Νεομάρτυρες κι Ακρίτες
Δεν είναι τυχαίο ότι οι νεομάρτυρες συνδέουν το θρησκευτικό με το εθνικό στοιχείο, γεγονός που συνιστά και την πεμπτουσία της εθνικής μας υπόστασης στην εποχή της νεωτερικότητας
Δεν είναι τυχαίο ότι οι νεομάρτυρες συνδέουν το θρησκευτικό με το εθνικό στοιχείο, γεγονός που συνιστά και την πεμπτουσία της εθνικής μας υπόστασης στην εποχή της νεωτερικότητας
Νέοι άνδρες, τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, με οικογένειες πίσω στην πατρίδα τους. Σε χωριά της Κορυτσάς, της Πρεμετής, της Κλεισούρας κ.λπ.
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο δημιουργός που πήρε τη μεγάλη ποίηση αυτού του είδους και την έντυσε με μουσική, μετατρέποντάς την έτσι σε λαϊκό τραγούδι
Είναι τα σπίτια μη τόποι; Είναι ντουβάρια; Ή είναι τόποι μνήμης και ταυτότητας;
Μπορεί τα μεγάλα οράματα να εξέλιπαν, αλλά υπάρχουν τα μικρά που δεν είναι ασήμαντα. H περίπτωση της συλλογικότητας «Μπουλούκι»
Η σύγχυση και τα εθνικιστικά ή τοπικιστικά συμπλέγματα οδηγούν σε ανασφάλειες
Τι είναι, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι, οι "Ντόπιοι Μακεδόνες" κατά τους ίδιους, "σλαβόφωνοι" κατά την κυρίαρχη αντίληψη και συχνά "Βούλγαροι" από γειτονικές και όχι μόνο εθνοτικές ομάδες;
Υπάρχει Δημόσια Λαογραφία; Υπάρχει περισσότερη από όση μπορούμε να καταναλώσουμε.
Ποια Μακεδονία; Αυτή ήταν, είναι και θα είναι μόνον ελληνική. Τι ζητούν οι Βούλγαροι, λοιπόν;
Δεν θα σταθούμε στο οικονομικό σκέλος της συζήτησης αλλά με αφορμή αυτό καλό είναι δούμε λίγο τις απαρχές, το θρησκευτικό, το κοινωνικό και το εν γένει πολιτισμικό "ισοδύναμο" των πανηγυριών.
Ας σκεφτούμε τη ζωή πριν από τις «άυλες πολιτιστικές πρακτικές» και τη μνήμη πριν γίνουν.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι η Κοινωνιολογία αλλά ποια Κοινωνιολογία
Όταν κάποιος λέει ή κάνει κάτι που σε σένα φαίνεται παράλογο, αν εξετάσεις τον πραγματικό λόγο, θα δεις πως κι εκεί υπάρχει κάποια λογική..
Εκφράσεις όπως «ρήμαξε ο τόπος» ή «αγρίεψε το μέρος» δηλώνουν την οπτική της τοπικής κοινωνίας, που βιώνει το γεγονός ως κοινωνική απερήμωση και υποχώρηση του τοπικού πολιτισμού απέναντι στην άγρια φύση
...Μ ε αφορμή την επέτειο της κήρυξης της αυτονομίας στις 16.5.1914
Στην ελληνική περίπτωση το πάντρεμα της θρησκείας με το ιστορικό βίωμα του λαού γέννησε "ήθη και έθιμα", η μελέτη των οποίων βοηθά τη συλλογική μας αυτογνωσία.
Η κοινοτική αυτονομία είναι μήτρα, όχι της διεκδικητική αλλά της έμπρακτης βιωματικής ελευθερίας...
Γιατί σιωπά η γειτονική χώρα σε ό,τι αφορά τους εορτασμούς των 200 χρόνων;
Άντε να μεταφράσεις σε οποιαδήποτε γλώσσα επακριβώς τις λέξεις: ντέρτι, κέφι, σεβντάς, μεράκι, χατίρι, χαΐρι, γούρι κ.λπ. Είναι όπως η ελληνική λέξη φιλότιμο. Μεταφράζεται;
Mπορούμε να πούμε ότι οι πατριωτικά σκεπτόμενοι επιστήμονες δομούν και όσοι θέτουν την επιστήμη υπεράνω αποδομούν;
Εάν δεν έκανα εγώ αποστασία αλλά και άλλοι Σκιπιτάρηδες , ακόμα και Οθωμανοί, δεν θα πετύχαινε η Επανάσταση
Οι εθνικές εορτές και τελετές αποτελούν απαραίτητους μηχανισμούς συγκρότησης και αναπαραγωγής της εθνικής κοινότητας και επιτελούν σημαντικό ρόλο ως προς την ιδεολογική εγχάραξη, την ανάπτυξη και καλλιέργεια εθνικής συνείδησης και πατριωτικών συναισθημάτων
Το Σύνταγμα και στην τελευταία του μορφή του 2019 με αναφορά στην εξέγερση του Ίλιντεν και στις διακηρύξεις της αναγνωρίζει όλες αυτές τις ομάδες ως συστατικά στοιχεία της χώρας και φυσικά διακηρύσσει το σεβασμό των δικαιωμάτων τους και την ισοτιμία τους
Ενώ εμείς οι καπεταναίοι πολεμήσαμε και διώξαμε τους Τούρκους, τα ηνία τα πήραν τυχάρπαστοι και φαύλοι πολιτικοί από τη μια, ανάμεσά τους και Φαναριώτες, και από την άλλη καλαμαράδες, όλοι τους άκαπνοι κι ατσαλάκωτοι.
- Οι φατριασμοί, οι ανταγωνισμοί, οι έριδες για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι, ποιος τελικά θα με έχει του χεριού του
Στο επίπεδο των κοινωνικών αντιλήψεων και συμπεριφορών, αρνηθήκαμε τις "χωριάτικες" ρίζες μας, την ίδια την κοινωνική μας ταυτότητα, για να την "ανακαλύψουμε" και αυτήν στο πλαίσιο της αστικής δομικής νοσταλγίας και του συνακόλουθου συνθήματος "επιστροφή στις ρίζες", όταν οι ρίζες είχαν σχεδόν μαραθεί και από δική μας υπαιτιότητα.
Η διώχνη είναι το λουλούδι που διώχνει το χιόνι και τον χειμώνα, προαναγγέλλοντας τον ερχομό της Άνοιξης, που για την τοπική κοινωνία σημαίνει την έναρξη μιας νέας φάσης στον ετήσιο κύκλο, στην οργάνωση του χρόνου της με βάση τις παραγωγικές δραστηριότητες.
Πατρίδα δεν είναι μόνον οι πόροι και τα μέσα παραγωγής -αλίμονο αν ήταν μόνον αυτό, διότι δεν θα υπήρχε. Είναι κυρίως ένα σύνολο κοινών χαρακτηριστικών και αξιών που μοιράζονται οι λαοί που απαρτίζουν τα έθνη.
Κατά κανόνα, ο κλήδονας γιορταζόταν στις 24 Ιουνίου (τ' Αη-Γιαννιού) αλλά και τ' Αη-Γιώργη σε κάποιες περιοχές
Τις τελευταίες δεκαετίες στις ανθρωπολογικές αμφισβητείται η ίδια η έννοια του πολιτισμού(culture), όπως άλλωστε και η έννοια της παράδοσης(tradition)
Εχοντας καλλιεργήσει την εθνικοφροσύνη στις μάζες σε υπερθετικό βαθμό, στη συνέχεια την αξιοποιούν κόμματα και πολιτικοί ως ανταλλακτική αξία στο πολιτικό παζάρι
Η αρρώστια της κοινωνίας εκδηλώνεται σαν αρρώστια της γλώσσας. Και η αρρώστια της γλώσσας δεν είναι παρά σύμπτωμα κατάρρευσης των θεμελιωδών αξιακών κωδίκων ενός πολιτισμού
Το ελληνικό έθνος-κράτος, από την συγκρότησή του, έχει συμπεριλάβει εθνοτικές ομάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κυρίως γλωσσικά
Τι είναι τελικά πατριωτισμός και τι πρέπει να κάνει ένας δάσκαλος
Στην κοινωνία της νεοτερικότητας η κατάσταση είναι διαφορετική. Τα κοινά όλο και περισσότερο γίνονται λιγότερο κοινά. Και αυτό δεν είναι παρά συνέπεια των νέων ηθών που προτάσσουν το ατομικό του συλλογικού, το ιδιωτικό του δημοσίου.
Η ταυτότητα δεν είναι ένα στατικό αντικείμενο, αλλά περισσότερο μια δυναμική διαδικασία, ρευστή, ανοιχτή σε μεταβολές και επαναπροσδιορισμούς, που συχνά καθίσταται και αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Ερωτήματα που συνιστούν μια απορητική στάση απέναντι στα πράγματα, προκειμένου να αρχίσουμε να τα σκεφτόμαστε με κριτικό τρόπο.
Ο Γιάννης, που, ως έγχρωμος, προκαλεί το στερεότυπο του Έλληνα, που κάθε αλλο παρά "μαύρος" μπορεί να είναι..
Στον κύκλο του χρόνου το νερό χρησιμοποιείται συμβολικά στα ευετηρικά δρώμενα
Η πολιτισμική συνέχεια δεν σημαίνει την απουσία ωσμώσεων και αλληλεπιδράσεων. Το αντίθετο. Η συνέχεια υπάρχει μέσα από τις ρήξεις, τις τομές, τις ωσμώσεις με τις ετερότητες. Και αυτό είναι το μεγαλείο της ελληνικότητας.
"Το δώρο θέλει αντίδωρο κι εκείνο πάλι δώρο", λέει η παροιμία, εκφράζοντας την αμοιβαιότητα αλλά και τον ηθικά δεσμευτικό χαρακτήρα του δώρου
Οι φετινές γιορτές είναι μια αφορμή να τα σκεφτούμε όλα αυτά, να αναστοχαστούμε, να αναθεωρήσουμε
ακόμα και οι πρώτοι Λαογράφοι μας, π.χ. ο Στίλπων Κυριακίδης, από τις αρχές του εικοστού αιώνα δεν διανοήθηκαν να διαχωρίσουν τον υλικό βίο και πολιτισμό από τον πνευματικό, προτείνοντας την ιδέα του «εύμορφου συνόλου»
Το μάθημα τελετουργία με την σωματική παρουσία και την ψυχική επαφή, τον ζωντανό διάλογο, την μη διαμεσολαβημένη από οθόνες διάδραση και αλληλεπιδραση.
Το συλλογικό πάνω από το ατομικό. Το πρόσωπο στην θέση του ατόμου. Κυρίως η πίστη στις κοινές αυτές αξίες, στο κοινό καλό.
Είναι, λοιπόν, εθνικό χαρακτηριστικό μας ο ατομικισμός; Και ο εγωϊσμός είναι έμφυτο χαρακτηριστικό κάθε ανθρώπινου όντος;
Αυτή η κυρίαρχη «ιδεολογία» εδράζεται στον ίδιο τον εθνικισμό, όπως αυτός διαμορφώθηκε τον 19ο αιώνα
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ALTER EGO MEDIA A.E.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442