Ο Αμερικανός ζωγράφος John Singer Sargent είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης ταυτότητας, γοητευμένος από τη φύση της κοινωνικής ύπαρξης. Μια νέα έκθεση φωτίζει -λανθασμένα;- την αγάπη του τη λεπτομέρεια και στο lifestyle της εποχής του.
Οι οδυνηρές εικόνες της Dorothea Lange γεφύρωσαν τις ατομικές εμπειρίες της με την ιστορία και γίνονται ξανά επίκαιρες μέσα από μια νέα έκθεση -«Η Lange είχε το μάτι ενός μυθιστοριογράφου για τη λεπτομέρεια».
Οι δύο καλλιτέχνες έγιναν φίλοι στο Παρίσι το 1886 και μετά την αναχώρηση του Βαν Γκογκ για την Αρλ τον Φεβρουάριο του 1888 αλληλογραφούσαν συστηματικά και αντάλλασσαν έργα τέχνης,
Το περίφημο σύνθημα: «Σήμερα παίζει τζαζ και αύριο θα πουλήσει την πατρίδα του»! - εφευρέθηκε ακριβώς εκείνα τα χρόνια.
Το Εθνικό Μουσείο Δουλείας, που πρόκειται να ανοίξει το 2030, αποτελεί μέρος μιας διαδικασίας που αναλαμβάνει το ολλανδικό κράτος για να διερευνήσει τις συνέπειες του αποικιοκρατικού του παρελθόντος.
Αντιδράσεις προκαλεί το Garrick Club, που «θυσίασε» μέλος του για να μην αποδεχθεί γυναίκες
Καθώς ανοίγει μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου της εννοιολογικής καλλιτέχνιδας, ο γιος της Σον Όνο Λένον μιλάει για την τέχνη της και τις συνεργασίες της με τον πατέρα του, Τζον Λένον.
Η συμμετοχή του Θεόδωρου Κουρεντζή στο Φεστιβάλ της Βιέννης ακυρώθηκε επειδή ο ελληνορώσος μαέστρος «δεν έχει αποστασιοποιηθεί δημοσίως από τη ρωσική πολεμική επίθεση στην Ουκρανία».
Η παραστάση πραγματεύεται το νέο ρεαλισμό, την ελευθερία και άνεση που έφερε η Chanel στη μόδα αλλά και τις σκοτεινές πτυχές της ζωής της: ήταν συνεργάτιδα των Ναζί.
«Νομίζω ότι είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ήταν ένας από τους πιο άδικα κακοποιημένους ανθρώπους της δεκαετίας του 1970 και του '80» είπε ο Moby, μιλώντας για την γνωριμία του με την Γιόκο Όνο.
«Το αίμα χυνόταν, οι πόλεις της πατρίδας μας παραδίδονται η μία μετά την άλλη στον εχθρό μας, ενώ εμείς έπρεπε να χορεύουμε και να προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι κάποιος χρειάζεται την τέχνη μας».
«Ακούστε τον ήχο της γης που γυρίζει», έγραψε η Yoko Ono στο Earth Piece - μία από τις πολλές παρόμοιες φράσεις στο Grapefruit (1964), το βιβλίο της με τις εννοιολογικές «οδηγίες».
Οι αναμνήσεις της φωτογράφου και μουσικού Ali Smith είναι μια ξενάγηση στην πανκ σκηνή του Μανχάταν, τη δεκαετία του 1990, καθώς παρακολουθεί συναυλίες στο Speedball Baby, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια και το θρυλικό κλαμπ CBGB.
Ο πρωταγωνιστής του καλλιτεχνικού κινήματος New Queer Intimists εξηγεί γιατί τα έργα του σε φυσικό μέγεθος, που εμπνέονται ξεκάθαρα από νυχτερινά κέντρα έπρεπε να πασαλειφθούν με τα χέρια του.
Η εικόνα μιας κοιμώμενης πολικής αρκούδας που κουλουριάζεται πάνω σε ένα παγόβουνο κατέκτησε τις καρδιές των ψηφοφόρων και αναδείχθηκε νικήτρια του φετινού βραβείου People's Choice Award του Wildlife Photographer of the Year.
Ο Vasily Perov, ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που δέχθηκε λογοκρισία για τον πίνακα του «Πασχαλινή λιτανεία» με την Ορθόδοξη Εκκλησία να αποκαλεί το έργο «ακόλαστο, ανήθικο», απειλώντας να το κάψει.
Το έργο αρχικά δόθηκε στον πρόεδρο του επίσημου fan club των Beatles.
Περισσότερα από εκατό έργα της Cindy Sherman πρόκειται να παρουσιαστούν στην έκθεση με τίτλο «Cindy Sherman at Cycladic: Πρώιμα έργα» που διοργανώνει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης από 30 Mαϊου μέχρι 4 Νοεμβρίου 2024 στο Μέγαρο Σταθάτου.
Η ζωή του ζωγράφου «στα άκρα» και τα ερωτήματα σχετικά με τη σεξουαλικότητά του εξηγούν την έλξη του κοινού για την ιδιοφυΐα από τη Λομβαρδία.
Οι πολυσυζητημένες τουαλέτες, λόγω της ασυνήθιστης φιλοσοφίας του design τους, είναι αυτές με τους διαφανείς τοίχους που σχεδίασε ο Shigeru Ban σε δύο γειτονικά πάρκα στη γειτονιά Yoyogi.
Αυτό το Σαββατοκύριακο έχει παζάρι βιβλίου την Πλατεία Κλαυθμώνος, θρίλερ κατασκοπείας, τζαζ συναυλία μια ώρα πριν τα μεσάνυχτα και «Les toits de Paris».
Όλα τα έσοδα από τα έργα των Willa Nasatir, Wilder Alison, Yto Barrada και άλλων καλλιτεχνών θα διατεθούν στην ομάδα Αλληλεγγύης για την Γάζα (Gaza Mutual Aid Solidarity).
Θα συμπεριληφθούν επίσης ιστορικά έργα καλλιτεχνών του 20ού αιώνα από τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, τον Αραβικό κόσμο και την Ασία.
Οι διαδηλωτές που πέταξαν κολοκυθόσουπα στον πιο διάσημο πίνακα ζωγραφικής του κόσμου έγιναν πρωτοσέλιδο. Τι είναι όμως αυτό που κάνει το αριστούργημα του Λεονάρντο ντα Βίντσι τόσο σαγηνευτικό;
To γοητευτικό πρόσωπο του πορτρέτου του Ιβάν Κραμσκόι «Άγνωστη γυναίκα» έχει χαρακτηριστεί ως η «Ρωσική Τζοκόντα». Ποια πραγματικά απεικόνισε ο καλλιτέχνης και τι μας μαρτυρά ο πίνακας του;
Το έργο «California», που ανήκει σε ιδιώτη Ευρωπαίο συλλέκτη από το 1968 και παρουσιάστηκε τελευταία φορά δημόσια το 1979, θα δημοπρατηθεί στο Λονδίνο.
Οι καλλιτέχνες του δρόμου εκφράζουν μέσα από γκράφιτι τον εσωτερικό τους κόσμο, τις ανησυχίες, τους κοινωνικούς τους προβληματισμούς και τα όνειρά τους.
Καθώς οι δυνάμεις του Χίτλερ ισοπέδωναν την Ευρώπη, ο Curt Bloch σχεδίαζε το ανατρεπτικό αντιναζιστικό περιοδικό, The Underwater Cabaret. Σήμερα, και τα 95 τεύχη του αποτελούν μια νέα έκθεση σάτιρας και εξέγερσης.
Η γυναικεία χειραφέτηση έχει απασχολήσει πολλούς δημιουργούς του κινηματογράφου και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.
Από μια βιβλιοθήκη στον Καναδά μέχρι ένα skatepark στην Ισπανία, οι εκκλησίες σε όλο τον κόσμο αναδιαμορφώνονται για να εξυπηρετήσουν νέες δράσεις.
Για το πρότζεκτ του «The Band Was Here», ο Νεοϋορκέζος Steve Birnbaum ανιχνεύει περίφημες τοποθεσίες όπου έχουν βρεθεί αγαπημένα είδωλα της μουσικής -και όχι μόνο-.
«Με ενδιαφέρουν οι γυμνές εικόνες στις οποίες είναι εμφανής ο ψυχισμός και η ψυχολογία του ατόμου», εξηγεί η δημιουργός του βιβλίου φωτογραφίας «Centrefold» με θέμα το γυμνό.
Ένα σύνθημα που παραπέμπει στα συνθήματα της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973 και είναι παράλληλα ο τίτλος της ιστορικής έκθεσης «Όλοι εδώ. 50 χρόνια Δημοκρατία» που οργανώνει το MOMus για τον εορτασμό των 50 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Η ματαίωση ήρθε λίγο αφότου ο Ρεπουμπλικανός Τζιμ Μπανκς έστειλε επιστολή στο πανεπιστήμιο λέγοντας ότι θα κινδύνευε να χάσει την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση αν επιτρεπόταν ο δήθεν «αντισημιτισμός».
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης που είναι γνωστός για τις ψυχεδελικές, out-of-the-box παρεμβάσεις του, ανατρέχει στην άγρια και δημιουργική διαδρομή του.
Ένα βιβλίο για τη βεντέτα Lolo Ferrari, σταρ της δεκαετίας του 1990 και κάτοχος των μεγαλύτερων τότε προσθετικών στήθους στον κόσμο, αναζωπυρώνει μια συζήτηση σχετικά με τη ριζική μεταμόρφωση του σώματος και το κατά πόσο υπάρχει τέχνη στην πρακτική αυτή.
Οι νεοϊμπρεσιονιστές συστήνονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μέσα από 55 έργα από μουσεία του εξωτερικού και ιδιωτικές συλλογές που εκτίθενται στο Ιδρυμα Γουλανδρή
Η Hanna Eshel δεν έπεισε τον καλλιτεχνικό κόσμο της Νέας Υόρκης. Ο μόνος αξιόπιστος εκθεσιακός χώρος που την φιλοξένησε ήταν η δική της σοφίτα. Όμως, ένας σύμβουλος τέχνης που αναζητούσε σπίτι άλλαξε την ιστορία της.
Όλα ξεκίνησαν επειδή ήταν κολλημένοι σε ένα ξενοδοχείο του Τόκιο και έπρεπε κάπως να σκοτώσουν την ώρα τους.
Από τη Βιέννη και τον πατέρα της ποπ αρτ, Ρόι Λίχτενσταϊν μεταφερόμαστε στο Λονδίνο και τη Yoko Ono και πάλι από την αρχή.
Το 2024 σηματοδοτεί τα 120 χρόνια από τη γέννηση του Καταλανού καλλιτέχνη Dalí, δημιουργώντας μια εξαιρετική συνθήκη για να επανεξετάσει κανείς την εξαιρετική διαχρονικότητα του.
Πού μπορεί να φτάσει η φαντασία του ανθρώπου όταν σχεδιάζει ένα κτήριο;
Φωτογράφισε τις περισσότερες από τις ιστορικές στιγμές της Νότιας Αφρικής.
Tο μοντέλο είχε μεγάλη επιτυχία στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1990. Αλλά οι ανέμελες εικόνες, οι οποίες παρουσιάζονται σε ένα νέο βιβλίο, έφεραν την απόλυση του φωτογράφου.
«Πρόκειται για βανδαλισμό σε ευρεία κλίμακα», έγραψε κάποτε η φωτογράφος Tish Murtha για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση Θάτσερ είχε αποδεκατίσει τις εργατικές κοινότητες της Αγγλίας.
Η μεγάλη ευκαιρία της Lee Miller ξεκίνησε με μια εμπειρία κοντά στο θάνατο.
Μια νέα έκθεση πρόκειται να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο οι καλλιτέχνες αντιμετώπισαν τις πολιτικές προκλήσεις και τις διεθνείς συγκρούσεις, όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ και η Παλαιστινιακή υπόθεση.
Μεταξύ των έργων είναι «Η παραλία στο Σέβενινγκεν με ήρεμο καιρό» του Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Τα zines για το πανκ, τον φεμινισμό, την κουλτούρα του δρόμου και την εννοιολογική τέχνη μέσα από τις φωτοτυπημένες σελίδες τους και την εκτόξευση της υπόγειας δυναμής τους, της δεκαετίας του 1970.
H Ιταλίδα πρωθυπουργός αναφέρεται συχνά στον Βρετανό συγγραφέα, δημιουργό του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», τα έργα του οποίου σημάδεψαν το νεανικό κίνημα του νεοφασιστικού MSI και έκανε δώρο στον εαυτό της μια έκθεση για αυτόν.
«Πάντα βάζουμε κάποια ζωηρή, funky ντίσκο μουσική, ώστε το μοντέλο και η ομάδα να τραγουδούν και να χορεύουν κατά τη διάρκεια των λήψεων» περιγράφει η σπιρτόζα φωτογράφος Ellen von Unwerth.
Ο δυναμικός χαρακτήρας του πορτρέτου οδήγησε στην ιταλική ονομασία του πίνακα του 1905, A Vele Gonfie, που σημαίνει «με γεμάτα πανιά» ή «με κέφι».
Αυτά τα υπέροχα πλάσματα στη ζωή της χώρας.
Ένα νέο βιβλίο παρουσιάζει το σύνολο των φωτογραφικών ιστοριών που ο Ιάπωνας φωτογράφος έκανε για το περιοδικό Shashin Jidai, το οποίο ακροβατούσε ανάμεσα στη φωτογραφία και την πορνογραφία.
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα της έρευνας και των μελετών.
Οι εικαστικές δημιουργίες στολίζουν τη βρετανική πρωτεύουσα.
Από το Κουκάκι μέχρι το Μεταξουργείο και την οδό Πατριάρχου Ιωακείμ, συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Πάμε να δούμε;
Ο νέος κύκλος εκθέσεων του ΕΜΣΤ με τίτλο «Kι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;» αποτελεί ισχυρή δήλωση ενάντια στην ανδροκρατούμενη τέχνη.
Γνωρίζατε ότι τα προφυλακτικά Ramses, δημιουργήθηκαν από έναν άνδρα ονόματι Julius Schmid, ο οποίος εργαζόταν ως παρασκευαστής λουκάνικων;
Δεδομένου ότι η ακροδεξιά στην Αυστρία αναμένεται να «πάρει τα κυβερνητικά ηνία» στις επόμενες εκλογές, η «υπενθύμιση» της ναζιστικής βαρβαρότητας κρίνεται αναγκαία.
Από τον Σον Κόνερι και τον Τομ Κρουζ με τον Φορντ Κόπολα, όλοι τους θα έπρεπε να συμφωνήσουν με τους ένστολους του Πενταγώνου ώστε να βγει η ταινία «όπως πρέπει».
Θα εκτεθούν έργα των Nan Goldin και Andres Serrano, καθώς και μια ειδική εγκατάσταση φτιαγμένη από δέρμα αγελάδας από την Chiharu Shiota.
Η εικαστική καλλιτέχνις Αλίκη Ρήγου παρουσιάζει την ατομική έκθεση της «Ακρασία» στη Chili Art Gallery και μας προσκαλεί στα εγκαίνια της τη Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου στις 19:00.
Το ντοκιμαντέρ «I'm Not Everything I Want to Be» παρουσιάζει τη φωτογράφο Libuše Jarcovjáková.
Από χώρα σε χώρα, επισκεπτόμαστε τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις που μπορείτε να δείτε αυτήν την περίοδο.
Ο πίνακας The Hesitant Fiancée, του 1866, του Auguste Toulmouche επαναχρησιμοποιείται στο διαδίκτυο ως αγωγός για τον θυμό των γυναικών - «Γιατί αυτή η νύφη φαίνεται τόσο αγριεμένη;».
Η Harmonia Rosales, στο έργο της «Η δημιουργία του θεού» απεικόνισε τον θεό ως μαύρη γυναίκα.
Ο καλλιτέχνης θέλησε να δώσει «φωνή» στους μετανάστες, οι οποίοι συχνά αντιμετωπίζονται σαν αριθμοί, στον κατά τα άλλα «πολιτισμένο» δυτικό κόσμο.
Ένας «άσημος» φωτογράφος, κατάφερε να δημιουργήσει μια από τις πολυτιμότερες φωτογραφίες στην ιστορία του κλάδου.
Ζήτηση για αφηρημένη τέχνη, σύγχρονους καλλιτέχνες και γυναίκες. Οι δημοπρασίες που προβλημάτισαν.
Είναι γνωστό ως μια από τις πιο δημοφιλείς εικόνες της τέχνης για τη σεξουαλικότητα του έρωτα, αλλά το γλυπτό του Ογκίστ Ροντέν με τους δύο εραστές έχει μια μπερδεμένη - και αμφιλεγόμενη – ιστορία.
Το Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι, πρόσθεσε έναν «εθνικό θησαυρό» στη συλλογή του τέσσερα χρόνια αφότου ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μιας εκκαθάρισης σπιτιού.
Η έκθεση του Κινέζου αντιφρονούντα καλλιτέχνη επρόκειτο να ανοίξει στην γκαλερί Lisson, αλλά αναβλήθηκε επ' αόριστον.
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ALTER EGO MEDIA A.E.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442
