Στάθης Σταμουλακάτος στο in: «Ο ‘Κωλόκαιρος’ είναι ένα ρεαλιστικό έργο από αυτό που θέλω να κάνω μέχρι να πεθάνω»

Ο Στάθης Σταμουλακάτος είναι από τους ηθοποιούς που ξέρεις ότι είναι ωραίος τύπος ακόμα και αν δεν τον έχεις δει ποτέ εκτός σκηνής.

Και όταν το βλέπεις το επιβεβαιώνεις. Ο ιδιαίτερος τύπος, με την χαρακτηριστική φωνή και το απίστευτο ταλέντο φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κωλόκαιρο», στο νέο έργο του Αντώνη Τσιτσιόπουλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.

Ο Σοφοκλής, ο ρόλος που υποδύεται, επιστρέφει μετά από πολυετή εξαφάνιση και είναι τόσο διαφορετικός που σοκάρει τους δικούς του ανθρώπους και αλλάζει τις ζωές τους.

Στη συζήτηση με τον Στάθη μπορεί να μην κατάφερε να μάθω τι είναι αυτό το τόσο διαφορετικό, αν και υποψιάστηκα, αλλά έμαθα σίγουρα πολλά για έναν άνθρωπο που αγαπάει το καλό θέατρο και έχει μάθει να ζει την κάθε στιγμή.

Απολαύστε τον

Μίλησε μας για τον «Κωλόκαιρο»

Όλα ξεκινούν με μια κηδεία. Το μεσημέρι γίνεται κηδεία σε ένα νυχτερινό κέντρο. Είναι μέσα τα δύο γκαρσόνια, ο μετρ και αυτός που παίζει μουσική και σε λίγο θα έρθουν και οι υπόλοιποι. Όταν είναι μέσα μόνο τα γκαρσόνια έρχεται το Σοφοκλής. Ο Σοφοκλής έχει εξαφανιστεί εδώ και πέντε χρόνια και ήταν το μεγάλο αφεντικό της επιχείρησης. Ο Σοφοκλής έρχεται κάπως διαφορετικός από ότι τον είχαν συνηθίσει.  Βέβαια τα γκαρσόνια τον βλέπουν και τα χάνουν, το ένα είναι μάλιστα και ο κουνιάδος τους. Ειδοποιούν τον αδερφό του να πάει γρήγορα.

Ξέρουμε γιατί έχει εξαφανιστεί ο Σοφοκλής;

Στην αρχή όχι. Όταν έφυγε τον έψαξαν αλλά δεν μπορούσε να τον βρει κανένας. Ο Σοφοκλής έρχεται για την κηδεία της μάνας του αλλά έρχεται κάπως διαφορετικός σε σχέση με αυτό που ήξεραν. Ήταν άνθρωπος της νύχτας, ένα μάγκας και ξαφνικά έρχεται ένας άλλος και αναστατώνει τις ζωές όλων. Σιγά-σιγά μαθαίνουμε τι έχει γίνει. Με έναν μονόλογο προς το τέλος ο Σοφκολής ξεκλειδώνει τα πάντα.

Είναι ένα καθαρά ρεαλιστικό έργο. Έχει δυσκολίες ο ρόλος;

Ρεαλιστικό φουλ, από αυτά που θέλω να κάνω μέχρι να πεθάνω. Ο ρόλος είναι δύσκολος. Έχει μια πρόκληση. Είναι πολύ διαφορετικό από ότι έχω κάνει μέχρι τώρα. Είναι στο άλλο άκρο. Μεγάλη πρόκληση για μένα.

Με τον Αντώνη Τσιτσιόπουλο γνωρίζεστε από το παρελθόν, υπάρχει κοινός θεατρικός κώδικας;

Με τον Τσιτσιόπουλο γνωριζόμαστε από το «Η αγκωνιά και η αγκαλιά: Εθνικός Ελληνορώσων» που κάναμε πριν τέσσερα χρόνια. Αυτό που χρειάζεται για να τα βρουν οι άνθρωποι σε μια παράσταση είναι να έχουν κοινό κώδικα, αλλιώς δεν πάνε πουθενά. Αν μας δεις στην πρόβα θα πεις ότι αυτοί δεν είναι καν επαγγελματίες. Είμαστε αλλού για αλλού. Ο καθένας έχει τον τρόπο του αλλά είναι ανεκτός και από τους άλλους. Αν πας αλλού και κάνεις ότι κάνουμε εδώ θα σκοτωθείς με τους υπόλοιπους. Εμείς ακόμα και όταν βριζόμαστε και τότε πλάκα κάνουμε.

Είναι πιο απαιτητικό το ρεαλιστικό θέατρο;

Ναι γιατί είναι η βάση πολλών πραγμάτων. Το να κράζεις δεν είναι καθόλου δύσκολο, νομίζουν ότι είναι δύσκολο. Εμένα είναι αυτό μου αρέσει και αυτό θα ακολουθήσω μέχρι το τέλος.

Δεν ονειρεύεσαι τους μεγάλους ρόλους;

Έπαιξα φέτος τραγωδία, κολύμπησα, τώρα πάμε παρακάτω. Προχωράει το θέατρο. Μου αρέσει να βρίσκω κάτι καινούργιο. Μου αρέσει πολύ το νέο ελληνικό θέατρο και για αυτό το ακολουθώ. Ζεις στην Ελλάδα μου φάινεται παράξενο να παίζεις συνέχεια τον Πολ και την Κέιτ.

Φέτος πρωταγωνιστείς στους Παγιδευμένους και πέρυσι στην Σκοτεινή Θάλασσα. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;

Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα οι τηλεοπτικές σειρές γιατί δεν ξέρεις όταν παίρνεις ένα σενάριο αν είναι καλό ή όχι. Ένα μεγάλο θέμα είναι το οικονομικό. Παλιότερα ήμουν σε πιο άγρια μορφή, μου άρεσε το θέατρο, είχα και την πρωινή μου δουλειά ήμουν μια χαρά. Τώρα που έχω μόνο το θέατρο είπαμε ναι στην τηλεόραση. Το καλό είναι ότι σε αυτά που συμμετέχω έχουν μια αξιοπρέπεια. Πάντα υπάρχει ένα ρίσκο. Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς τι θα βγει. Δεν έχω κάνει όμως κάτι που να ντρέπομαι. Αυτό είναι το κριτήριο μου.

Υποκριτικά πώς σε βρίσκουμε; Έχεις ακόμα αυτή την σπίθα;

Δεν έχω την σπίθα, έχω όμως την αγάπη. Είναι άλλο να ξεκινάς από την ιδέα ‘αχ θέλω να γίνω ηθοποιός’ που έχεις τη σπίθα. Μετά από 23 χρόνια με τις απογοητεύεις, το τρέξιμο και όλα αυτά φεύγει λίγο αυτό. Υπάρχει η αγάπη αλλά όχι όπως στην αρχή.

Θα μπορούσες να έχεις επιλέξει άλλη δουλειά;

Θα ασχολιόμουν πολύ με τη γη αν είχα 80 στρέμματα. Θα είχα μια φάρμα και να έπαιζα θέατρο όποτε ήθελα. Δεν θα ήταν όπως τώρα που είναι το επάγγελμα μου. Θα μπορούσα να είμαι: επάγγελμα αγρότης (γέλια). Το σκέφτηκα τα τελευταία πέντε χρόνια που έβλεπα ντοκιμαντέρ για τη γη. Αν είχα 80 στρέμματα θα έπαιρνα την απόφαση και δεν θα ήταν το θέατρο πρώτη προτεραιότητα. Θα πήγαινα μόνο σε κάτι καλό.

Σε πειράζει που σε έχουμε συνδέσει τόσο πολύ με τον Γιάννη Οικονομίδη;

Καθόλου. Είναι ο μεγάλος μου αδερφός πια. Με τον Οικονομίδη έχουμε πολύ στενή σχέση. Κάθε Σαββατοκύριακο με τον Οικονομίδη και μια παρέα βγαίνουμε σταθερά έξω. Εγώ δεν ακολουθώ αυτή την περίοδο γιατί δεν προλαβαίνω, αλλά θα επανέλθω.