Το ανακοίνωσε ο ίδιος ο Κωστής Χατζηδάκης, με συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή, ότι πρόκειται να θεσπιστεί η εμπλοκή ιδιωτών, δικηγόρων και λογιστών, στην έκδοση συντάξεων, αφού ο υπάρχων κρατικός μηχανισμός είναι γνωστό ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί
Η ταυτότητα των σύγχρονων Ελλήνων - όλων ημών δηλαδή - δεν παρουσιάστηκε μια ωραία πρωία του 1821 έτοιμη και πλήρως διαμορφωμένη, ταυτοχρόνως με την κήρυξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
Ωχ! Η ηρωίδα της στήλης έμπλεξε ξανά σε περιπέτειες. Μετά από επίμονη απαίτηση του κοινού, η κυρία Ούρσουλα και πάλι στη σκηνή - και όχι επειδή ο πρόεδρος Βαρουφάκης, από τα χείλη του οποίου κρέμονταν οι πάντες στην Ευρώπη, αποφάνθηκε μέσω του Twitter ότι «έφτασε η ώρα να απολυθεί» η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Δεν θυμάμαι να έχω ακούσει ξανά αντιπολίτευση να ζητεί μορατόριουμ από την κυβέρνηση. Για την ακρίβεια, πρόκειται για κάτι ακόμη χειρότερο: η αντιπολίτευση, εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ, καλεί την κυβέρνηση να ζητήσει εκείνη μορατόριουμ από την αντιπολίτευση, ώστε η τελευταία γενναιοφρόνως να της το παραχωρήσει.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το προσέξατε, αλλά ένας άνθρωπος 38 ετών πέθανε ακαριαία, την Καθαρά Δευτέρα στον Μαραθώνα, εξαιτίας αλεργικού σοκ που του προκάλεσε γαρίδα.
Πριν από ένα μήνα, όταν η αναρχική συλλογικότητα «Μασόβσκα» βανδάλισε τον εξωτερικό χώρο του γραφείου του Μ. Βαρβιτσιώτη
Αν κάτι με συναρπάζει στα πολιτικά και τα δημοσιογραφικά κείμενα του Τζορτζ Οργουελ είναι η αρετή της πνευματικής εντιμότητας, που υπερισχύει ιδεολογικών θέσεων και επιλογών
Ηταν μια προσπάθεια αναβίωσης των Δεκεμβριανών του 2008 σε μικρογραφία, με τον ΣΥΡΙΖΑ στον ρόλο του υποκινητή, όπως και τότε.
Η περίεργη αίσθηση του déjà vu, μαζί με τη γεύση της μπαγιατίλας... Ζούμε την αντεπίθεση της Παλαβής Αριστεράς. Ανασυγκροτήθηκε, μετά από το μακρύ κυβερνητικό της διάλειμμα των πέντε ετών και την επίσης μακρά περίοδο αμηχανίας ως αντιπολίτευση, και τώρα περνά στην αντεπίθεση.
H εικόνα του αστυνομικού που ξυλοκοπεί τον νεαρό στη Νέα Σμύρνη είναι αποκρουστική και απαράδεκτη. Αυτό δεν αμφισβητείται
Σε νέα συνέντευξή της η δικηγόρος του καταδικασμένου δολοφόνου της 17Ν μας αποκάλυψε τον πραγματικό λόγο του αιτήματός του: δεν βολεύεται στον Δομοκό.
Εκείνο που προσωπικώς με καταπλήσσει είναι ότι οι Αρχές πραγματοποιούν ελέγχους για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων
Ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ έφθασαν οι κραδασμοί από την ειλικρίνεια του Θ. Δρίτσα
Εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να πείσει ότι δεν υποστηρίζει τον εκβιασμό Κουφοντίνα λόγω ιδεολογικής συγγένειας, αλλά επειδή υπερασπίζεται την αξία της ανθρώπινης ζωής, ήλθε ο Θοδωρής Δρίτσας του ΣΥΡΙΖΑ (τέως υπουργός και πάντα σύζυγος της αλησμόνητης κυρίας Τασίας) να βάλει τα πράγματα στη θέση τους...
Οταν ο Κουφοντίνας και οι φίλοι του δολοφονούσαν και απειλούσαν, δεν θυμάμαι ποτέ την πολιτεία να υποχώρησε στις απαιτήσεις που έθεταν.
Για τον Δημήτρη Κουφοντίνα η ανθρώπινη ζωή ήταν πάντα ένα μέσον για την επίτευξη των σκοπών του - ένα εργαλείο, σύμφωνα με την ορολογία της μόδας. Στο παρελθόν, για το οποίο και καταδικάστηκε, επρόκειτο πάντα για τη ζωή των άλλων, των «ταξικών εχθρών», όπως έκριναν αυτός και οι φίλοι του.
Ολη η οξύτητα που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη ήταν τελικά άνευ λόγου, αφού ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε τίποτε για να τεκμηριώσει τη νοσηρή συνωμοσιολογία.
Αν αυτό είναι το τελευταίο έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Λιγνάδης, σίγουρα ο πιο εκνευριστικός ρόλος είναι όλων εκείνων που τώρα λένε - εκ των υστέρων - ότι το ήξεραν και, συνεπώς, δικαιούνται να αισθάνονται δικαιωμένοι. Συνήθως μάλιστα έχουν και μία συγκρατημένη μομφή για όσους δεν είχαν τη δική τους γνώση και εκπλήσσονται με την αποκάλυψη του τέρατος.
Το γεγονός ότι τα θέατρα μένουν κλειστά εδώ και καιρό μας δίνει, νομίζω, μια εξήγηση για όλο αυτό το ταλέντο που βλέπουμε να εκτονώνεται γενναιόδωρα με αφορμή το σκάνδαλο Λιγνάδη.
«Με βαθιά υποκριτική τέχνη με εξαπάτησε». Κάθε φορά που ακούω την κυρία Μενδώνη να το λέει, γελάω το ίδιο. Ηταν εξοργιστικό ότι, στην περίφημη συνέντευξη Τύπου της περασμένης Παρασκευής, η υπουργός Πολιτισμού ασχολήθηκε κυρίως με την υπεράσπιση του εαυτού της
Από αυτά που διαβάζουμε και ακούμε σήμερα, ο Δημήτρης Λιγνάδης προκύπτει ως τέρας: ένα αρπακτικό, που χρησιμοποιούσε αδίστακτα την ισχύ της θέσης του και του ονόματός του για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του επιθυμίες. Αυτή, όμως, ήταν η πλευρά του κ. Χάιντ και ο μόνος που μπορούσε να τη γνωρίζει σε όλη την έκταση και το βάθος της ήταν ο Δρ. Τζέκιλ.
Σαράντα οκτώ ώρες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και αποκλεισμένος από τα χιόνια ήταν, για μένα, το τέλος του πολιτισμού και η επιστροφή στο σπήλαιο.
Ο καινούργιος όρος, που πρόσθεσε στον δημόσιο διάλογο η κακοκαιρία, ήταν η «υπογειοποίηση» (των καλωδίων της ΔΕΗ). Ηταν από τα πρώτα πράγματα που άκουσα, μόλις αποκαταστάθηκε η επαφή μου με την πραγματικότητα: «Πού ακούστηκε τόσα χρόνια να μην έχει γίνει η υπογειοποίηση των καλωδίων;».
Το πραγματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έχει να ανταγωνισθεί έναν σοβαρό αντίπαλο στην κυβέρνηση.
Αναρωτιέμαι, αν στην ίδια κατηγορία με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης ανήκει και ο τ. πρόεδρος Προκόπιος Παυλόπουλος.
Ο Κωνσταντίνος Κουτσαβάκης δεν σε πείθει. Είναι ψεύτικος στα όρια του κωμικού. Σε κερδίζει όμως κάπως, χάρη στην αφέλεια που προβάλλει γενναιόδωρα.
Για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η πολιτική είναι και θέμα ιδεών, όχι μόνον ισχύος, η χθεσινή αντιπαράθεση των αρχηγών στη Βουλή είχε μια ευχάριστη έκπληξη.
Δεν εξισώνει μόνο διαδηλώσεις και Βουλή ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, αλλά θεωρεί τις πρώτες σημαντικότερες από τη Βουλή σε μια δημοκρατία, κατά τη δική του αντίληψη, αφού για χάρη των διαδηλώσεων Βουλή και κυβέρνηση οφείλουν να περιστείλουν τη λειτουργία τους.
Το πεζοδρόμιο είναι αναπόφευκτα μέρος του ευρύτερου πολιτικού παιχνιδιού σε μια δημοκρατία.
Είναι αλήθεια ότι, μέχρι να διαπιστωθεί η παρακολούθηση στις 14 Απριλίου 2020, η αλληλογραφία της νέας Προέδρου αφορούσε κατά το πλείστον δημοσιεύματα του Τύπου.
Επί έναν μήνα, μετά την ανάληψη των καθηκόντων της ως Προέδρου της Δημοκρατίας, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του ιδιαίτερου γραφείου της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου παρακολουθούνταν (παρανόμως) από την ιδιαιτέρα του προκατόχου της, κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.
Από τη στιγμή που η «αυτοτελής Υπηρεσία Φύλαξης» θα υπάγεται απευθείας στον πρύτανη ή τον αρμόδιο αντιπρύτανη, κάθε σοβαρή συζήτηση για τη συγκεκριμένη πρόταση περιττεύει.
Προχθές στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής (εδώ πέφτει ένα ηχηρό ταρατατζούμ, κατά προτίμηση από χάλκινα πνευστά) συνέβη κάτι σπάνιο και αξιοσημείωτο: ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ.
Σήμερα, με την ανοχή σας, θα ήθελα να καταπιαστώ με το αυτονόητο. Οταν θεωρούμε μία πράξη ή μία ενέργεια ως αυτονόητη, γιατί χρειάζεται κιόλας να την ορίσουμε ρητώς ως τέτοια;
Τι είναι, τέλος πάντων, το περιπόθητο κέντρο του πολιτικού φάσματος; Πάντως, δεν είναι ένα σταθερό γεωγραφικό σημείο, δεν είναι η μέση απόσταση από τα εκάστοτε άκρα.
Επιτέλους! Ξανά μαζί μας ο Δημήτρης Μάρδας, για μία σύντομη εμφάνιση, αντάξια όμως του κύρους και της φήμης του. Ο, κατά τη γνώμη μου, κορυφαίος διασκεδαστής του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί την εντυπωσιακή επιστροφή του με άρθρο για το νομοσχέδιο των ΑΕΙ, στο οποίο προτείνει «πρακτικές λύσεις» για το ζήτημα της βίας και της παραβατικότητας στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Οταν το δίλημμα τίθεται ανάμεσα στην ευθυνοφοβία από τη μια και, από την άλλη, την επιπολαιότητα που προξενεί ζημία, ό,τι και αν επιλέξεις έχει γεύση πικρή.
Είναι αλήθεια ότι οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα συχνά υποδύονται με ευκολία τον ρόλο του διεθνολόγου, του σεισμολόγου, του λοιμωξιολόγου κ.λπ. - η ειδικότητα ποικίλλει αναλόγως των αναγκών της εκάστοτε περίστασης.
Από τις μέχρι τώρα πληροφορίες που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, με βάση τον κοινό νου, που ελπίζω ότι διαθέτω, αντιλαμβάνομαι ότι δύο παράγοντες ήσαν οι σημαντικότεροι στην υπόθεση της προμήθειας των εμβολίων
Κατ' αρχάς, να επισημάνουμε το θετικό της υπόθεσης: ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ποιος είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος και δεν τον συγχέει με τον Ευάγγελο! Αυτό ας το κρατήσουμε.
Το νέο όριο των 100 ατόμων στις συναθροίσεις η κυβέρνηση το χαρακτηρίζει ευνοϊκό και έχει δίκιο, αφού μέχρι πρότινος το όριο ήταν στα 9 άτομα.
Αν έχω καταλάβει σωστά από τα συμφραζόμενα, ο λόγος για τον οποίον ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε τώρα, μία ημέρα πριν από την έναρξη των διερευνητικών, να δημοσιοποιήσει τη διαφωνία του με τη διαδικασία ήταν επειδή κρίνει ότι, με τις απόψεις του, «υπερασπίζεται τα δικαιώματα της χώρας», όπως αναφέρει εν παρόδω σε κάποιο σημείο της συνέντευξής του.
Από τα πρώτα που έκανε ο Τζο Μπάιντεν μόλις ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντά του ήταν να αλλάξει μερικά πράγματα συμβολικής σημασίας στη διακόσμηση του οβάλ γραφείου, στον χώρο δηλαδή όπου θα περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του.
Επρεπε να φθάσουμε στον Ιούνιο για να παρουσιάσει η Επιτροπή τη στρατηγική της και τον Οκτώβριο για να συμφωνήσει τις πρώτες παραγγελίες, μοιράζοντάς τες σε πέντε εταιρείες (Sanofi, Moderna, AstraZeneca, Johnson & Johnson, BioNTech).
Εκ πρώτης όψεως, η σχέση που μπορεί να έχουν οι φοιτητές με τη μαρμαρόσκονη δεν είναι εμφανής. Αν όμως έχετε την υπομονή να προχωρήσετε στις επόμενες παραγράφους, υπόσχομαι να την αποδείξω.
Εφόσον το έχεις, το ταλέντο δεν χάνεται ποτέ, ούτε στα γεράματα. Ιδεώδες παράδειγμα η περίπτωση του Χάρη του Καστανίδη, ο οποίος χθες ανέβασε το εξής αστείο στο Twitter: «Επειδή κάποιοι επαίρονται για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και η ιστορική μνήμη μένει σιωπηλή.
Οι φίλοι μας οι Γάλλοι πήραν την παραγγελία για τα αεροσκάφη Rafale και οι έχοντες γνώση των σχετικών συζητήσεων στους αρμόδιους κυβερνητικούς κύκλους ερμηνεύουν τη συγκεκριμένη επιλογή ως ένδειξη ότι δεν πρόκειται να πάρουν και την παραγγελία για τις φρεγάτες.
Μου κάνει εντύπωση πώς επανέρχεται, είτε με τη μορφή ερωτήσεων είτε αναλύσεων, το σενάριο περί πρόωρων εκλογών το 2021. Το αποδίδω στη μόνιμη δημοσιογραφική καχυποψία, η οποία πηγαίνει με την κεκτημένη ταχύτητα αλλοτινών εποχών, ανεξαρτήτως των εκάστοτε αντικειμενικών συνθηκών.
Περισσότερο αηδιαστικό και από την ίδια την πράξη του βιασμού είναι, κατά τη γνώμη μου, η στάση των τρίτων που εκφράζεται με την κουτοπόνηρη απορία: «Μα, καλά, τώρα το θυμήθηκε;».
Το νομοσχέδιο όμως της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με τις καινοτομίες που εισάγει ως προς την εισαγωγή των φοιτητών, την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και του ακαδημαϊκού χώρου, επαναφέρει τις μεταρρυθμίσεις στο προσκήνιο της πολιτικής.
Αν ευσταθούν αυτά που συνταράσσουν από προχθές την πολιτική της Κύπρου, αναρωτιέμαι τι πρέπει να είχε κατεβάσει εκείνο το βράδυ ο Νίκος Αναστασιάδης, για να φθάσει στο σημείο να κομπάζει μπροστά σε τρίτους για τα έσοδά του από τα «χρυσά διαβατήρια»...
Στην εποχή των μέσων μαζικής επικοινωνίας και της εικόνας, τα δάκρυα έχουν γίνει στοιχείο της πολιτικής. Εφόσον χύνονται με μέτρο θεωρούνται απόδειξη συναισθηματισμού, όπως π.χ. το δάκρυ του Μπάρακ Ομπάμα για τη γιαγιά του
Εφόσον στο επόμενο διάστημα η Τουρκία αποφύγει τις γνωστές προκλήσεις της στο Αιγαίο, δεν χωρεί αμφιβολία ότι η επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών, έπειτα από 6 χρόνια, είναι ό,τι ακριβώς επεδίωκε τόσο καιρό η κυβέρνηση.
Για να πάψει αυτή η παρεξήγηση, νομίζω ότι μία είναι η ενδεδειγμένη λύση: για κάθε ασθενή τους σε σοβαρή κατάσταση, οι γιατροί να στέλνουν τα επιστημονικά δεδομένα κατευθείαν στο υπουργείο Υγείας και ο αναπληρωτής υπουργός να αποφασίζει προσωπικώς για κάθε περίπτωση.
Την πιστότερη απεικόνιση της πολιτικής κατάστασης σήμερα τη βρίσκουμε στις εργασίες της Βουλής κατά την τρέχουσα εβδομάδα.
Οι υπάλληλοι του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου απευθύνουν επιστολή τους στον Πρωθυπουργό, διαμαρτυρόμενοι για το νομοσχέδιο που πρόκειται να καταθέσει στη Βουλή η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη
«Εσείς καταλαβαίνετε τι θέλουν οι παπάδες;». Η ερώτηση ήλθε από την κυρία στο περίπτερο, καθώς πλήρωνα τις εφημερίδες παραμονή των Θεοφανίων.
Η κυβέρνηση ενισχύθηκε εκεί που ήταν απαραίτητο, δηλαδή στα παραγωγικά υπουργεία και στην εκπροσώπηση της ΚΟ, ενώ συγχρόνως ξεφορτώθηκε περιττά βάρη - όσο αυτό ήταν δυνατόν, βέβαια, διότι η τήρηση των ισορροπιών πάντα περιορίζει τη θεωρητικά απόλυτη δυνατότητα του πρωθυπουργού.
Δεν μπορούν να της συγχωρήσουν, φαίνεται, ότι, με την εκλογή της στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, απομάκρυνε το τελευταίο έρεισμα τους στην εξουσία: τον προκάτοχο της, τον σοφολογιότατο καθηγητή Προκόπιο Παυλόπουλο.
Δεν χρειάζεται μαντική ικανότητα - άλλωστε δεν υπάρχει παρά μόνο ως σχήμα λόγου - για να προβλέψει κάποιος ότι το 2021 θα φέρει τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης.
Αν δεν θέλουμε να παίζουμε με τις λέξεις και να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το αίσχος με τις selfies των εμβολιαζομένων κυβερνητικών ήταν ένα οργανωτικό λάθος.
Το Πάντειο δεν θέλει στους χώρους του την ειδική μονάδα που σχεδιάζεται από την Αστυνομία για την αστυνόμευση των πανεπιστημιακών χώρων.
Νευρικότητα είναι ο ηπιότερος τρόπος για να περιγράψεις τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην προοπτική του εμβολιασμού. Δυσπιστία και καχυποψία για κάθε βήμα της προετοιμασίας, σπουδή για αιτιάσεις εκ των προτέρων, γενικώς διαπιστώνω από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης έναν εκνευρισμό που δεν ελέγχεται.
«Τα πρώτα διακόσια χρόνια είναι δύσκολα» (Εκδόσεις Μεταίχμιο), του Τάκη Θεοδωρόπουλου (για τους φίλους «Γέροντας Τάκης»), είναι ένα κείμενο στην κλασική παράδοση του δοκιμίου - προτού παραλάβουν το είδος οι πανεπιστημιακοί και του αφαιρέσουν τη λογοτεχνική χάρη. Με τη χαρακτηριστική του λεπτή ειρωνεία, ο συγγραφέας εξερευνά τη συνέχεια του Ελληνισμού, μέσα από την έννοια του «θυμού», την οποία ανιχνεύει καθ' όλη την ιστορική πορεία μας ως έθνος. Η ειρωνεία - όχι ως λεκτική εξυπνάδα, αλλά ως τρόπος θέασης των πραγμάτων - γίνεται το μέσον με το οποίο ο συγγραφέας αντιλαμβάνεται την εθνική του ταυτότητα. Είναι η μέθοδος αυτοπροστασίας του σκεπτόμενου ανθρώπου.
Εν όψει Χριστουγέννων και με την υπόθεση των διασυνδέσεων της Folli - Follie με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρεται για σχολιασμό, ελπίζω στο κυβερνών κόμμα να έχει γίνει κατανοητό πόση ζημία προκάλεσαν στους θεσμούς οι μέθοδοι της «πρώτης φοράς Αριστερά», κατά το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Εγραφα χθες για τα ρεβεγιόν που ετοιμάζονται στα βόρεια προάστια, με rapid tests - εξόδοις του οικοδεσπότη - για τους προσκεκλημένους
Πενία τέχνας κατεργάζεται, αλλά αν μου επιτρέπετε θα προσέθετα κάτι ακόμη στο κλισέ: και ο πλούτος θράσος.
Η μάχη με το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού έχει χαθεί. Οχι μόνον εδώ, αλλά και παντού - μιλώντας τουλάχιστον για την κατηγορία των συγκρίσιμων με τη δική μας χωρών.
Ο προϋπολογισμός και οι εξάψεις του μας απομάκρυναν από την απογοήτευση του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αξίζει όμως να επανέλθουμε στο ζήτημα της Τουρκίας και των δικών μας αξιώσεων από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού ούτως ή άλλως σύντομα θα το έχουμε ξανά μπροστά μας
Οσο και αν οι λέξεις όταν τις χρησιμοποιεί η αντιπολίτευση χάνουν τη σημασία τους, έχουν καταντήσει κουραστικές οι εκρήξεις «δημοκρατικής ευθιξίας» της αντιπολίτευσης που συμβαίνουν με το παραμικρό, όπως στην πρόσφατη περίπτωση άρσης της ασυλίας δύο βουλευτών της αντιπολίτευσης, του Παύλου Πολάκη και της Αγγελικής Αδαμοπούλου του «Μέρα25».
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η σύσταση του Πρωθυπουργού στον Νίκο Φίλη να φορέσει τη μάσκα του, επειδή ανήκει σε ευπαθή ομάδα, ήταν απρέπεια.
Δεν έχω την παραμικρή ειρωνική διάθεση, σας διαβεβαιώ, όταν υποστηρίζω ότι η Σουλτάνα Ελευθεριάδου αδικήθηκε. Η αντίδραση του Τύπου και των σχολιαστών ήταν να της καταλογίσουν αμέσως «χυδαιότητα», επειδή, μιλώντας κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, χαρακτήρισε τον Πρωθυπουργό
Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος
Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη
Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ALTER EGO MEDIA A.E.
Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος
Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673
ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442
