Τα social media άλλαξαν άρδην αυτή τη διαχρονική συνθήκη, το πανανθρώπινο modus vivendi προκειμένου ο homo sapiens να μην αφανίσει όλο το είδος του, να αφήσει και κανένα δείγμα προς εξέτασιν για τους παλαιοντολόγους του μέλλοντος
Οπως όλα τα κινήματα, έτσι και το ελληνικό #MeToo θα έχει τις παράπλευρες απώλειές του. Προτιμότερη ήταν δηλαδή η προγενέστερη «άκρα του τάφου σιωπή»; Αστειεύεστε; Με το #MeToo ασυζητητί. Αρκεί να μη φάμε κι εμείς καμιά αδέσποτη.
Οποιος παρακολούθησε τις προάλλες την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου μας, θα πρέπει να έμεινε εμβρόντητος από την αβρότητα των πολιτικών αρχηγών μας.
Ο Νίκος Πλουμπίδης (1902-1954) ήταν ο οσιομάρτυρας που θα επιθυμούσε κάθε κόμμα να κοσμεί τις τάξεις του - αλλά, με τις τότε δεδομένες πολιτικές συνθήκες, μονάχα το παράνομο ΚΚΕ ήταν σε θέση να παράγει
Ολο και πιο συχνά, τελευταία, έχω την αίσθηση ότι ζούμε σε έναν ιδιότυπο postmodern Μεσοπόλεμο
Τα γαμπρουδάκια της Ακροδεξιάς δεν υποφέρουν από ανάλογες ηθικές αναστολές· δεν είναι τόσο μπερδεμένα. Είναι παιδιά της ζούγκλας.
ι δημοκρατικές κυβερνήσεις έχουν κι ένα επιπλέον ντισαβαντάζ σε σχέση με τις υπόλοιπες: αργά ή γρήγορα προσφεύγουν στις κάλπες
Δεν μπορώ καν να φανταστώ μια δυστοπική κοινωνία λωτοφάγων που θα μας παραπέμπει σε ένα διαρκές στρατοδικείο, όπου θα κρινόμαστε και θα καταδικαζόμαστε κάθε φορά - πάλι και πάλι και πάλι - με γνώμονα αποκλειστικά την πιο πρόσφατη δήλωσή μας
Σήμερα, με τη στερνή μας γνώση, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι μονάχα έξι χρόνια - από το 1935 έως το 1941 - χωρίζουν την «αξιαγάπητη προσωπικότητα» από την «εισβολή της στην Κόλαση».
Κάθε θρησκεία έχει τη δική της βιομηχανία παραγωγής «θαυμάτων» - αλλά ας περιοριστούμε στη δική μας
Η νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας θα σε οδηγήσει κατόπιν στη νομιμοποίηση της βίας (εναντίον όσων αντιστέκονται ή και απλώς δεν συμμερίζονται τον «κοινό τόπο» των υπολοίπων) με διπλό όφελος: εσύ θα μπορείς άνετα να είσαι φασίστας και να κατηγορείς για φασίστες τους άλλους
Η δική μου δεκαετία του 1950 δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική. Τα fifties των ονείρων μου βασίζονται στις ασπρόμαυρες ταινίες της αντίστοιχης δεκαετίας· διόλου τυχαία, και τα ίδια μου τα όνειρα είναι ασπρόμαυρα
Εάν ήθελα να είμαι απολύτως έντιμος μαζί σας, κάτω από τον τίτλο «Η σκέψη του Τραμπ» θα έβαζα μια λευκή σελίδα· όχι μονάχα θα προσείλκυα έτσι μεγαλύτερη προσοχή πάνω στο κομμάτι μου, αλλά θα συντόμευα δραστικά και τον χρόνο ανάγνωσής του
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, ως ένας από τους πιο χαλκέντερους θεσμούς ελέγχου και καταστολής, υπηρέτησε πιστά και, ως επί το πλείστον, αποτελεσματικά δύο υπερεθνικούς κολοσσούς: την ανατολική ρωμαϊκή/βυζαντινή (από τον Μέγα Κωνσταντίνο κι έπειτα) και την οθωμανική αυτοκρατορία
Οπως φανερώνει ο υβριδικός συνδυασμός της ίδιας της λέξης - information (πληροφορία) συν entertainment (ψυχαγωγία) - το infotainment, το είδος που κυριαρχεί σήμερα σε κάθε τηλεοπτική ζώνη, έρχεται από πολύ μακριά, με πιο πρόσφατους προγόνους τα περιοδικά και τις εκπομπές ποικίλης ύλης
Το γεγονός ότι κανένας επιστήμονας στον κόσμο δεν προσδιόρισε εκ των προτέρων το 2020 ως «έτος πανδημίας» - τουλάχιστον κανένας δεν βγήκε να το βροντοφωνάξει δημόσια - είχε δύο παράπλευρες συνέπειες: αφενός αναζωπύρωσε τις συνωμοσιολογικές θεωρίες, αφετέρου κλόνισε την πίστη μας στην επιστήμη
Προ ολίγου έτι της Γερμανίας ο Αυτοκράτωρ, αγκαλά βασανιζόμενος από οδυνηράν και θανάσιμον νόσον, η οποία καν έπρεπε να τον διδάξη την φιλανθρωπίαν και την συμπάθειαν, παρέδωκεν ασπλάχνως εις τον τύραννον της Ελλάδος οκτώ Γραικούς, οι οποίοι εν Βιέννη της Αυστρίας εζήτουν ησύχως τα αρμόδια μέσα τού να φωτίσωσι, και από τον ζυγόν της δουλείας […]
Εν Ελλάδι ανέλαβε μια διαβόλου κάλτσα σχεδόν αποκλειστικά - εργολαβικά, θα λέγαμε - το γουέστερν α λα γκρέκα, ένας προικισμένος ευκολογράφος, ικανός να σου ξεπετάξει μια πλοκή μέχρις ότου εσύ ετοιμάσεις μια μακαρονάδα: ο Νίκος Φώσκολος
Εάν ήμουν στη θέση του wannabe σουλτάνου, θα μετέφραζα το αναμενόμενο «τρίξιμο των δοντιών» εκ μέρους της Ευρώπης ως νοηματικά αντεστραμμένο «βερεσέ από αύριο»
Απ’ το πρωί, μέσ’ στη βροχή και μέσα στο λιοπύρι για μια μπουκιά κι ένα ποτήρι και δόξα τω Θεώ. ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ (1963) Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Περιττό ίσως να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά ότι τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, που συνέπεσαν με την ύστερη εφηβεία και την ενηλικίωση της δικής μας γενιάς, […]
Η κλασική πλέον «Μια ζωή την έχουμε» (1958) του Γιώργου Τζαβέλλα συναρμόζει απροσδόκητα στην ίδια παραγωγή πολλά από τα κατοπινά «ιερά τέρατα» - από τον Δημήτρη Χορν και τον Βασίλη Αυλωνίτη έως τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Κώστα Γκουζγκούνη
Η μοιρολατρία της Ζουνάιρα μου θύμισε τους περίφημους στίχους του άγγλου ρομαντικού ποιητή Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ (1770-1850): «Αμέτρητες γενιές αναχωρούν / δίχως ν' αφήνουν ίχνη της πορείας τους»
Γνωρίζουμε ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν φημίζεται για την ευαισθησία του όσον αφορά το ανθρώπινο κόστος
Ο Ιάκωβος Πολυλάς, στα «Προλεγόμενα» του μέχρι τότε ανέκδοτου ποιητικού έργου του Διονυσίου Σολωμού, διέσωσε μια ρήση του τελευταίου που έμελλε να γράψει κατόπιν τη δική της ιστορία: «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές»
Ελπίζω ότι δεν είναι υπερβολικά σχολαστική η διάκριση ανάμεσα στους «χρήσιμους ηλίθιους» και στους «ηλίθιους κατ’ επιλογήν». Μας παραπλανά η επιδερμική ομοιότητα: αμφότεροι σε κάποιους χρησιμεύουν, κάποιων τα σχέδια εξυπηρετούν. Ωστόσο, κάπου εδώ ξεκινούν και οι διαφορές τους. Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» αξιοποιούνται συνήθως από τρίτους, όχι απαραιτήτως εξίσου ηλίθιους ή και καθόλου, ενώ οι «ηλίθιοι […]
Εξυπακούεται ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ανακάλυψε τον λαϊκισμό, αλλά τον καλλιέργησε και τον αναβάθμισε σε νέα επίπεδα συλλογικής αποβλάκωσης κι εξαχρείωσης
Η πανδημία δεν ενδιαφέρεται να ακούσει τις απόψεις μας, όσο λογικές, διαταραγμένες ή και εντελώς ηλίθιες και αν είναι αυτές
Είναι πράγματι πολύ ανησυχητικό να γνωρίζεις ότι ο εκλεγμένος ηγέτης του πιο κοσμικού κράτους της Ευρώπης πέφτει κάτω με σπασμούς στη θέα και μόνον ενός μουσουλμάνου περαστικού
Παραδόξως, εάν παραβλέψουμε την αμετροέπεια στη σύγκριση με τη δίκη της Νυρεμβέργης, μπορούμε να εντοπίσουμε απροσδόκητες σοκαριστικές ομοιότητες και παρόμοια ηθικά διλήμματα (τηρουμένων, εξυπακούεται, των αναλογιών).
Η εγκληματική παραστρατιωτική ναζιστική οργάνωση δεν ήταν η πρώτη μεταπολιτευτικά που δήλωσε ανοιχτά και απερίφραστα την απέραντη περιφρόνησή της προς τον κοινοβουλευτισμό μας
Δίχως τον εγκληματικό «τροφοδότη λογαριασμό» της δικέφαλης ιδεολογίας, η δράση της Χρυσής Αυγής δεν βγάζει νόημα
«Η Εκκλησία μας ουδέποτε στάθηκε απέναντι στην Επιστήμη και ουδέποτε επιχείρησε να την υποκαταστήσει», δήλωσε πρόσφατα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Εάν τουλάχιστον το δήλωνε ο Χριστόδουλος, θα το εκλαμβάναμε ως ένα από τα αγαπημένα του καλαμπούρια.
Ο γάλλος δημοσιογράφος Ντανιέλ Σνεντερμάν, στο συνταρακτικό βιβλίο του «Βερολίνο, 1933» (Πόλις, 2020), μας υπενθυμίζει ότι το «Φαινόμενο Στρέιζαντ» προϋπήρχε της βάπτισής του εδώ και πολλές δεκαετίες - «αν και, προφανώς, τότε ακόμα δεν ονομαζόταν έτσι».
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ALTER EGO MEDIA A.E.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442
