γελά.

«Τι άλλο θες να κάνω για να μου πάρεις συνέντευξη;», μου λέει.

Δεν ήξερε πως είχα ήδη προτείνει να το κάνουμε, τον προηγούμενο μήνα, όταν αντίκρυσα τη δουλειά του για τη Loro Piana.

Ο Έβαν Μαραγκουδάκης είναι κινηματογραφιστής και τα τελευταία χρόνια διευθυντής φωτογραφίας σε ταινίες, βίντεο κλιπ και διαφημιστικά. Είπαμε, τα κάνει όλα τέλεια. Από ταινίες, μέχρι ομελέτα.

Πως όμως ένας σκεϊτάς νομικός καταλήγει να ασχολείται με τον κινηματογράφο και βραβεύεται στις Κάννες; «Δεν είμαι σίγουρος να σου πω ακριβώς τι κάνω καμιά φορά», λέει περιγράφοντας τον εαυτό του.

Είναι πράγματι σαν πρωταπριλιάτικο αστείο να παίρνω συνέντευξη από έναν άνθρωπο που ξέρει τόσα χρόνια. Τον ρωτάω γιατί είμαστε εδώ, στη Σοφοκλέους.

«Είμαστε εδώ για την ταινία του Μάικλ Ακίλις το CRCL 9», μου αποκαλύπτει.

«Είναι μια αμερικάνικη ταινία. Είναι μια σκοτεινή ιστορία μιας κοπέλας που την παρακολουθούνε στο darkweb που έπαιξε ένα online παιχνίδι, στοιχηματικό. Είναι μια πολύ ωραία ιστορία πως μια κοπέλα αρχίζει και βυθίζεται σε αυτό τον κόσμο και προκειμένου να βρει τι της συμβαίνει, αναγκάζεται αυτή να κυνηγήσει κάποιον. Δηλαδή αναγκάζεται να παρακολουθήσει κάποιον για να μάθει το παιχνίδι, οπότε τα όρια κάπως μπερδεύονται και από κει που είναι το θύμα γίνεται ο θύτης», εξηγεί.

«Νομίζω για όλα ευθύνεται το σκέιτ. Αυτό με έβαλε στην εικόνα. Αυτό με έβαλε αργότερα στη μουσική που ήταν συνυφασμένη με τα βίντεο κλιπ που έκανα με όλα αυτά τα πράγματα»

Ο Έβαν Μαραγκουδάκης με την δημοσιογράφο του in, Ευγενία Κοτρώτσιου.

Η συνεργασία με τον Γουίλεμ Νταφό

«Εν τω μεταξύ, μπήκα λίγο και έψαξα στο letterboxd, για να δω αν μου λείπει κάποια ταινία σε περίπτωση που με ρώταγες. Και είδα ότι έχει παίξει σε 215 ταινίες. Νομίζω δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις τον Γουίλεμ. Είναι αυτός ο τύπος που είναι ψημένος να δοκιμάσει πράγματα. Ήρθε φουλ πωρωμένος. Ήταν μια πολύ ωραία σκηνή που χορεύει και ο τύπος το performance το ανατίναξε. Χόρευε σαν να μην υπάρχει αύριο. Πολύ προσγειωμένος, πολύ ωραίος τύπος. Ήταν πολύ κουλ να συζητήσουμε, να μιλήσει για τα πλάνα, να πει τη γνώμη του. Ήτανε πάρα πολύ καλός και το κάνει, ξέρεις, αυτή η πώρωση που έχεις την πρώτη φορά, που κάνεις κάτι».

Οι «Μαλδίβες»

«(Είναι) ένα σύμπαν που ακροβατεί μεταξύ αλήθειας και όχι. Έχει πάρα πολύ το φαντασιακό στοιχείο. Μέσα συμβαίνουν πράγματα που κανείς ποτέ δεν έχει δει, δεν είναι πραγματικά».

«Πάντα ήθελα να ανήκω σε ομάδες. Πάντα ήθελα να κάνω συνεργατικά τα πράγματα»

Από τη νομική στις Κάννες

«Πάντα ήθελα να ανήκω σε ομάδες. Πάντα ήθελα να κάνω συνεργατικά τα πράγματα», λέει.

«Εντάξει, ήμουν ανήσυχος αρκετά από μικρός δηλαδή και το skate ήταν αυτό που με έβαλε στον κόσμο του σινεμά. Νομίζω για όλα ευθύνεται το skate. Αυτό με έβαλε στην εικόνα. Αυτό με έβαλε αργότερα στη μουσική που ήταν συνυφασμένη με τα βίντεο κλιπ που έκανα με όλα αυτά τα πράγματα».

«Ξέρεις, είναι πολύ alternative τα πράγματα που αντιμετωπίζεις. Βρίσκεσαι στην πόλη, έχεις παραστάσεις κόσμου, γνωρίζεις άτομα τα οποία είναι σούπερ κινηματογραφικοί χαρακτήρες. Δηλαδή πάρα πολλοί άνθρωποι από το backround του skate έχουν μπει στο σινεμά και στη μουσική ή τέλος πάντων σε κάποιο καλλιτεχνικό ομαδικό σύμπλεγμα. Οπότε νομίζω η πιο απλή απάντηση είναι ότι ξέρεις τι κάνεις. Όλα αυτά έχουν προκύψει λόγω αυτού κατά κάποιο τρόπο».

«Δεν ήμουνα μεθυσμένος, αλλά ήταν λες και ήμουνα μονίμως μεθυσμένος»

«Βρίσκεσαι στην πόλη, έχεις παραστάσεις κόσμου, γνωρίζεις άτομα τα οποία είναι σούπερ κινηματογραφικοί χαρακτήρες»

«Οι Κάννες ήταν σαν σα να βλέπεις ένα όνειρο από πυρετό»

«Κοίτα, οι Κάννες ήταν σαν σα να βλέπεις ένα όνειρο από πυρετό που είναι ευχάριστο αλλά νιώθεις και λίγο οκ τι συμβαίνει που είμαι. Τι είναι όλα αυτά; Πήγαμε με την ταινία της Έυης Καλογεροπούλου, τον ‘Θρόνο του Ξέρξη’. Μια ταινία που την τραβήξαμε μέσα σε μια περίοδο Κορωνοϊού που έμενα ήταν από τις πρώτες μου αφηγηματικές δουλειές και δεν είχα καν στο μυαλό μου οκ τωρα τι μπορεί να συμβεί με αυτή την ταινία που πάει θα την δει κάποιος κόσμος κτλ. Οπότε μια μέρα απλά ξέρεις, με παίρνει τηλέφωνο η Αμάντα η Λιβανού η παραγωγός και μου λέει η ταινία θα παει στις Κάννες».

«Συγγνώμη. Ποιες Κάννες; Ήταν πάρα πολύ όμορφη εμπειρία, κυρίως επειδή ζήσαμε ομαδικά. Δηλαδή ήμουνα και με τη σκηνοθέτη, ήμουνα με τα άτομα της ταινίας. Ξέρεις, κάπως γυρίσαμε στα ναυπηγεία στο Πέραμα και ξαφνικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τους είδα λερωμένους μέσα στη ζέστη, Ιούνιο, ιδρωμένους, ξαφνικά είμαστε στις Κάννες και φοράμε τα ωραία μας τα ρούχα και είμαστε ανάμεσα σε προσωπικότητες».

«Τρομερή εμπειρία. Δεν τη θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Δεν ήμουνα μεθυσμένος, αλλά ήταν λες και ήμουνα μονίμως μεθυσμένος».

«Γενικότερα πιστεύω ότι (σ.σ. η τεχνητή νοημοσύνη)  είναι ένα εργαλείο, ένα τέλειο εργαλείο. Απλά ψήνομαι πάρα πολύ να μην κάνει σινεμά, να μην γράφει ποιήματα και να μην ζωγραφίζει»

Έβαν Μαραγκουδάκης, Κινηματογραφιστής

Από την Jimmy Choo στην Loro Piana

«Όλα ξεκίνησαν όταν έλαβα πρώτη φορά τηλέφωνο από την Ευα Παπαδάκη της 10 am management που με πρότεινε για ένα πρότζεκτ στην Αμερική, στο Μαϊάμι για τον Jimmy Choo. Η συνεργασία μας ήταν πολύ ωραία με την Εύα και με τον Χάρη τον Φαρσαράκη που στην πορεία συνεχίσαμε και δουλεύαμε μαζί. Μετά ήταν απλά ένα snowball effect που σιγά σιγά μεγαλώνει και παίρνει από μόνο του που ρολάρει πάρα πολύ ωραία».

ΑΙ και πειραματικός κινηματογράφος

«Νιώθω ότι κάθε μέρα είναι κάτι καινούργιο με αυτό το πράγμα. Γενικότερα πιστεύω ότι είναι ένα εργαλείο, ένα τέλειο εργαλείο. Απλά ψήνομαι πάρα πολύ να μην κάνει σινεμά, να μην γράφει ποιήματα και να μην ζωγραφίζει».