«Πάσχα των Ελλήνων» 
Πάσχα: «Ανιό αλά παλικάρ»
Οι Έλληνες όταν γλεντάνε είναι πολύ σκεφτικοί. Όταν έχουν κάτι πολύ ευχάριστο σιωπούν
Δευτέρα 28 Απριλίου 2025
21o ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
Όλα τα άρθρα του tag ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
Αισθητικός θησαυρός
Κωνσταντίνος Καβάφης: Ακέριος ο κόσμος της Ευρώπης
Η συνάντηση του ελληνικού χρόνου και του ιδεατού ελληνικού χώρου
Λυρικός ιδανισμός
Αριστομένης Προβελέγγιος: Ο ποιητής
Ένας ποιητής που δεν επεδίωξε να ενταχθεί στην ιστορία
Το μυστικό της ποίησης
Γιώργος Μπλάνας: Έχει νόημα να λες τα πάντα;
Η ποίηση είναι τζάκι το καλοκαίρι και βεντάλια τον χειμώνα
Η μάχη της ποιότητας
Οδυσσέας Ελύτης: Η αυταπάτη που μας κρατάει στη ζωή
Το καθήκον του πνευματικού ανθρώπου
Άξιος της ποίησης
Τάκης Σινόπουλος: Όσοι φοβήθηκαν, ένα τομάρι το είχανε, το πούλησαν
Σ' όλη του τη ζωή οικείος
Ο «κλασικός»
Γιώργος Σεφέρης: Ριζωμένος στο χώμα που τον γέννησε
Φωνή εντελώς προσωπική και ανεπανάληπτη
Άνθρωπος αθόρυβος
Μάνος Ελευθερίου: Ο... κοιμισμένος
Όταν ένας άνθρωπος υπονομεύει έτσι τον εαυτό του, είναι σε θέση να υπονομεύσει το παν
Η σφραγίδα της ατομικής ψυχής
Κωστής Παλαμάς: H έννοια του εθνικού ποιητή
Ο θεμελιωτής αφενός της νεοελληνικής κριτικής και αφετέρου της ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας
Πρωτοπόρος
Κώστας Βάρναλης: Ένας σύγχρονος Αλκιβιάδης με αριστοφάνειες καταβολές
«Μισή ντροπή δική μου, μισή δική της»
Αποτρόπαια μνήμη
Μενέλαος Λουντέμης: Φοβούμαι μην κινδυνέψω ν' αποκληθώ κάποτε «δάσκαλος»
Μια εποχή γεμάτη αίματα και προδομένες προσδοκίες
Σύγχρονος Διογένης
Γιάννης Σκαρίμπας: Ο πισινός μου έβγαλε κάλους από το διάβασμα
«Είμαι και χωρίς το Νομπέλ ένας μεγάλος άνθρωπος των γραμμάτων»
Πλήρης συνείδηση της ματαιότητας
Κώστας Βάρναλης: Ζητήματα συνειδήσεως
Η ομορφιά ως αλήθεια, η ασκήμια ως ψέμα
Έντονος άνθρωπος
Λευτέρης Παπαδόπουλος: Εν βρασμώ ψυχής
Τα ποιήματά μου δεν είναι παραγωγή της ψυχής μου και της φαντασίας μου, είναι βιωματικά
Πατρώα γη
Μιχάλης Γκανάς: Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά πάρε και τον πατέρα…
Μια μοναξιά που χτίστηκε σιγά σιγά μ' όλα τα υλικά και δίχως λόγια
Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Γιώργος Σεφέρης: Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας
Η δίψα του ανθρώπου έχει δώσει σχήμα στα λόγια ενώ ο άνθρωπος δεν είναι πια εκεί
Ο Βελισσάριος της ελληνικής τέχνης
Νίκος Εγγονόπουλος: Υπερρεαλιστής πριν τον υπερρεαλισμό
Η διαχρονία του ελληνικού πνεύματος από έναν πολίτη του κόσμου
Περί αλητείας
Γιώργος Κακουλίδης: Πώς μ' έσωσε ο γάτος μου
Ένας γάτος που τρώει τα χειρόγραφα του Νίκου Καρούζου
Μάρτυς ειλικρινής
Γιώργος Σεφέρης: Ο Όμηρος του 1963
Καρφωμένος σε μια γη και σ' ένα φως που είναι η ζωή του και ο θάνατός του
Ένας μιγαδικός λόγιος
Νάνος Βαλαωρίτης: Ατραπός προς την πηγή της ζωής
Τα τιμαλφή της ελληνικής παιδείας
Ένας άρτιος τεχνίτης
Ανδρέας Εμπειρίκος: Ποιητική τιμιότητα
«Το Παρατηρητήριον δεν μούχλιασε μπροστά μας»
Μνήμη και λήθη
Αντώνης Φωστιέρης: Βιογραφία
Ελάχιστα πράγματα από αυτά που έχουμε ζήσει μπορούμε να θυμηθούμε
Πολιτικός ποιητής
Μίλτος Σαχτούρης: Το σπαραγμένο σώμα της μεταπολεμικής Ελλάδας
Με λίγες λέξεις δημιουργεί μερικά από τα αρτιότερα ποιήματα της ελληνικής γλώσσας
