ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΧΑΣΤΕΣ

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΚΑ’)

Το «Συμπόσιον» χαρακτηρίζεται ως η αρχή της διαδρομής που ακολούθησε η Δυτική σκέψη προς την κατανόηση και την ερμηνεία του πολύπλοκου φαινομένου του έρωτα στις ποικίλες μορφές και εκφάνσεις του

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Κ’)

Το «Συμπόσιον» θεωρείται ένα από τα πλέον γοητευτικά κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΘ’)

Ο Σωκράτης πλέκει στον «Μενέξενο» το εγκώμιο της Αθήνας με ασύγκριτη μαεστρία και ευστροφία, αλλά και με μια λεπτή –σχεδόν ανεπαίσθητη– ειρωνεία, σύμφυτη με τη βαθιά ριζωμένη ελεγκτική του διάθεση

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΗ’)

Στην εριστική μέθοδο των σοφιστών ο Σωκράτης αντιπαραθέτει τη δική του μέθοδο διδασκαλίας, την περίφημη σωκρατική διαλεκτική, το σωκρατικό έλεγχο, που στόχο έχει τη γνώση και την αλήθεια

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΖ’)

Στον «Κρατύλο» ελέγχεται κατ’ αρχήν η ορθότητα των ονομάτων, ερευνάται η διαρκώς μεταβαλλόμενη γλώσσα και φανερώνεται η σχέση μεταξύ της γλώσσας και της αληθούς γνώσης των πραγμάτων

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΣΤ’)

Η σημασία του «Μένωνος» έγκειται στο γεγονός ότι αποτελεί ένα αξιοπρόσεκτο βήμα στη διαμόρφωση της περίφημης πλατωνικής θεωρίας των ιδεών

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΕ’)

Ο «Γοργίας» θεωρείται ένα από τα κορυφαία συγγράμματα της αρχαίας ηθικής γραμματείας

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΔ’)

Κεντρική ιδέα του «Κρίτωνος», του λαμπρού αυτού μνημείου του πλατωνικού πνεύματος, είναι η ευπείθεια στους νόμους ως το πρώτιστο καθήκον ενός πολίτη

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΓ’)

«Απολογία Σωκράτους», το υπέροχο πλατωνικό αμάλγαμα του αττικού δικανικού λόγου και της υψηλής λογοτεχνίας

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΒ’)

Κεντρική ιδέα του πλατωνικού διαλόγου «Ιππίας Μείζων» είναι το κομβικό ερώτημα τι είναι το όμορφο, τι λογής είναι τα όμορφα και τα άσχημα, με άλλα λόγια ποια είναι η φύση του ωραίου

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΙΑ’)

Θεματικός πυρήνας του Ίωνος είναι η διάκριση μεταξύ έλλογης γνώσης και θείας έμπνευσης, η αντιπαράθεση μεταξύ φιλοσοφίας και παραδοσιακής ποιητικής σοφίας

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Ι’)

Το κεντρικό θέμα της διαλεκτικής αντιπαράθεσης μεταξύ του Σωκράτη και του Ιππία είναι η εξέταση της έννοιας «αμείνων» τόσο στην ηθική της διάσταση όσο και στην τεχνική της σημασία

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Θ’)

Κεντρικό θέμα του «Πρωταγόρα» είναι η φύση (η ουσία) της αρετής και, κατ’ επέκταση, το εφικτόν ή μη της διδασκαλίας της

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Η’)

Στους τέσσερις πρώτους διαλόγους της πρώιμης εργογραφίας του Πλάτωνος ιχνηλατείται η αρχική εικόνα των επιμέρους φαινομένων μέσα από το ερώτημα «τί εστιν» (τι είναι)

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Ζ’)

Οι ερευνητές κατατάσσουν με βεβαιότητα τα έργα του Πλάτωνος σε τρεις μεγάλες ομάδες: της πρώιμης, της ώριμης και της όψιμης δημιουργικής περιόδου

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος ΣΤ’)

Ο Πλάτων δεν κατάφερε να πραγματώσει στις Συρακούσες όσα είχε οραματιστεί ως νομοθέτης

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Ε’)

Ο Πλάτων απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στη διαλεκτική, στη φιλοσοφική συζήτηση, που συνιστούσε το ύψιστο σημείο των φιλοσοφικών σπουδών

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Δ’)

Η περιώνυμη Ακαδημία Πλάτωνος επέπρωτο να λειτουργήσει επί εννέα ολόκληρους αιώνες, έως το κλείσιμό της από τον Ιουστινιανό το 529 μ.Χ.

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Γ’)

Η συνειδητοποίηση του αγεφύρωτου χάσματος που χώριζε τη σκέψη του από μνησίκακες πράξεις και πολιτικές διαμάχες ώθησε τον Πλάτωνα να εντρυφήσει στη μελέτη της φιλοσοφίας

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Β’)

Η σύνδεση του Πλάτωνος με τον κόσμο της παλαιάς αττικής αριστοκρατίας, μολονότι δεν είχε ως συνέπεια και μια πνευματική συγγένεια, είναι ευδιάκριτη στο όλο έργο του

Literature

Πλάτων: Η ιδέα του αγαθού (Μέρος Α’)

Στην Αθήνα του 4ου αιώνα π.Χ. υπήρχε αναντιστοιχία ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν της πόλης και στις νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, τις νέες πνευματικές αναζητήσεις

Literature

Σωκράτης: Η ύψιστη αξία της ψυχής (Μέρος Ε’)

Στην πασίγνωστη φράση «ουδείς εκών κακός» (κανείς δεν αδικεί εκουσίως, κανείς δεν παραβιάζει το δίκαιο με τη θέλησή του) συμπυκνώνεται η σωκρατική θεωρία για τη γνώση της αρετής

Literature

Σωκράτης: Η ύψιστη αξία της ψυχής (Μέρος Δ’)

Στην κορυφή του πίνακα των δικών του αξιών ο Σωκράτης τοποθετεί την ψυχή, την οποία θεωρεί ως το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, αλλά –συνάμα– και τη μεγαλύτερη δέσμευσή του

Literature

Σωκράτης: Η ύψιστη αξία της ψυχής (Μέρος Γ’)

Η εικόνα που μπορούμε να σχηματίσουμε σήμερα για τον Σωκράτη οφείλεται κατά βάση σε δύο πηγές πληροφόρησης: στον Πλάτωνα και στον Ξενοφώντα

Literature

Σωκράτης: Η ύψιστη αξία της ψυχής (Μέρος Β’)

Ο Σωκράτης, οδηγημένος από το «δαιμόνιόν» του, υπηρέτησε με πάθος τον ορθό λόγο και δεν έπαυσε ποτέ να ζητά να του δικαιολογήσουν καθιερωμένες αντιλήψεις

Literature

Σωκράτης: Η ύψιστη αξία της ψυχής (Μέρος Α’)

Με τα ακατάπαυστα ερωτήματά του και το διαρκή έλεγχο που ασκούσε, σε κάθε χώρο και με κάθε ευκαιρία, ο Σωκράτης άγγιζε τις ρίζες της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης