Πανδημία
Και στο Παρίσι, το Λονδίνο ή τη Βαρκελώνη όπου δεν υπάρχει συνωστισμός γιατί ο ιός εξαπλώνεται με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα;
Και στο Παρίσι, το Λονδίνο ή τη Βαρκελώνη όπου δεν υπάρχει συνωστισμός γιατί ο ιός εξαπλώνεται με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα;
Τους γνωρίσαμε με τη «17 Νοέμβρη». «Ναι μεν είναι δολοφόνοι, αλλά σκοτώνουν τους σωστούς» – «σωστοί» στην προκειμένη περίπτωση ήταν όσοι δεν γούσταρε ο ομιλών… Τους είδαμε πάλι με τους «Πυρήνες της Φωτιάς». «Ναι μεν είναι τρομοκράτες, αλλά μιλάμε για νέα παιδιά που τους στοίχισε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου». Επανεμφανίστηκαν με το Μνημόνιο και του Αγανακτισμένους. […]
Η Τουρκία κι ο Ερντογάν δεν διεκδικούν, ούτε προωθούν κάποιες επιμέρους διεκδικήσεις ή ρυθμίσεις που θα μπορούσε κάποιος να συζητήσει. Διεκδικούν την επιβολή τους - από το Καστελλόριζο έως το «Charlie Hebdo». Και εκβιάζουν με μετανάστες και τζιχαντιστές.
Το σενάριο της συνεννόησης ή της σύμπραξης έχει εκπνεύσει προ πολλού. Η Τουρκία έχει τραβήξει τον δρόμο της. Κανείς δεν θέλει να συνεννοηθεί ή να συμπράξει με κανέναν.
Την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέθεσε αυτοπροσώπως στη Βουλή πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικων Χρ. Σταϊκούρα για ένα… πτωχευτικό νομοσχέδιο.
Ερώτηση κρίσεως. Πόσο λογικό είναι να ζητάει κάποιος από την Ελλάδα να κάνει προκαταβολικές παραχωρήσεις στο όνομα του διαλόγου, όταν η άλλη πλευρά δεν έχει δώσει το παραμικρό δείγμα ότι ενδιαφέρεται να κάνει διάλογο;
Σχεδόν δεκαέξι μήνες από τις εκλογές και παρά τις αντιξοότητες η δημοσκοπική κυριαρχία του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης παραμένει αδιαμφισβήτητη. Αλλες τρεις δημοσκοπήσεις αυτή την εβδομάδα το πιστοποίησαν (ΑLKO, Marc και Opinion Poll, 15-16/10)
Ο Αντόνιο Γκράμσι έλεγε πως «όταν το νέο δεν γεννήθηκε ακόμη και το παλιό δεν έχει πεθάνει, ζούμε στην εποχή των τεράτων». Δεν ξέρω για το παλιό ή το νέο, αλλά στην Ελλάδα την εποχή των τεράτων τη ζήσαμε σε δεκαετή εκδοχή. Εντελώς συμβολικά τελειώνει με τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Μια εγκληματική οργάνωση με […]
Οι καταγγελίες Κοντονή λοιπόν για τον Ποινικό Κώδικα έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ. Χωρίς να εκπλήσσουν.
Ο Μιχαλολιάκος κι η παρέα του χαρακτηρίστηκαν από το δικαστήριο «εγκληματική οργάνωση» όχι επειδή ήταν παλαιοναζί, νεοναζί ή χορτοφάγοι.
Αν έπρεπε να συνοψίσω το συμπέρασμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα έλεγα κάτι πολύ απλό: πέταξε το μπαλάκι στον Ερντογάν
Απατεώνας είναι «το πρόσωπο που κάνει απάτες, που συστηματικά εξαπατά τους άλλους προς όφελός του».
Πληροφορούμαι ότι στο τραπέζι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα υπάρξει κατάλογος κυρώσεων. Εστω κι αν δεν είναι άμεσης ή αυτόματης εφαρμογής.
Δεν θέλω λοιπόν να υποτιμήσω την ευαισθησία των ευαίσθητων, αλλά μπροστά στη «λίστα Παππά» η «λίστα Πέτσα» μοιάζει με ταμείο φιλοπτώχου.
Το αίτημα των εκλογών διατυπώνεται για να γίνει πιστευτό. Για να δείξει δηλαδή πολιτική αυτοπεποίθηση, αέρα νίκης, και να υπογραμμίσει πως «με αυτούς δεν πάει άλλο».
Καλώς ή κακώς, οι απαιτήσεις περιφερειακής κυριαρχίας δεν γίνεται να εγγραφούν ή να ικανοποιηθούν ακόμη και στο πιο καλοπροαίρετο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Κι από την άλλη πλευρά, ούτε ο Ερντογάν δείχνει διατεθειμένος να αλλάξει απαιτήσεις.
Το βέβαιο είναι ότι ο Ερντογάν έκανε πολλά λάθη κι ο Βοναπάρτης έλεγε «ποτέ μη διακόπτεις τον εχθρό σου όταν κάνει λάθη».
Απέναντι στην Τουρκία βρήκαμε τη συνταγή και το μέτρο μιας πολιτικής που αποδίδει.
Οπως δείχνουν τα πράγματα ο δρόμος στα ελληνοτουρκικά θα είναι μακρύς, και όχι ευθεία. Κακοτράχαλος, με λακκούβες, και με στροφές θα είναι
Η κυβέρνηση έχει οικοδομήσει μια κυρίαρχη θέση στα ζητήματα της δημόσιας ατζέντας. Και η κριτική που της ασκείται είναι είτε εκτός θέματος είτε εκτός ατζέντας.
Ενα ερώτημα είναι τι επιδιώκει και τι ζητεί ο Ερντογάν. Ενα δεύτερο ερώτημα είναι αν υπάρχουν διατεθειμένοι να μπουν στην κουβέντα για να του δώσουν αυτό που ζητεί. Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι ότι ο Ερντογάν επιδιώκει την περιφερειακή κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο
Αν εξαιρέσει κανείς την οκταετία Σημίτη που έφερε κάτι καινούργιο και συμπληρωματικό στη δική του προσπάθεια, δυσκολεύομαι να βρω τι νέο και τι συμπληρωματικό κόμισαν και κομίζουν οι μεταγενέστεροι.
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι αυτή την αντιπολιτευτική υστερία όταν είναι καταφανές ότι η κοινωνία δεν βρίσκεται σε τέτοια φάση.
Υποψιάζομαι τελικά ότι τέτοιος εθνικισμός υπάρχει μόνο στο μυαλό κάποιων παλαβών που πουλάνε μούρη. Και στη φαντασία κάποιων άλλων ιδεοληπτικών που τους συνερίζονται για να πουλήσουν μούρη.
Για όσους δεν το αντιλαμβάνονται θα προσθέσω απλώς πως η απόσταση από την «ερντογανοποίηση» στον «ερντογανισμό» είναι δύο βήματα δρόμος.
Καμία ελληνική κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών δεν αρνήθηκε την προσφυγή στη Χάγη. Καμία.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης θα έπρεπε να ευχαριστήσει τον Πρωθυπουργό που δεν πρόκρινε τη συγκάλυψη, τον συμψηφισμό και τη συναλλαγή.
Κανείς Πρωθυπουργός δεν κάνει τον εισαγγελέα. Αλλά και κανείς εισαγγελέας δεν παριστάνει τον Πρωθυπουργό.
Σε τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον ιδρυτή της «Ελευθεροτυπίας», τον μακαρίτη Χ. Τεγόπουλο, που έγραψε ιστορία την εποχή του Κοσκωτά με την απορία «συνένοχοι ή βλάκες;»
Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν από τα μικρά τους χρόνια ότι η Αστυνομία βασανίζει και σκοτώνει φιλήσυχους κοινωνικούς αγωνιστές.
Η μεγάλη επιτυχία της υπόθεσης όμως είναι ότι η έως τώρα εξέλιξη διέψευσε κάθε υπόνοια για συμβιβασμούς, σκοπιμότητες ή συμψηφισμούς που καλλιεργούσαν ορισμένοι.
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ALTER EGO MEDIA A.E.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442