ΑΠΟΨΗ
Όσο με πληγώνεις τόσο με πορώνεις
Ένας ύμνος στις γυναίκες που δεν εγκαταλείπουν, στις γυναίκες που επιμένουν και εμμονικά επουλώνουν τα αναπόφευκτα και αδιάκριτα τραύματα του χρόνου, στις γυναίκες που ονειρεύονται, στις Μαντόνες που επιλέγουν να μην αναγνωρίζονται.