Βαγγέλης Στεργιόπουλος

Ο ανθρώπινος φόβος

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Η εν Χριστώ αφοβία

«Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ' εμού ει»

Χρόνια δυστυχίας

Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Μένσα» σημαίνει τραπέζι

Η κόλαση του ξύλου

Ειρωνικό χιούμορ

Σπύρος Ευαγγελάτος: Η τραγικωμική αρμονία

Η προετοιμασμένη «διολίσθηση»

Πίσω από τα βλέφαρα

Χρίστος Ρουμελιωτάκης: Ο «αμαλάκιστος»

«Εσύ δεν κάνεις για δω»

Πραγματικά μοναδικός

Σταντάλ: Ο Πρωτεύς του 19ου αιώνα

Πολλαπλή κρυπτογραφική διαδικασία

«Mάθημα πάνω στο μάθημα»

Πιερ Μπουρντιέ: Ένας φιλέλληνας

Σπουδαία πνευματική κληρονομιά

Και πού είσαι ακόμα...

Μίμης Δομάζος: «Είδες, μάνα, που είχα δίκιο;»

Δυο χιλιάδες δραχμές μαζί με λίγες φανέλες και λίγες κάλτσες...

Αποτρόπαια μνήμη

Μενέλαος Λουντέμης: Φοβούμαι μην κινδυνέψω ν' αποκληθώ κάποτε «δάσκαλος»

Μια εποχή γεμάτη αίματα και προδομένες προσδοκίες

Η ανθρώπινη πλευρά του

Βασίλης Βασιλικός: Ο Γκράμσι της Καισαριανής, ο Γκράμσι του Αιγάλεω

Συνδυασμός θεωρίας και πράξης

Σύγχρονος Διογένης

Γιάννης Σκαρίμπας: Ο πισινός μου έβγαλε κάλους από το διάβασμα

«Είμαι και χωρίς το Νομπέλ ένας μεγάλος άνθρωπος των γραμμάτων»

Τραχιά λιτότητα

Αλέξης Δαμιανός: Ποιότητα σημαίνει...

Όσοι ακολουθούν τα γούστα της μάζας, τα καλλιεργούν και τα χαϊδεύουν για να τα εκμεταλλευτούν ταμειακά, αυτοί φθείρουν τα ίδια τους τα παιδιά

Language

Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι επαφές της ελληνικής με την αραβική γλώσσα (Μέρος Γ’)

Τα όποια δάνεια δεν είναι αποτέλεσμα άμεσης επαφής ανάμεσα σε ελληνόφωνους και αραβόφωνους πληθυσμούς, αλλά πέρασαν είτε στην ελληνική είτε στην αραβική μέσω κάποιας άλλης γλώσσας

Η τυφλή έχθρα

Ηλιά Έρενμπουργκ: Δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε στην ίδια γη μαζί με τους φασίστες

Δεν μάθαμε εύκολα να μισούμε

Γυναικείες θεότητες

Παύλος Μάτεσις: «Σαν καλή ιερόδουλος δεν ξεγελάω κανέναν πελάτη μου»

Όλα στην τέχνη είναι πεποιημένα, φτιαχτά

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Λ’)

Αντικείμενο και θεματικός πυρήνας του «Παρμενίδη», όπως φανερώνει και ο υπότιτλός του («Περί ιδεών»), είναι οι ιδέες

Παρρησία

Μεγάλες αλήθειες

Ό,τι δεν ενοχλεί είναι ή ψόφιο ή άνανδρο ή ευνουχισμένο ή δημαγωγικό

Διακονία των αξιών

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Ορθοδοξία, ελληνισμός και κοσμοπολιτισμός

Δεν είναι μόνο τα οικονομικά μεγέθη εκείνα που εξασφαλίζουν στους λαούς την ουσιαστική ακμαιότητα και την ιστορική διάρκεια

Η κατά Χριστόν ζωή

Άγιος Αντώνιος: Ο καθηγητής της ερήμου

Ο θεμελιωτής του μοναχικού βίου στην Ανατολή

«Ιεροεξεταστές...»

Αλέκος Φασιανός: «Το κορμί καλό, το κεφάλι θέλει άλλαγμα...»

Το μεγάλο παιδί που δεν έπαψε να παίζει

Ερωτήσεις στην τύχη

Δημήτρης Χορν: Ο θάνατος με τρομάζει όσο και η ζωή

«Η Ελλάς δεν πρόκειται ποτέ να πάψη να είναι ένας τόπος... ατομικών ενεργειών»

Τα πλησιάζοντα γεγονότα

Κωνσταντίνος Τασούλας: Σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται

Ουδέν ακούουν οι λαοί

Ένα πορτρέτο

Ναζίμ Χικμέτ: Το κεφαλόσκαλο

«Ανθρώπινα τοπία»

Δυναμική πολυμέρεια

Φωκίων Νέγρης: Η βέλτιστη φύσις

Αργυροφόρα φλέβα

Ζήτημα εγωισμού

Παύλος Παλαιολόγος: Ισοπέδωση

«Πώς τα βλέπεις;»

Το τελετουργικό χαρακίρι

Γιούκιο Μισίμα: Aυτοκαταστροφή

Θύμα του υπερπατριωτισμού

Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ

Σαράντος Καργάκος: Χριστούγεννα εν Αμυνταίω τη πόλει

Μια υπέροχη χριστουγεννιάτικη νύχτα

Language

Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι επαφές της ελληνικής με την αραβική γλώσσα (Μέρος Β’)

Τη μελέτη της ιστορίας των επαφών ανάμεσα στην ελληνική και την αραβική γλώσσα δυσχεραίνει κυρίως η ουσιαστική έλλειψη γραπτών μαρτυριών στη δεύτερη εξ αυτών έως την εμφάνιση του Ισλάμ

Στρατιώται της ιδέας

Εμίλ Ζολά: Η θυσία μου

«Η αλήθεια ήρχισε να προχωρή και τίποτε δεν ημπορεί να την σταματήση»

Ο Ιρλανδός

Τζέιμς Τζόις: Η οδύσσεια της πρώτης έκδοσης του «Οδυσσέα»

Ό,τι πιο «μοντέρνο» κατέθεσε στο επίπεδο της λογοτεχνίας ο 20ός αιώνας

Μοναδική προσωπικότητα

Ν. Γ. Πεντζίκης: Η σοφία της ελληνικής ψυχής

Για να βρούμε τον αληθινό Πεντζίκη, θα πρέπει να κυττάξουμε προσεκτικά και τα γραψίματά του και τους πίνακές του και τις κουβέντες του και τους φίλους του

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΘ’)

Κατά τον Σωκράτη, γνήσιος ρήτορας μπορεί να είναι μόνο ο φιλόσοφος, ο οποίος ξέρει την αληθή φύση των πραγμάτων για τα οποία μιλά

Βαθύτατα δημοκρατικός

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Φύσει και θέσει κοντά στο λαό

«Παρών» στη Νομική και στο Πολυτεχνείο

Μέσα στην τρικυμία

Στρατάρχης Νέυ: Απέναντι στον Ναπολέοντα

Όταν «ο γενναίος των γενναίων» έγινε πελιδνός...

Εμβληματικό παράδειγμα

Λουί Παστέρ: Παστέρ ημών

«Κανείς από τους μεγάλους στρατηλάτας που ηξεύρομεν, κανείς δεν έχει δόξαν τόσην όση ανήκει εις έναν Παστέρ»

Χωρίς βαρβάρους...

Νορμπέρτο Μπόμπιο: Η μέση οδός

Το ρεύμα του αριστερού φιλελευθερισμού ή του φιλελεύθερου σοσιαλισμού