Language & Books

Δεν έχω φοβηθεί άλλον ποτέ από τον ίδιο τον εαυτό μου!

Πανεπιστημιακός δάσκαλος και μεταφραστής με πολύ σημαντικό έργο

Για πολλούς Εβραίους, σε διάφορες εποχές και περιοχές, η ελληνική ήταν η μόνη τους γλώσσα

Οι φωνές που καταγγέλλουν τον «λαϊκισμό» στον πυρήνα τους αμφισβητούν και τη δημοκρατία

Οι αντίπαλοι του Αλκιβιάδη, με το πρόσχημα ότι δεν έπρεπε να καθυστερήσει ο απόπλους του αθηναϊκού στόλου για τη Σικελία, φρόντισαν να αναβάλουν την εκδίκαση της υπόθεσής του

Σε ένα πρόσφατο βιβλίο του ο Αλαίν Μπαντιού επιστρέφει στην εμπειρία των επαναστάσεων του 20ου αιώνα

Στα τέλη των Ελληνιστικών Χρόνων η κοινή είχε γίνει η καθιερωμένη μορφή τόσο της γραπτής όσο και της προφορικής ελληνικής για τα μεσαία και τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα του παλαιού ελληνικού κόσμου

Ο Θουκυδίδης επισημαίνει τις αντικειμενικές δυσκολίες του εγχειρήματος των Αθηναίων, να κατακτήσουν ει δυνατόν ολόκληρη τη Σικελία

Η περίφημη αττική διάλεκτος του 5ου και του 4ου αιώνα π.Χ. γνώρισε τέτοια γεωγραφική εξάπλωση και τέτοιο βαθμό διείσδυσης στο χώρο της γραμματείας, ώστε εξισώθηκε κατ’ ουσίαν με την κλασική ελληνική

Ένας πρόσφατο βιβλίο στρέφεται στην τελευταία φάση της ζωής και του έργου του Καρλ Μαρξ

Οι Αθηναίοι υποστηρίζουν κυνικά ότι ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του, ενώ ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του

Με οδηγό τον Έντσο Τραβέρσο επιστρέφουμε στο ερώτημα για το τι είναι τελικά ο «νέος αντισημιτισμός»

Παρά την εξάπλωση της ελληνιστικής κοινής οι αιολόφωνες κοινότητες έμειναν πεισματικά προσκολλημένες στις παλαιές τοπικές διαλέκτους τους

Ένα τμήμα του τέταρτου βιβλίου του Θουκυδίδη είναι αφιερωμένο στα κρίσιμα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Πύλο το 425 π.Χ.

Ισχυρή αντίσταση στο σταδιακό παραμερισμό των αρχαιοελληνικών διαλέκτων από την ελληνιστική κοινή προέβαλαν ορισμένες καθαυτό δωρικές διάλεκτοι

Κατά τον Θουκυδίδη, ο πόλεμος επιφέρει, πέραν των βαρύτατων απωλειών, στρέβλωση της σημασίας των λέξεων, κατάπτωση των ηθών και ριζική ανατροπή των αξιών που ισχύουν τον καιρό της ειρήνης

Οι πολλαπλές διαδρομές της παράδοσης του ρεπουμπλικανισμού

Η γλώσσα του Ομήρου είναι στην πραγματικότητα ένα διαλεκτικό αμάλγαμα, ένα κράμα λέξεων, τύπων και δομών από διαφορετικές περιοχές και εξελικτικές φάσεις της ελληνικής ανά τους αιώνες

O Θουκυδίδης τιμά με μια εκτενή αναφορά του τον Περικλή, την εξέχουσα αυτήν προσωπικότητα, τον άνδρα που αποτέλεσε για εκείνον πολιτικό πρότυπο

Μα ποια δύναμη μπορεί πια να μας σταματήσει;

Η γλώσσα των ομηρικών επών, της «Ιλιάδας» και της «Οδύσσειας», έμελλε να ασκήσει τεράστια επιρροή σε όλα τα λογοτεχνικά είδη

Ο Περικλέους Επιτάφιος λέει λίγα στην πραγματικότητα για τους τεθνεώτας, αλλά πολλά για την πόλη για την οποία εκείνοι θυσιάστηκαν

Όσο επεκτείνονται οι μορφές ανισότητας, θα εντείνεται και η οργή

Οι αιολικές διάλεκτοι ανέπτυξαν τα περισσότερα διακριτά γνωρίσματά τους μάλλον οψίμως, σαφώς ύστερα από την αναχώρηση Αιολέων της Θεσσαλίας για τη Λέσβο και τη Βοιωτία

Ο Θουκυδίδης εξηγεί πώς αυξήθηκε σε τέτοιο βαθμό η δύναμη των Αθηναίων, πώς οικοδομήθηκε η αθηναϊκή ηγεμονία, που εξώθησε ουσιαστικά τους Λακεδαιμονίους στον πόλεμο

Μια νέα έκδοση περιλαμβάνει κείμενα του μεγάλου Γάλλου φιλοσόφου από την περίοδο 1953-1974

Τα περισσότερα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας για τα δωρικά ιδιώματα προέρχονται από σωζόμενα επιγραφικά κείμενα

Ο Θουκυδίδης διαχωρίζει τις προφανείς διαφορές των αντιπάλων από το πραγματικό, το βαθύτερο –αλλά ανομολόγητο– αίτιο του καταστρεπτικού πολέμου

Ξαναγυρνώντας στην εκρηκτική ανάγνωση του Σπινόζα από τον Τόνι Νέγκρι (1933-2023)

Ο Γιοάν Σαπουτό θέτει το ερώτημα εάν μπορεί να υπάρξει ιστορική αφήγηση

Βασικό γνώρισμα των διαλέκτων της αποκαλούμενης δυτικής –ή και δωρικής– ομάδας, που σε γενικές γραμμές διακρίνεται για τον αρκετά συντηρητικό χαρακτήρα της, είναι η εντυπωσιακή ομοιομορφία τους

«Με τον Δάντη σχεδόν πιστεύω πως υπάρχει ψυχή»

Ο Θουκυδίδης επιχειρεί να προσδώσει στο σύγγραμμά του τις αρετές της ακριβούς γνώσης και της απόλυτης βεβαιότητας, αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «το σαφές»

Ένα πρόσφατο βιβλίο υπενθυμίζει τη διαρκή παρουσία της βίας στην ιστορία του καπιταλισμού

Το τελευταίο βιβλίο του Άλεξ Καλλίνικος καταπιάνεται με τις πολλαπλές κρίσεις που αντιμετωπίζουμε

Ποικίλες είναι οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί για τη θέση της μακεδονικής διαλέκτου εντός της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών

Αντιφατικές είναι οι απόψεις των αρχαίων συγγραφέων αναφορικά με το πού και το πώς έφυγε από τη ζωή ο Θουκυδίδης

Στις μέρες μας, μετά τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων πέντε δεκαετιών και την εξεύρεση άφθονου επιγραφικού υλικού, η μακεδονική εξετάζεται κατά κανόνα στο πλαίσιο των ελληνικών διαλέκτων

Ο Θουκυδίδης προσεγγίζει με μεγάλη επιφυλακτικότητα το ζήτημα της αξιολόγησης των προσώπων και της εκάστοτε πολιτικής κατάστασης

Η παμφυλιακή διάλεκτος μιλήθηκε από ελληνόφωνους πληθυσμούς που αποίκισαν την περιοχή της Παμφυλίας, ενός πεταλοειδούς τμήματος της μικρασιατικής χερσονήσου βορειοδυτικά της Κύπρου

Ο Θουκυδίδης είχε την ικανότητα να αναγνωρίζει τις μεγάλες δυνατότητες της περίκλειας αθηναϊκής δημοκρατίας, όπως βεβαίως και τα τρωτά σημεία του αθηναϊκού κρατικού οικοδομήματος

Μια πρόσφατη βιογραφία θυμίζει τη συναρπαστική ζωή και την πρωτότυπη σκέψη του Μιχάλη Ράπτη, του Πάμπλο

Ένα βιβλίο για το πώς τα μαζικά κινήματα παίζουν καθοριστικό ρόλο

Τα κοινά γλωσσικά στοιχεία στην αρκαδική και στην κυπριακή διάλεκτο ερμηνεύονται ως απόρροια των εξελίξεων που σημειώθηκαν στην Αρκαδία και στην Κύπρο στα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ.

Ένα πρόσφατο βιβλίο επιστρέφει στο φιλοσοφικό έργο του Λουί Αλτουσέρ

Μια σύγχρονη μαρτυρία για την περίφημη αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου αιώνα π.Χ., κατατεθειμένη από έναν ολιγαρχικών φρονημάτων επικριτή της

Μια πολιτική της ηγεμονίας είναι μια πολιτική της χειραφέτηση

Ο ιστορικός Λεωνίδας Καλλιβρετάκης προσφέρει μια συγκλονιστική αφήγηση και ιστορική καταγραφή των γεγονότων γύρω από το εξεγερμένο Πολυτεχνείο του 1973

Η ελληνιστική κοινή, η γλώσσα που διαμορφώθηκε στην Αθήνα με βάση μια συντηρητική μορφή της αττικής διαλέκτου, περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία της ιωνικής διαλέκτου

Ο «Πλούτος», μαζί με το έτερο σωζόμενο όψιμο έργο του Αριστοφάνη, τις «Εκκλησιάζουσες», σηματοδοτεί τη μετάβαση από την Αρχαία ή Παλαιά Κωμωδία στη Μέση και κατ’ επέκταση στη Νέα Κωμωδία

50 χρόνια μετά ο Δημήτρης Παπαχρήστος ξαναγυρνά στη μνήμη της εξέγερσης και των ανθρώπων της

Η αττικοϊωνική υπήρξε μια από τις τέσσερις μεγάλες διαλεκτικές ομάδες της 1ης χιλιετίας π.Χ.

Στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη οι γυναίκες αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της Αθήνας και εγκαθιδρύουν ένα καθεστώς περιουσιακής αλλά και ερωτικής κοινοκτημοσύνης

Το επόμενο βιβλίο της θα εξελίσσεται στη Σπάρτη, τη μόνη περιοχή στην Αρχαία Ελλάδα, όπου επιτρεπόταν η μοιχεία.

Το πρώτο θεμελιώδες ζήτημα που απασχολεί τους ερευνητές είναι το εάν ο διαχωρισμός των διαλέκτων που μιλούσαν τα φύλα που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο έγινε πριν ή μετά την είσοδό τους σε αυτόν

Ο Αριστοφάνης καταπιάστηκε στους «Βατράχους» του με τους εκλιπόντες μεγάλους τραγικούς, επιστρατεύοντας ασφαλώς όλη του τη φαντασία και την απαράμιλλη κωμική του μαεστρία

Θα πρέπει να φοβόμαστε το χειρότερο. Αλλά τουλάχιστον ας αντισταθούν τα μυαλά μας στην τρέλα! Η αποστολή μας δεν είναι μόνο να αρνηθούμε το μίσος

Η πινακοθήκη των τσεχοφικών ηρωίδων είναι πλούσιο πεδίο θεατρολογικής και ιστορικής έρευνας

Οι εθνικές επέτειοι σε όλο τον κόσμο εμπεριέχουν και κάποια υπερβολή και αρκετούς μύθους. Η τουρκική περίπτωση κάπως ξεχωρίζει...

Πώς οι σημαντικοί πεζογράφοι και ποιητές κατέγραψαν τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στα ημερολόγια και στις αναμνήσεις τους

Οι μελετητές προβαίνουν στην ταξινόμηση των αρχαίων ελληνικών διαλέκτων αποσκοπώντας κατ’ αρχήν στην αναγνώριση των κοινών στοιχείων τους σε συγχρονικό επίπεδο και στον καθορισμό διαλεκτικών ομάδων

Ο Αριστοφάνης εμφανίζεται στη «Λυσιστράτη» με μια γνήσια διαλλακτική διάθεση, με ένα πνεύμα συμβιβασμού και συμφιλίωσης