Opinion

Ο διαχρονικά πολύτιμος «Ελληνικός κινηματογράφος» (Ελληνικά Γράμματα, 2005) των Αγγελου Ρούβα - Χρήστου Σταθακόπουλου μας υπενθυμίζει το «αρχέτυπο» του κομματόσκυλου, όπως αυτό αποτυπώνεται σε δύο κλασικές πια κωμωδίες από τη χρυσή περίοδο της Φίνος Φιλμ

Οσοι γίνονται έξαλλοι με τέτοιες δηλώσεις καλό θα ήταν να γνωρίζουν πρώτα για τι μιλάνε.

Οι 15 σελίδες της απόφασης της SEC, της πανίσχυρης ελεγκτικής επιτροπής του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης - για τη δράση της Novartis στη Νότιο Κορέα, το Βιετνάμ, την Ελλάδα και την Κίνα - θα μπορούσαν να γίνουν ένα πικρό μάθημα πατριδογνωσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται κάποια στιγμή να δώσει μια σοβαρή εξήγηση ως προς το γιατί επέλεξε να συνεργαστεί με τον Πάνο Καμμένο και τις παρακρατικές πρακτικές του

Από τον κάθε Τσιάρτα απειλείται η εξέλιξή μας ως κοινωνίας;

Eντονα στοιχεία από τη δεκαετία του ογδόντα και το... Λεμονοδάσος

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Τσίπρας προσωπικά είχαν δώδεκα μήνες στη διάθεσή τους να αποστασιοποιηθούν από τη σκοτεινή πλευρά τους, να αναγνωρίσουν λάθη, να αποκαταστήσουν αστοχίες.

Η ήττα του συντηρητισμού στο μέτωπο του πολιτισμού μοιάζει να συνοδεύεται από την προέλασή του στο πεδίο της πολιτικής. Ο Μητσοτάκης μπορεί να μη μείνει άλλα 16 χρόνια στην εξουσία, αλλά με αυτά που γίνονται στο άλλο «μαγαζί» μια επταετία την έχει.

Ο τούρκος πρόεδρος θέλει να ανασυστήσει έναν άξονα επιρροής, με αναφορές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αρθρο του Κωνσταντίνου Φίλη.

“Χορτάτοι” από δέκα χρόνια κρίσης, και πριν ακόμα “χωνέψουμε” τρία Μνημόνια, ήρθε κερασάκι και η πανδημία. Το παρόν “χαστούκι” όμως έκανε πιο σαφές από ποτέ πως η Ελλάδα πρέπει να επισπεύσει τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό

Μια απομαγνητοφωνημένη συνομιλία ενός υπουργού με έναν επιχειρηματία, πολύ περισσότερο με έναν υπουργό με κορυφαία θέση στο κυβερνητικό σύστημα, δεν ιντριγκάρει μόνον τον ελληνικό μικρόκοσμο ούτε αποτελεί ζήτημα μικροπολιτικής, όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Λες και ήταν χθες. Ετσι ανεξίτηλα θυμάμαι τον μεγαλύτερο εφιάλτη για τη χώρα και τις ζωές όλων μας, την ημέρα ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τη νύχτα της 26ης προς 27 Ιουνίου 2015.

Υπάρχει μία διάσταση στο ζήτημα του Μεγάλου Περιπάτου που ξεκινά από μία απλή ερώτηση: Τι σημαίνει όμορφη πόλη; Δε σημαίνει για όλους το ίδιο

Η μεγάλη ανατροπή στη ζωή μας και οι νέες τεχνολογίες

Γιατί, προπάντων όταν τίθενται στο τραπέζι του διαλόγου ζητήματα πολιτικής και κοινωνικών σχέσεων εν ευρεία εννοία, η όλη διαδικασία εξελίσσεται κατά κανόνα σε μια κοκορομαχία, όπου κυριαρχούν οι ανιαροί παράλληλοι μονόλογοι;

Η απόπειρα συμψηφισμού απλώς εμπεδώνει τη λογική «όλοι ίδιοι είναι».

Παιδιά να οργανωθούμε διότι κάθε Συριζαίος λέει κάτι διαφορετικό και μας μπερδεύει.

Ο Αλέφαντος δεν είχε κινητό: για χρόνια μπορούσες να τον βρεις μόνο στο σπίτι του και αφού φρόντιζε να ενημερώσει για τα ωράριά του η ευγενέστατη γυναίκα του

Ο κορωνοϊός είχε πολύ δυσάρεστες συνέπειες για τον τουρισμό και την οικονομία της χώρας μας.

Το μέγεθος του πλήγματος που έχει υποστεί η δραστηριότητα το δεύτερο τρίμηνο δεν έχει ακόμα αποτιμηθεί, τα μέχρι τώρα στοιχεία, όμως, δείχνουν πως τα εφιαλτικά σενάρια απομακρύνονται

Είμαι περίεργος να δω τι θα κατάφερνε με μικρότερο προϋπολογισμό, χωρίς όλους τους πρωτοκλασάτους παίκτες και με κομμένα τα φτερά, τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και στη Φενέρμπαχτσε, αλλά αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, που δεν παίρνει απάντηση…

Το άλλο καλό παλικάρι του ΣΥΡΙΖΑ που πρωταγωνιστεί αυτές τις ημέρες, ο Νίκος ο Παππάς ο... κοσμοναύτης, έχει αποφασίσει να μας τελειώσει στο παραμύθι

Με μανία (και με τιμωρίες συχνά, αποβολές από το σχολείο) παρακολουθούσα θιάσους από την πρωτεύουσα σε περιοδεία, σπάνια, αλλά σημαδιακές (Κοτοπούλη, Κουν, Κατράκης, Καρούσος, Ασπασία Παπαθανασίου).

Έκδηλη είναι η αμηχανία, στο σύνολο σχεδόν των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ

Η ανθρωπότητα δίνει μεγάλη μάχη ενάντια στον νέο ανορθολογισμό

Παράξενα πράγματα για τα λαγωνικά της «ερευνητικής δημοσιογραφίας». Δεν είχαν πάρει χαμπάρι ότι ο Μίμης έχει δική του ατζέντα, ούτε ότι «κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά», ούτε καν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κυνηγούσε τη Μαρέβα, τον Παπασταύρου και όποιον άλλον μπορούσε να κάνει ζημιά στον Μητσοτάκη

Από διάφορες πλευρές βλέπουμε να προαναγγέλλεται ένα δυστοπικό μέλλον. Η κλιματική αλλαγή είναι ενεργή και οι προειδοποιήσεις ότι σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον μεγάλες εκτάσεις θα είναι κυριολεκτικά αβίωτες έχουν και την επιβεβαίωση της αυξανόμενης συχνότητας ακραίων καιρικών φαινομένων

Ενοχος ή βλαξ; Το δίλημμα, με την ωμότητα της συγκεκριμένης διατύπωσης, το είχε θέσει ο μακαρίτης εκδότης της «Ελευθεροτυπίας», Χρήστος Τεγόπουλος

Αφιέρωση Το τραγούδι ανήκει στην κατηγορία του «ρεμπέτικου», το έχει ερμηνεύσει ανεπανάληπτα ένας γνήσιος αρχοντορεμπέτης της δημοκρατικής παρατάξεως παρακαλώ, ο Τάκης Μπίνης και το έχει γράψει, στίχους και μουσική ο Τόλης Χάρμας. Το παραθέτω ως έχει, και το αφιερώνω εξαιρετικά στον φίλο Νίκο Παππά, πρωταγωνιστή των εξελίξεων τις τελευταίες ημέρες: «Ηρθαν τα μαντάτα σου, πάτησες […]

Αν είχαμε ανάγκη από ένα κοινωνικό πείραμα για να διατυπώσουμε υποθέσεις για τη «μέση συνείδηση» του Ελληνα, δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερες συνθήκες από αυτές που προκάλεσε ο COVID-19.

Ολυμπιακός : Η σπουδαία πρόκριση επί του ΠΑΟΚ και ο ρόλος του Καμαρά

Εχει σημασία να στηριχτούν με κάθε τρόπο τέτοιες ερευνητικές πρωτοβουλίες και τέτοιες προσπάθειες η καινοτομία να πάρει οικονομικά αξιοποιήσιμη μορφή.

Η πρακτική εφαρμογή του ηθικού πλεονεκτήματος (το «της Αριστεράς» ακούγεται πλέον μόνο ως ανέκδοτο) που έγινε πολιτική βουβουζέλα.

Οι εκλογές στην ΕΟΚ, ο Βασιλακόπουλος και ο Φασούλας

Aισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τη συμπάθεια μου για τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων Αδωνι Γεωργιάδη γιατί κυριολεκτικά έχει ιδρώσει τα λευκά πουκάμισά του (όπως λέμε τη φανέλα) για να μπουν αυτές οι μπουλντόζες στο Ελληνικό

Η ολοκληρωτική εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Στέλιος Πέτσας ήθελε να δείξει ότι αναγνωρίζει το τεκμήριο της αθωότητας του πρώην πρωθυπουργού: αν ο στενός σου συνεργάτης πρόδωσε πράγματι την εμπιστοσύνη σου, αποδοκίμασε τον. Η απάντηση ήρθε από το Μεσολόγγι.

Η απάντηση του υφυπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Δημήτρη Οικονόμου στην ερώτηση της βουλευτού Β΄ Πειραιά του ΚΚΕ κ. Διαμάντως Μανωλάκου δείχνει ότι στο υπουργείο εθελοτυφλούν μπροστά στους κινδύνους για το περιβάλλον και τους κατοίκους

Πόσο πειστικά μπορεί να ηχούν στα αυτιά των παιδιών μου, των παιδιών σας, λόγια που έρχονται σε αντίθεση με την άρχουσα κουλτούρα, το παρακμιακό πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον, το εν γένει κοινωνικό μας μοντέλο;

Ερχόμαστε να δικαιώσουμε με έναν εντελώς ιδιαίτερο τρόπο τον Ισραηλινό ιστορικό και επιδραστικό διανοητή Γιουβάλ Νοά Χαράρι όταν κάνει λόγο για την αναδυόμενη νέα θρησκεία τον «νταταϊσμό»

Ο Νίκος Παππάς πρέπει να αποδείξει ότι όσα είπε κι έχουν καταγραφεί είναι σκευωρία. Ομως, ακριβώς τα λεγόμενά του τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα

Το Ισλάμ (=Υποταγή) στηρίζεται στην προσήλωση στα λόγια του Προφήτη

Το 1970 ήμουν δέκα χρονών. Μάζευα τα «χαρτάκια» από τις γκοφρέτες - κάρτες ποδοσφαιριστών, ηθοποιών ή τραγουδιστών - και τα αντάλλασσα με τους συμμαθητές μου· όποτε γέμιζα ένα άλμπουμ, το έβαζα στην άκρη και ξεκινούσα το επόμενο

Η ΑΕΚ και ο Περπέρογλου

Εχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον η χρονική στιγμή την οποία επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ να προβάλλει το κακόγουστο και υβριστικό σποτάκι του κατά των δημοσιογράφων. Αρθρο του Αγγελου Κωβαίου.

Ο θεωρούμενος «συστημικός» Τύπος, οι παραδοσιακές εφημερίδες κυρίως, αντιμετωπίστηκαν με την εκδήλωση της προηγούμενης χρηματοπιστωτικής κρίσης ως μέγιστο κακό από τις υποτιθέμενες αντισυστημικές, δεξιές και αριστερές (λαϊκιστικές κατά βάση) πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού στον κόσμο

Σε μια συνέντευξη που έδωσε πριν από λίγες ημέρες στον SUPER FM 89,6, ο Νίκος Παππάς έκανε μια καίρια, βαρυσήμαντη, αλλά και ποιητική παρατήρηση. «Τα ηλιοβασιλέματα στη Σαντορίνη είναι τα ομορφότερα του κόσμου, αλλά δεν τρώγονται», είπε, σχολιάζοντας την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο νησί για την προώθηση του τουρισμού. Σύμφωνοι, αλλά με τον Σάμπυ Μιωνή τι έγινε;

Τώρα που η καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ «Δώστε κάτι και στον Βαξεβάνη» στράβωσε έχουμε μείνει με κάτι μικρές απορίες.

Η κατάσταση μιας κοινωνίας δεν κρίνεται από τους οικονομικούς δείκτες μόνο. Κρίνεται από την κατάσταση της υγείας του πληθυσμού

Ολα στο φως τα σκάνδαλα. Αλλά πόσες φορές το έχουμε ακούσει αυτό; Πόσες φορές το μαχαίρι θα έφτανε στο κόκκαλο; Και ο κόσμος απογοητεύεται, απαξιώνει το πολιτικό σύστημα, μουντζώνει τη Βουλή, ψηφίζει απίθανους, ημίτρελους και πολιτικά νούμερα

Οι πολιτικοί αντί για την κατάθεση ουσιαστικών προτάσεων και λύσεων για τα μύρια όσα προβλήματα υπάρχουν, κοκορομαχούν, παρά το γεγονός ότι μπροστά μας υπάρχουν πολλές προκλήσεις.

Μια χώρα που λόγω της μοναδικής γεωπολιτικής της θέσης και των αμφιλεγόμενων σχέσεων που διατηρεί με τη Μόσχα μπορεί να εκβιάζει ευθέως ακόμη και το ΝΑΤΟ, ενώ ο Ερντογάν είναι γνωστό ότι διατηρεί μια «ειδική σχέση» με τον αλλοπρόσαλλο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διάκειται επίσης εχθρικά απέναντι στη Συμμαχία.

Η αμερικανική κυβέρνηση βλέπει την Κίνα πολύ περισσότερο από γεωπολιτική οπτική σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση και προσπαθεί να πείσει τους ευρωπαίους εταίρους της να υιοθετήσουν αντίστοιχα σκληρή γραμμή

Η μαντεμουαζέλ και ο Ντιαγκίλεφ Ηταν στις αρχές της δεκαετίας του 1910 όταν ο Ντιαγκίλεφ με τα Ρωσικά Μπαλέτα του αναστάτωνε το Παρίσι, όχι μόνο καλλιτεχνικά. Τα πολύχρωμα φολκλόρ κοστούμια, σε παραστάσεις όπως η «Πετρούσκα» και η «Σεχραζάτ», ξετρέλαιναν τις Παριζιάνες της υψηλής κοινωνίας που άρχισαν να αποκωδικοποιούν τον εξωτισμό στην γκαρνταρόμπα τους. Στην αυτοβιογραφική αφήγηση της Κοκό Σανέλ «Η αύρα της Σανέλ» που κατέγραψε ο Πολ Μοράντ, η μαντεμουαζέλ διηγείται πως ένα βράδυ, ενώ παρακολουθούσε μία παράσταση και έβλεπε τις κυρίες να εκστασιάζονται από την, επί της σκηνής, έκρηξη των χρωμάτων, σκεπτόταν: «Καλά, χορτάστε τώρα χρώμα γιατί του χρόνου θα σας ταράξω στο μαύρο». Την επόμενη σεζόν λάνσαρε το «μικρό μαύρο χρώμα» ένα ρούχο που, μέχρι τότε, οι κομψές Παριζιάνες δεν θα μπορούσαν να το φανταστούν ούτε για τις υπηρέτριες των σατό τους. Ο ριζοσπαστισμός της γυναίκας που άλλαξε όχι μόνο τις νόρμες της μόδας αλλά και της θηλυκής φιγούρας, είχε ήδη εκδηλωθεί όταν ξευτέλισε τη ζιμπελίνα κάνοντάς τη φόδρα σε πανωφόρια από κάμποτο, καθιέρωσε τη μόδα της ηλιοκαμένης επιδερμίδας που, μέχρι τότε, παρέπεμπε σε εργάτριες της υπαίθρου και «ανακάλυψε» τα φο κοσμήματα. Λίγες δεκαετίες αργότερα, ο Ιβ Σεν Λοράν ανέδειξε το φολκλόρ ως κλασικό στυλ και γέμισε τις γυναικείες ντουλάπες με πολύχρωμους φραμπαλάδες και σαλβάρια. Πάμε παρακάτω. Αν τη δεκαετία του 1980, τότε που η μόδα ήθελε τη μέση των τζιν να φτάνει μέχρι λίγο πιο κάτω από το στήθος, βλέπαμε τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια του Αλεξάντερ ΜακΚουίν που αφήνουν να φαίνεται το εσώρουχο, θα γελούσαμε - τουλάχιστον. Αντίστοιχα, την ίδια εποχή, όταν ετοιμαζόμουν για βραδινή έξοδο, η μητέρα μου, γαλουχημένη με τους κανόνες κομψότητας του 1950 και του 1960, βλέποντας τι φορούσα, με ρωτούσε αν το πάρτι που θα πάω είναι μασκέ. Το στοίχημα της κομψότητας Είναι σαφές πως η κινητήρια δύναμη της μόδας είναι το ότι, κάθε τόσο, αναθεωρεί τους κανόνες αισθητικής. (Τι να πρωτοθυμηθώ; Το mix and match ή τις γόβες με σοσόνια του Γκοτιέ;). Πολύ περισσότερο τους καταργεί το προσωπικό στυλ - το οποίο επίσης πριμοδότησε η Σανέλ. Που σημαίνει ότι το να κρίνουμε έναν άνθρωπο από τα ρούχα που φοράει, είναι τόσο αυθαίρετο που αποτυπώνει μικροψυχία. Στην εποχή μας, δεν υπάρχουν «ανάρμοστα ρούχα» παρά μόνο όταν, για ειδικούς λόγους, ισχύει ενδυματολογικό πρωτόκολλο. Ναι, είναι ανάρμοστο να πας σε κηδεία με κόκκινο φόρεμα, στη Βουλή με σαγιονάρες ή σύζυγος πρωθυπουργού να εμφανιστεί σε επίσημη συνάντηση με κομπινεζόν. Φόρα το όπως θες Την εποχή της πολιτικής ορθότητας βλέπω την έξαρση μιας ασύμμετρης τάσης να στοχοποιούνται κυρίες της πολιτικής ή του ευρύτερου χώρου της, με «σκανδάλη» τις ενδυματολογικές τους επιλογές. Από τη στέκα της Μενδώνη έως το παντελόνι της Μαρέβας και από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως την Πατούλη. Καταλαβαίνω τον σχολιασμό στα πλαίσια ενός απολύτως αποδεκτού κοινωνικού κουτσομπολιού - όλοι το κάνουμε. Οχι όμως να βγάζεις, με βάση το ρούχο, συμπεράσματα για ψυχικές ή πνευματικές ιδιότητες. Στο κάτω κάτω, το να συνδυάζει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δαντελένια τουνίκ με παντελόνι - φόρμα ή αθλητικά παπούτσια δεν την κάνει χειρότερη ΠτΔ. Από την αντίληψη «Είμαστε ό,τι φοράμε» προκύπτει το «Τα ήθελε και τα έπαθε το θύμα του βιασμού». Και το να κρίνεις κάποιον από τα ρούχα που φοράει είναι ακριβώς της ίδιας ούγιας με το να τον κατακρίνεις επειδή δεν έχει ρούχα να φορέσει.

Τα κάνει όλα άψογα η κυβέρνηση; Οχι φυσικά. Αλλά αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ στο σποτάκι αμφισβητεί δεν είναι η ικανότητα της κυβέρνησης, αλλά η δημοσιογραφική δεοντολογία

Ηρθε η ώρα να πούμε αλήθειες για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας

Το ελλιπές μορφωτικό υπόβαθρο και η ανεπαρκής προετοιμασία, σε συνδυασμό με την αφόρητη χρονική πίεση και την εντελώς λανθασμένη αντίληψη σχετικά με τα προαπαιτούμενα της ουσιαστικής γλωσσικής επικοινωνίας, οδηγούν μοιραία στην παραγωγή ενός δημοσιογραφικού λόγου ανερμάτιστου και ανούσιου, σχεδόν αφασικού

Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το γεγονός ότι σε αυτές τις τόσο δυσμενείς οικονομικές συνθήκες εξελίσσονται σχέδια αναζωπύρωσης και αναγέννησης πλήθους αγορών. Με χαρακτηριστικότερη αυτή της αγοράς των ακινήτων

Οπως τότε με τους «αγανακτισμένους» και τους κάθε είδους «ψεκασμένους» που έκαναν «πάρτι» μέσω του Διαδικτύου, έτσι και τώρα με τους «ψεκασμένους» του κοροναϊού

Τι είναι το Πεπρώφωνο;» ρωτάει εντελώς ατάραχος ο δάσκαλος της μουσικής. «Ενα όργανο, κύριε…». «Εγχορδο; Κρουστό; Πνευστό;». «Πνευστό!» απαντάει ο Ηλιάδης με ξαφνική αυτοπεποίθηση. «Σήκω στον πίνακα να μας το ζωγραφίσεις!».

Η μ.Ε (μετά Ευρωμπάσκετ) εποχή υπήρξε και συνεχίζει σε ένα βαθμό να είναι μια περίοδος που εκπλήρωσε τα κάθε λογής αθλητικά απωθημένα της Ελλάδας και μας χωροθέτησε για τα καλά στον παγκόσμιο αθλητικό χάρτη. Εκείνος ο θρίαμβος απέβη ο εθνικός καταλύτης και το αντικλείδι που ξεκλείδωσε όχι μόνο τα χαρίσματα, αλλά και τα μειονεκτήματα της ράτσας μας!

Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει πετύχει κι άλλα γκολ με τον Παναθηναϊκό, καθώς δημιούργησε ευκαιρίες κι αυτό ήταν σίγουρα που έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο τον Πέδρο Μαρτίνς

Η σύγχυση στην οποία βρίσκονται οι ΗΠΑ τόσο στο εσωτερικό όσο και στην πολιτική τους σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή δίνει χώρο σε περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία να ελιχθούν και δη μεταξύ των αντιθέσεων των μεγάλων δυνάμεων, εμφανίζοντας την εικόνα του απαραίτητου εταίρου